အချစ်ထက်သာလွန်သော[Completed]

အပိုင်း(၃)

"ဆူးခြစ်မိသွားတာ"

"ပြစမ်း"

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မင်းကဘာလာလုပ်တာလဲ"

"မင်းသားလေး ကြာနေလို့လိုက်လာတာပါ ခင်ဗျာ"

"နေပါဦး မင်းက ငါ့ကိုဘာလို့ မင်းသားလို့ ခေါ်ရတာလဲ"

"အင်းးးးး"

လွမ်းစေသော်က ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း အဖြေပေးဖို့အတွက် စဥ်းစားနေသည်။ကျွန်တော်လည်း ဒါကို ဂရုစိုက်မနေဘဲ စောစောက ခြစ်မိသွားတဲ့ လက်ညိုးလေးကို ကြည့်လိုက်တော့။အာ....သွေးထွက်နေပြီ။နည်းနည်းခြစ်မိသွားပေမဲ့ ကျွန်တော့်အသားအရေက မယ်နုတောင် အရှုံးပေးရလောက်တဲ့ထိနုပြီး သတင်းစာနဲ့တောင် ရှတဲ့ အသားအရေမျိုး ဖြစ်သည်။

"ဟမ်"

ရုတ်တရက်ကြီး လက်အဆွဲခံလိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှာအကြောင်သား။လွမ်းစေ​သော်က ကျွန်တော့်ရဲ့စူးသွားတဲ့လက်ညိုးကို သေချာစိုက်ကြည့်ရင်း

"ဘာလုပ်တာလဲ"

ပြွတ်

"ဟာ လွမ်းစေသော် ဖယ်စမ်း"

ကျွန်တော်အမြင်မမှားဘူး။လွမ်းစေသော်က သွေးထွက်နေတဲ့ လက်ညိုးကို သူ့ပါးစပ်နဲ့ ငုံချသွားတာကျွန်တော် တစ်မျိုးကြီးဖြစ်သွားပြီး နုနုရွရွအပြုမူခံလိုက်ရတော့ လူကဒေါသထွက်လာသည်မှာ နီရဲနေတဲ့ နားရွက်ဖျားတွေက သက်သေသာ။

"ဖယ်လို့!!"

နွေးနွေးအိအိလျှာအထိအတွေ့ကြောင့် အနေခက်လာသလို ဖြစ်လာသည်။ကျွန်တော်ရုန်းတော့ လွမ်းစေသော်က ခပ်စူးစူးတစ်ချက် ကြည့်လာသည်။ဘာလဲ။ကျွန်တော် ဘာမှ မလုပ်ရသေးဘူးလေ။

သတိမထားမိလိုက်စွာ ထိုအခိုက်တွင် လွမ်းစေသော် ရဲ့ ခပ်စူးစူး အကြည့်တွေကို ကျွန်တော့်မှာငေးကနဲ။ခပ်ညိုညိုမျက်ဝန်းတွေက ကျွန်တော်မြင်ဖူးနေကျ ဖန်ပေသီးလုံးတွေလို ကြည်လင်တောက်ပနေသည်။လှတယ်လို့ ပြောရင် ကျွန်တော် လွန်ရာမကျ။ဘုရားရေ....ကျွန်တော် လှတယ်လို့ တွေးလိုက်မိတာလား။

ပူနွေးလာတဲ့ပါးပြင်က ကျွန်တော် အရှက်သည်းသွားကြောင်း အချက်ပြလိုက်သလို အကြည့်လွဲကာ ခေါင်းငုံ့ချလိုက်တော့သည်။ပြီးမှ ဒီကောင့်ကို တစ်ချက်လောက်ချတော့မယ်။