Intense Love

Chapter 17

"Babe, how are you? Kaya pa naman ba?" lambing na tanong ko through phone.

I'm pathetic right? Anong magagawa ko, I'm just in love with this man.

How could I hate him easily if he's my first love?

Kumakain ako ng mangga dito sa bahay. Walang pasok kaya payapa ang buhay ko.

Nakadapa lang ako sa kama habang nasa tenga ang selpon ko.

"Yeah, still fighting. How about you?"

Bakas sa boses nito ang pagod at parang frustrated. Pero hindi ko na ito tinanung it's better na siya mismo ang magsabi baka hindi pa ito ready na e share sakin ang problema niya.

"I'm fine baby. Still breathing pa naman" natatawang saad ko.

I'm really good at this. Making fool of myself.

Natahimik ito, maya maya pa ay mabilis itong napabuntong hininga.

"Baby, are you really okay?" pag-aalalang tanong ko.

Never ko pa siyang narinig na napabuntong hininga ng ganun kalalim.kaya sure ako na malaki ang problema niya.

We're the same. We both have a problem that can't be solved easily.

"Isha.........." he paused.

Pigil hininga ako ng banggitin niya ang pangalan ko. Mabilis na tumibok ang puso ko dahil sa sobrang kaba. Nalaglag pa ng manggang hawak ko dahil sa seryosong boses niya.

Feeling ko tuloy makikipag hiwalay siya na hindi naman malabong mangyari. I'm just an option remember? Ang best friend ko ang fiance niya. How could he choose me kong may nagwagi na.

Sa one year and months naming magkarelasyon I never heard him saying "I love you" alam ko naman unplanned ang pagiging magkarelasyon namin dahil never itong nanligaw.

He gave me simple gift pero na a appreciate ko naman 'yon pero parang may kulang parin.

"Is there any problem baby?" malambing na sagot ko habang pilit na pinapasaya ang aking tinig.

I was hurt, knowing na alam ko naman ang posibleng sasabihin niya.

He sigh. "Isha,........ I think I need space"

Tulala akong napatingin sa kawalan habang hindi alintana ang pagkalaglag ng telepono. Mapait akong napatawa.

After a years na pag titiis, paglalaban ko para sa relasyon na ito kahit hindi ko man lang marinig ang pinakainasam kong salitang gusto kong marinig sasabihin niya lang na gusto niya ng space?

Kulang paba ang space na 'to. Malayo na nga ako sa puso niya. Malayo na nga ako sakanya pero space parin ang hinahanap niya?

Mapait akong nagiti habang pinunasan ang nagsibagsakang luha sa aking mga mata.

I heard him called my name thrice but I didn't bother to talked. Pagod na pagod na ako kakahintay sa pagmamahal niya.

Nag hintay kasi ako e. Kasi akala ko may chance na mahalin niya ako.

Iba kasi 'yong like sa love. Hindi niya na sana pinatagal ang relasyon na 'to kong wala naman pala siyang planong mahalin ako.

Tang ina niya!

Tang ina nilang dalawa! Mga traydor!

TOK TOK!

Mabilis akong napapunas sa mukha ng may kumatok sa pinto. Inayos ko ang mukha ko bago binuksan ang pinto.

"Good day po.Ito po ba ang bahay ni Ms. Isha dalo?" Bungad sakin ni kuya. Sa sout nito ay para itong LBC rider.

"Opo" magalang na sagot ko.

Napatingin ako sa hawak niyang maliit na box at bumaling ulit sakanya.

"Delivery po ma'am para sa inyo. Smile nalang po para sa picture" saad nito at inabot sakin ang box.

Magsasalita sana ako pero naunahan ako nito

"Bayad na iyan ma'am" dagdag pa nito dahil halata siguro ang pagtataka sa mukha ko.

Tumango lang ako at wala sa sarili na pumasok sa bahay. Pumasok ako sa kwarto bago ito binuksan. Tuningnan ko pa kong meron bang card o ano pero wala. Habang binuksan ang maliit na kahon ay hindi mawala ang kaba sa dibdib ko. Baka mamaya bomba ito, edi ma deads ako ng maaga. Sayang ang lahi namin.

Maslalong kumabog ang dibdib ko ng makita ang loob ng kahon. Isang maliit na teddy bear na kulay pula. Nanginginig kong kuniha ito mula sa box. Habang minamasdan ito ay napansin ko ang isang button sa gilid. Nagdalawang isip akong pindutin ito baka sumabog ang boung bahay edi damay pa mga kapitbahay namin dahil sa kabobohan ko.

Hindi ko napansin na napindot ko na pala ito pero sa halip na sumabog ay boses ng dalawang tao ang narinig ko.

"How have you been?" Rinig kong tanong ng isang lalaki mula sa teddy bear na hawak ko.

"Fine."

Napa upo ako sa sobrang gulat. It's Cyfer's voice.

"Do you like Isha?"

The voice who askes him sound familiar to me also.

Sandaling natahimik ang teddy bear habang malakas ang kabog ng dibdib ko. Ewan ko, parang mas malala pa sa hiningi niya space ang kaba na nararadaman ko.

"No, He's to noisy. I just used her para makauwi kaagad dito sa manila. Alam mo namang kaya ako napunta doon dahil sa grades ko kaya I used her to make my grades higher. All I want is my car and my money"

Yong sakit na naramdaman ko kanina ay domoble. Dahan dahan kong nabitwan ang teddy bear. Mapakla akong napangiti at napa hagulhul.

I knew it!

Bakit kailangang bigyan la nila ako ng ganito? Wasak na wasak na nga ako diba?

So ito pala ang rason dahil kailangan niya ng space dahil naka uwi na siya? At dahil si Candy rin ang gusto niya?

Pero kasalanan ko naman I didn't confront him. I didn't asked him about his feelings towards me.

If only, I didn't force myself to him hindi sana ako ganito ka durog ngayon.

~Neg_tive