Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
10. B Ö L Ü M "Rüyamda seni gördüm... Öpüşüyorduk."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir rüya görüyordu.
Rothina Grindelwald, o gece kasıklarını zorlayan bir rüya görüyordu ve ilk defa bir rüyası onu biyolojik olarak etkiliyordu.
Rüyasında, parmaklarını birinin dalgalı saçlarının arasından geçiriyor, dolgun dudaklarına kendi dudaklarını bastırıyordu. Her ikisinin de gözleri yumulu, hissettikleri tek şey şehvet. Dakikalar boyunca dudakları birbirinin üzerinde hakimiyet kuruyor ve en sonunda birbirlerinden ayrılıyorlar. Yeşil gözlerle karşılaşınca heyecanla yutkunuyor. İri yapılı bedeni, yakışıklı yüzü ile Slytherin varisi hemen karşısındaydı, öptüğü dudakları şişkindi.
Rothina gözlerini aralayarak yatağında doğruldu. Oda karanlıktı ve ortak salonları gölün altına kurulu olduğu için içeriyi adınlatacak bir ay ışığı da yoktu. Bir süre yatağında öylece uzanıp gördüğü rüyayı düşünürken boğazından yükselen ateş onu yakıp bitiriyordu.
Karanlık odada göz gezdirdi. Bir şey göremiyordu fakat kulağını dolduran düzenli nefes alıveriş sesleriyle kimsenin uyanık olmadığını anlamıştı. Karnına kadar çektiği yorganı tekrar üzerine örttü ve bir elini yorganın altına soktu.
On dakika sonra Rothina banyoda ellerini yıkarken yorgun gözleri aynadaki yansımasındaydı. Uykusunu pek alıdığı söylenemezdi; şuan hâlâ uykusu vardı fakat uyuyamayacağını biliyordu. Her zaman böyle olurdu, gecenin herhangi bir zamanında uyanır ve bir daha uyuyamazdı.
Musluğu kapatarak havluya uzandı ve ellerini kuruladıktan sonra banyonun lambasını kapatarak sessizce odaya girdi. Bu sefer yatağına ilerlemek yerine göle bakan pencereye ilerledi. Hemen yatağının yanındaki pencerenin kenarlarına ellerini yaslayarak karanlık göle baktı.
Gözleri bir anlığına bavulda uyuyan Roy'a kaymıştı. Fakat karanlık olduğu için doğru düzgün onu görememişti bile. Pencere kenarından ayrılarak sessiz adımlarla odadan çıktı. Uykusu kaçmıştı ve eğer burada öylece durmaya devam ederse sıkıntıdan ölebilirdi. Bu yüzden ortak salona inmeye karar vermişti.
