Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
14. B Ö L Ü M "Seni istiyorum ve seninde beni istediğini biliyorum."
❗️UYARI❗️ Bu bölüm +18 (cinsel) sahneler barındırmaktadır. Rahatsız olacaklar varsa okumamanızı şiddetle tavsiye ederim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Saatin ibresi, günün bittiği vakte ulaşmak üzereydi. O gece, karanlığı süsleyen dolunayın etrafındaki yıldızlar gecenin kusuruydu. İnsanlar yıldızlara şiirler yazarlardı, aşklarını yıldızlara benzetir; ve tıpkı yıldızlar kadar sonsuz bir aşk içinde olduklarını dile getirirlerdi.
Oysa yıldızlar, gecenin gerçek kusurlarıydı.
Neden siyahı kirleten beyaz yıldızlar var olmak zorundaydı?
Slytherin ortak salonu boşalmak üzereydi.
Tek tük birkaç yedinci sınıf öğrencisi kalmıştı ve yorgun gözleri, uykulu ses tonlarına anahtar olmuşken yatakhânelerine dönmek istedikleri her hâllerinden belliydi.
"Gidelim artık..." diye mırıldandı Esther, başını Carina'nın omzuna yaslamıştı ve gözlerinden uyku akıyordu. "Çok uykum var, Carina."
"Pekâla." Carina, derin bir nefes alarak sırtını dikleştirdiğinde Esther de başını omzundan çekmişti. "Gidelim hadi." Birlikte ayağı kalktıklarında Carina'nın gözleri Rothina'yı buldu. "Sen gelmiyor musun, Roth?"
Rothina, gözlerini Carina'ya çevirdi. Uykusu biraz vardı fakat uykusundan daha önemli şeyler de vardı. "Geliyorum." dedikten sonra ayağı kalktı. "Uykum pek gelmiyor, belki yarım saat sonra tekrar gelirim." Hafifçe gülümsediği esnada yeşil gözleri, Tom'a doğru kaymıştı. "Hadi gidelim."
Rothina, Carina ve Esther, kızlar yatakhânesine ilerlerken erkeklerde kalkmaya hazırlanıyordu. "Sen gelmiyor musun?" diye sordu Abraxas, hâlâ yerinde oturan Tom'a.
Tom, okuduğu kitaptan gözlerini ayırmadan, "Hayır." diye yanıtladı onu. "Biraz daha okuyacağım. Siz gidin." Bir süre kimseden ses çıkmadı, daha sonra kalan son kişiler de odalarına çekildiğinde koskoca ortak salonda yanlız kalmıştı. Sessizliğin tadını çıkarmak istercesine arkasına yaslanarak elindeki kitabı dizlerine bıraktı ve başını arkasına yaslayarak gözlerini yumdu.
