Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
28. B Ö L Ü M "Baş kaldıracağız, direneceğiz ve karşı koyacağız. Sonucu savaş mı? Savaşacağız!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölüm, ana kahraman Rothina Grindelwald'un bakış açısıyla yazılmıştır...
🌪️
Geçmişten bugüne kadar yaşamını koruyan ve varlığını devam ettiren efsanevi yaratıklar kimileri için hâlâ gizemini koruyordu. Bu yaratıklar hakkında, ülkeden ülkeye ve kültürden kültüre değişen farklı anlatım biçimleri olsa da bahsedilen efsanevi yaratıklar her zaman aynı kalırdı. Doğaüstü bir canlıdan bahsediliyorsa eğer sivri, keskin dişleri ve vahşi oluşları asla değişmezdi. Bu da onların gizemini daha da arttırıyordu.
Büyük malikanenin küçük kütüphanesinde, mutlak bir sessizlik içinde kitabımı okuyordum. Burası, ortağım Tom Marvolo Riddle'ın safkan annesinin evi, yani Gaunt malikanesiydi. Altıncı sınıfa henüz başlamadan bu evi ziyaret ederek kalan son akrabasını yani dayısı Morfin Gaunt'u Azkaban'a göndermiş, üzerine büyük bir suç yüklemişti. Ve bu sayede bu evin yeni sahibi kendisi olmuştu.
Hogwarts'tan mezun olalı henüz üç ay olmasına rağmen Tom hakkında her geçen gün yeni bir bilgi öğrenmeye devam ediyordum. O bir sır küpüydü. Ve açılması inanılmaz derecede zordu. Ancak ben de bu sır küpünü açmaya oldukça hevesliydim. Onun hakkında öğrendiğim her yeni bilgi, her anı büyük ölçüde değerliydi.
Şimdi burada, malikanedeki bu küçük kütüphanede sessizce kitabımı okurken zihnimi Tom ile meşgul etmemek için kitaba adeta gömülmüştüm.
Yaratıkların Annesi... Ne kadar kudretli bir sıfattı bu. Doğduğum ilk gün, doğa ana tarafından seçilmiş kadim bir koruyucuydum ben. Tüm hayvanlar ve sihirli yaratıklar benim emrinde, dahası hizmetimdeydi. Masaya indirdiğim ve şu anda okuyor olduğum şey ise "Doğanın Kadim Dostları" adlı bir kitaptı. Bu kitap, Yaratıkların Annesi olduğdan dolayı yalnızca bana ait olabilirdi.
Şamdanların ve pencereden içeriye vuran ay ışığının aydınlattığı tek bölmelik küçük kütüphanede sessizlik hâkimdi. Ancak biraz sonra kapı belli belirsiz bir ses ile aralandı. Yeşil gözlerim oraya döndüğünde karşımdaki genç adama, elimde olmadan ilgiyle baktım.
