TUTUKLU

7.bölüm

Keyifli okumalar ❤️
Okumadan önce okuma listenize
eklemeyi sakın unutmayınn🤗

"Tek olduğunu sanıyordum" bir şey söylemek istiyordum fakat Ağzımı dahi açamıyordum. sesim boğazıma kaçmıştı sanki arkamdaki ayak sesleri dolanıp arelin yanında durdu.

Henüz cesaret edip başımı kaldırabilmiş değildim. Arelin abisinin sesi bir melodiden farksızdı. Pürüzsüz ve güzeldi...

"Mavi seni ağabeyimle tanıştırayım ağabeyim Uraz Boz" alt dudağımı ısırdım. Henüz tanışmaya hazır değildim.içeride rahatsız edici bir sessizlik oluştu.

sen mavisin kendine gel Ceren o şişman kız yok artık!

İçimdeki ses haklıydı.

Karşımda oturan arele ve yanında duran ağabeyi uraz'a baktım. Gözleri üzerimdeydi. Şaşırmamıştım sanki ne yaptığımı çözmeye çalışır gibi bir hali vardı. Onu incelemeye başladım.

Kehribar rengi gözler... dağınık siyah saçlar...ve köşeli bir çeneye sahipti. Kalemle çizilmiş bir suratı vardı. hayran kalmamak elde değildi. Gözlerimi ondan alamıyordum hipnoz etkisi yaratmıştı üstümde.

İlk göz temasını kesen ben oldum.
Arele baktığımda beni izlediğini fark ettim. Bir şey dememi bekliyordu.mavi olsa ne derdi? umursamaz bir tavır mı takınırdı?

"Ee tanışmayacak mısınız?" Arele kısa bir bakış attım omuz silkmekle yetindi.
"Kız arkadaşın pek tanışmak istiyor gibi değil" Ağzım açık kaldı. kız arkadaş?

Urazın beni izlediğini biliyordum. ona bakarsam gözlerimi gözlerinden çekemeyeceğimden korkuyordum. güzel bir yüzü vardı etkilenmemek elde değildi.

boğazımı temizledim  "kız arkadaşı falan değilim" hemen ardından ekledim "arkadaş bile sayılmayız" dedim  dürüstçe.

Arel beni onaylayan bir bakış attı Uraza.fakat Uraz tek kelime dahi etmedi.göz Ucuyla onun bana hala baktığını görebiliyordum.  "Mavi biz dışarıda biraz konuşacağız izninle". dedi arel naifçe gülümseyerek. başımı hafifçe salladım.

Onlar gittikten sonra gözlerimi kapayıp düşünmeye çalıştım.abisi benden pek haz etmemişti. bakışları oldukça sertti.
Tıpkı kendisi gibi. siyah elbiseler içinde oldukça etkileyiciydi.

Kraliyet ailesinin üyesinden biri gibi görünüyordu. arelin bahsettiği abisi urazdı.
Uraz gelmeden önce dediği cümleyi hatırladım.
Nede olsa canlarından Çok sevdikleri bir oğulları var. 

Arel abisini seviyor muydu? Abisinden nefret ettiğini sanmıyordum.Annesi ve babasına duyduğu kini hissetmiştim.
Gözünde saf nefret vardı görebilmiştim

ayak sesleri işitmem ile düşüncelerimden sıyrıldım.göz ucuyla gelen kişiye baktım areldi. yanında Uraz yoktu. gitmişti. " ağabeyimin öyle göründüğüne bakma kadınlara karşı hep soğuktur". dedi göz kırparak hep soğukmu? Nedenini merak etmiştim.

Aklıma birden gelen soruyu sordum"Kaç saattir buradayım?"
Gülümsedi "Muhtemelen bir gün " alt dudağımı dişledim. yirmi dört saattir buradaydım.  "ateşini düşürmek hiç kolay olmadı".  Dedi elinde tuttuğu kadehten  koca bir yudum alarak.

gülümseyerek minnettar bir bakış yolladım ve  "abin ile Umarım aranı bozmamışımdır"dedim mırıldanarak.
"Hayır tabii ki"dedi ardından ekledi"dediğim gibi kadınlara karşı hep soğuk"

"Sebebini öğrenebilir miyim?" Kocaman gülümsedi"ondan dinlemeni öneririm" ardından göz kırptı. " senin hakkında pek bir şey bilmiyorum doğrusu" dedi sakin bir sesle.

Kollarını göğsünde birleştirerek kanepede geriye doğru yaslandı. Ne diyeceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bir an önce buradan gitmek istiyordum. daha da önemlisi arelin cevabına  Ne diyecektim?

Bir kitabın içinde uyandığımı mı? Hayır tabii ki diyemeyeceğimi biliyordum. Karşımdaki adam gerçek bile değildi. sadece bir kitap karakteriydi. Zoraki yutkunarak dudaklarımı araladım fakat hiçbir şey Söyleyemedim.Arel hareket etmiyordu Sadece beni izliyordu.

Uraz gibi değildi. Bana karşı yumuşaktı,veSürekli gülümsüyordu. Fakat şimdi oldukça ciddiydi. ona karşı doğru ve mantıklı bir cevap aradım.

ona hafıza kaybı yaşadığımı söylesem inanır mıydı? Sonuçta varlığından habersiz kuzenlerim hafıza kaybı yaşadığıma inanıyorlardı.

Mavinin ailesinin var Olduğunu bile bilmiyordum doğrusu.. düşüncelerimden çıktım ve" benim hakkımda Ne öğrenmek istiyorsun?"
Dedim mavinin en güzel gülümsemesini yüzüme yerleştirerek.

Tek kaşını kaldırdı" seni bu şehirde pek göremedim" gülümsedim Bu kitabın başlarında olduğuma dair bir işaretti

"Bu Şehire yeni taşındım çünkü " sesimin sakinliğine inanamadım. Yüzümün her hareketini inceliyordu. Mimiklerimi... duygularımı...konuşma biçimimi.. Sanki her parçamı ezberler gibiydi.

"Evet yeni taşınmasan bu şehrin kralının ikinci oğlu olduğumu bilirdin"
Dedi  Muzip bir gülümsemeyle

•••

Evet değerli okuyucularım...

Bir bölümün sonuna daha geldik♡

Oy ve yorum yapmayı Lütfen unutmayın 🐣

Okuma listenize eklemeyi sakın unutmayınn!♡

bölümler kısa bir düzenlemede olduğu için bildirim gelemeyecektir...

Bu yüzden eklemenizi tavsiye ederim🍀

En sevdiğiniz sahne hangisi oldu?(:

Bu bölümü beğendinizmii?

Seviliyorsunuz🌸

Sağlıcakla kalın...