Will you be my tomorrow?

Special Chapter

"Fern, bumaba ka!" halos mapaiyak na ako sa inis at kaba dahil sa anak ko. Pinagpatong-patong lang naman niya ang upuan at nasa pinakatuktok na siya ngayon, prenteng nakaupo.

"Mommy, look I'm ready to fly!" kaba at takot ang umakyat sa katawan ko nang tumayo ito at ini-spread ang kumot na nakabalot sa katawan niya.

"FERN!" halos mahimatay na ako nang tumalon ito mula sa pinakatuktok.

Agad akong naglakad nang mabilis palapit sa kaniya para saluhin, pero may mas mabilis pang tumakbo sa akin at siya ang sumalo sa anak ko.

"Woah, young lady! You shouldn't have done that!" mabilis akong pumunta sa mag-ina ko at kinuha si Fern mula kay Vanadis.

"Syfern Vanessa Vephyrin! Do you know how dangerous that is?" pigil galit kong sermon sa kaniya.

"I'm sorry, Mommy," nakayuko nitong sabi.

"Sorry?! Fern paulit-ulit na lang na sorry ka nang sorry kapag may ginagawa kang halos ikaatake ng puso ko!" binaba ko siya dahil baka mapisil ko dahil sa pagpipigil ko ng galit.

Ngunit niyakap pa ako nito at umiyak sa mga binti ko. Binuhat ito ni Vanadis at pinatahan.

"Fern," tipid na tawag ni Vana sa anak namin. Halata na rito ang pagtitimpi at halata pa rin sa mukha ang kaba. "I know you're still young, anak, but that was too much. You're free to play all day, but that kind of stuff is an exception."

Tumulo ang mga luha ko nang mapagtanto na kung hindi nasalo ni Vana si Fern ay maaaring mawala ito sa amin. Ang taas ng pinagtalunan niya. Sa edad niyang 4 years old ay kakaiba na ang nagagawa niya.

"I'm sorry, Mama. I just want to imitate how Winx Club flies!" pinunasan nito ang luha niya.

Dumeretso siya sa sofa at kinuha ang iPad niya. She showed us how those fairies fly using their wings.

Binuhat ko at niyakap. Nagsimula na naman siyang umiyak pagkayakap ko.

"Sorry, Mommy. Don't cry na," she apologized using her sweet little voice and wiped my tears with her little hands.

"Don't do that again, darling. I don't know what we're going to do if something bad happens to you," sumama na rin sa yakapan si Vana at ilang minuto pa ay naramdaman kong nakatulog na si Fern sa balikat ko.

Syfern is our first born. We went through an IVF procedure for me to get pregnant. It was all worth it dahil ako ang nagdala ng ilang months, pero si Vanadis talaga ang kamukha. 6 years ago, Vanadis and I got married abroad since walang same sex marriage rito sa Pilipinas. Unang dalawang taon namin as married couple ay inenjoy muna namin ang pagiging mag-asawa namin until I decided that I want us to have a baby, natuwa naman doon si Vanadis dahil ako lang ang hinihintay niya para magkaanak kami.

We went abroad to do the process. Balak nga naming mag-ampon na lang dahil wala kaming ka-ide-idea tungkol sa IVF buti na lang sinabi 'yon sa amin ni Shantal. Gara rin ng kapatid kong 'yon dahil nag-research pa raw siya kung may other way pa para magka-baby bukod sa pag-a-ampon.

I felt complete when I first heard Fern's cry and when I saw her. Napakagandang bata.

Syfern Vanessa Z. Vephyrin completes us.

"Baby, I love you." paglalambing sa akin ni Vanadis habang nakayakap pa rin sa amin ng anak niya.

"I love you, Vana. Kahit binigyan mo ako ng anak na napakasakit sa ulo, mahal pa rin kita." she laughed at me and got Fern from my arms.

"I'll just take her to her room, love," hinalikan niya ang noo ko at umakyat na sa kwarto ni Fern.

Sinundan ko sila ng tingin. Napahawak ako sa tiyan ko dahil sumipa si Sypher. I'm in my 6th month of pregnancy with our second child.

"I'm sorry anak dahil na-stress si Mommy kay Ate," pagkakausap ko rito.

Nalipat kaagad ang tingin ko kay Vanadis na pababa ng hagdan. Napanganga ako dahil naka-bra lang ito ngunit suot suot pa rin ang trouser niya.

"I know I'm hot, Shannon," umirap ako dahil sa sinabi niya.

"Kaya siguro ulan nang ulan dahil sumosobra na kahanginan mo," tinungo ko ang kusina para kumain.

Kumuha ako ng saging at asin. Kumagat ako kaunti sa saging at sinawsaw ito sa asin. Lumawak ang ngiti ko dahil doon.

Pumasok si Vanadis sa kusina habang ninanamnam ko ang pagkain ng saging. Kumuha ito ng baso at tumungo sa ref para kumuha ng juice. Nakatingin ito sa akin habang nagsasalin sa baso. Napataas na ako ng kilay dahil hanggang sa pag-inom ay hindi pa rin niya maalis ang tingin niya sa akin.

Inaakit ba ako nito?

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Tinawid ko ang distansiya naming dalawa at hinalikan siya ng mariin sa labi. I heard her groaned and she held my jaw to deepen the kiss.

Naglakbay ang kamay ko papunta sa bra niya. Kahit na may nakatakip sa boobs niya ay hinimas ko pa rin ito. Wala ng top and bottom dito.

I was about to unclasp her bra when I heard Fern shout.

"MOMMY? MAMA?" hindi muna kami sumagot dahil hiningal kami.

"We're here, Fern!" nagmamadaling sigaw ni Vana nang marinig naming nagsisimula nang umiyak ang anak namin.

Natanaw naman namin ang bulinggit na papasok ng kusina. Namumula na naman ang ilong at pingi nito.

"Hey, baby," bati ko sa kaniya at lumuhod para salubungin siya.

I saw her gasped and ran towards me. "MOMMY!" humagikgik pa ito habang tumatakbo.

"Baby!" hindi ko pa siya nahahawakan ay si Vanadis na ang sumalubong dito.

Napanguso ako habang inaalalayan ni Vana tumayo. Kinurot ko ito sa tagiliran na ikinaimpit niya.

"Babe, that hurts," hinalikan ko lang ito sa cheeks at bumalik na rin sa pagkain ng saging.

"What's that, Mommy?" nagpupumiglas si Fern na umalis sa pagkakabuhat ni Vana at tumakbo papunta sa akin.

"Banana, baby. Do you want some?"

Inilayo ni Vana ang bata. "Fern, don't you ever try," banta nito.

"Ah, Mommy, ahhhhh," ngumanga ito ng malaki.

Ngumisi ako kay Vana bago isawsaw ang saging sa asin. Kaunting asin lang ang sinawsaw ko sa saging. Tinanggal ko pa ang iba gamit ang kamay ko.

Sinubo ko ito sa kaniya sabay ngisi. Takaw mo, ah.

"Salty, Mommy. Yuck!" pumunta siya sa sala at bumalik na may nakasuksok nang dede sa bibig niya.

"Lesson learned, anak, 'wag agawan ng pagkain ang buntis."

A few years have passed and I now have a family with 4 children. Dalawa lang ang anak namin ni Vana na galing sa akin, 'yong dalawa ay inampon na lang namin dahil nakakapagod ding umiri.

I felt someone hugged me from behind. "I never imagined that the person who made me believe in love at first sight would become my wife and my children's mother. I love you, baby. Akalain mo 'yon, you still ended up marrying me after the problem that almost ruined us."

"Vana, may nakikita em sa tiktok no'n na always the first girlfriends will give us trauma," nginitian ko siya at pinugpog ng halik sa mukha. "Pero I don't think that's true. Because my first girlfriend became my partner in life."

"Thank you for everything, Shannon. Thank you for loving me, for being my wife, my best friend and my children's mother. I love you."

We kissed under the moonlight and returned to our room, where our children were sleeping in our bed. Something that I will never ever get tired of. Loving them is the best feeling I ever felt in my whole entire life.

And being Mrs. Syfery Shannon Vephyrin is something that I will never regret. Something that I will be proud of. And being in love and loved by someone who values and loves me and our children more than we deserve.

——
Maikli lang kasi namiss ko sila :<