6.bölüm

282 147 352
                                    

Bilincim yavaş yavaş yerine gelirken acıyan gözlerimi ağır ağır açtım nerede olduğumu kavramam yaklaşık bir dakika sürdü.başımı hafifçe kaldırdığımda.bir sallanan iskemle, bir ayaklı boy aynası ve yatak odası dolabının perdeli kapaklarını görebiliyordum.

Ağzıma buhar makinesi yerleştirilmişti. ve başımda ıslak havlu vardı. yeni çevreme uyum sağlamak birkaç dakikamı almıştı. belden aşağım uyuşmuştu ve kesinlikle ölmemiş olduğum gerçeği Ben de Ultra-Mega bir kafa karışıklığı yaratmıştı.

Üzerimdeki yorganları bir kenara attım ve üstümü inceledim. üstümde siyah Pamuklu bir gecelik vardı. Biri beni giydirmişti.ne bekliyordum acaba?
Asitli Yağmurlu elbiselerimle ölmek mi?
Hayır tabii ki ama bu benim mahremiyetime giriyordu. Umarım beni iyi niyetli yaşlı bir kadın bulmuştur. Diye geçirdim içimden.

Peki Burası kimin eviydi? ve ben ne kadardır buradaydım? Umarım Hansel ve gretel'deki kötü kalpli cadının evinde değilimdir... Sonuçta bunu düşünmem Normaldi. ne bekliyordum ki burası bir kitaptı.

Normal şeyler olması pek de mümkün değildi bulunduğum yerin alt katında birileri Kapıyı kapatırken Altımdaki döşemeler çatırdadı.ahşap zeminde yürüyen ağır postalların çıkardığı takır tukur sesleri duyabiliyordum. ardından bir sessizlik oldu.içimden yüze kadar saydım.

Fakat Kapı açılmadı doğrularak yatağa oturdum ağzımdaki Buhar makinesini yavaşça Bir Kenara koydum. nefes alıp verişlerim daha iyiydi artık,ve Başımdaki Islak bez soğumuştu. Muhtemelen Ateşim çıkmıştı.

Kapı gıcırdayarak açıldı. Gözlerimi gelen kişiye diktim.Tahminimce 18-19 yaşları arası genç bir adamdı.boğazımı temizleyip bir şey demek istedim fakat susmayı tercih ettim.yabancının beni izlediğini göz ucuyla görebiliyordum. Gözleri mavinin en koyu tonundaydı. koyu renk saçları başının önünde dökülüyordu.

Beni kurtaran yabancı şu an karşımda dikiliyordu. rahatsız edici bir sessizlikten sonra "adım Arel" dedi gülümseyerek arele kesinlikle hiç ısınamamıştım.

Yatağımın yanındaki sandalyeye oturdu benden yanıt bekliyordu sesimin sakin çıkmasını umarak "Mavi" dedim gülümsedi "Tanıştığımıza memnun oldum mavi"

Elimi boynuma attım. direk konuya girerek "beni Nerede buldunuz?" Parmaklarım kolyeyi kavradı. artık yanmıyordu. Arel elini kısa saçlarından geçirip tekrar gülümsedi "seni bulmam zor olmadı"

O da ne demekti? "Nasıl?" Sanki komik bir şey söylemişim gibi hafifçe güldü"bana bir can borcun var" Dedi şaka ile karışık. Onu gülümseyerek onayladım.

Evet arele bir can borcum vardı.beni ölüme terk etmek yerine kurtarmıştı Peki arel'e güvenebilecek miydim?

"Açmısın" ani sorusuyla düşüncelerimden sıyrıldım. bunca Olan şeylerden sonra kendimi hiç aç hissetmiyordum ama Sıcak bir çorba olsa hiç fena olmazdı.

Düşüncelerimi duymuş gibi "sana sıcak çorba getireceğim ben gelene kadar dinlenmene bak" Ben daha bir şey diyemeden odadan çıktı. Ve Beni düşüncelerimle yalnız bıraktı.

Parmaklarım hala kolyemdeydi soğuk taşı tenimin üzerinde hissedebiliyordum.Arel beni bulduğunda,Muhtemelen Taş sönmüştü. kaşlarımı çattım Başım Dertteyken taş parıldıyordu fakat Arel beni kurtardığında sönmüştü.

Bu kolye mavi için değerli olmalıydı. Belki de annesinden kalmıştı. bilmiyordum. dakikalar sonra arel geldi. elindeki tepsiyi yanımdaki masaya bıraktı. Getirdiklerini inceledim.

Bir kase Çorba, bir bardak su ve parlak yuvarlak bir hap vardı.
" O nedir?" Gülümsedi "hızlı bir şekilde İyileşe bilmen için bir hap"dedi "Pekala" diye onayladıktan Sonra çorbamdan bir kaşık aldım."siz yedinizmi?"Dedim. Ben yemek yerken birisinin Beni izlemesinden hep rahatsız olmuştum.

" bana siz deme Lütfen Arel demen yeterli" ardından ekledi "ben aşağıda olacağım"başımı onaylayarak salladım o gittikten sonra çorbamın tamamını bitirmiştim.

gözlerimi,Parlak hapa diktim. içmeli miydim kesinlikle hiçbir fikrim yoktu. ona tamamen güvenmiyordum.
Sonuçta bir kitabın içindesin Ceren en fazla ne olabilir ki?Her şey olabilirdi

Eğer bu kitapta ölürsem dünyadaki bedenimde kalkma şansım yüzde sıfırdı. ve ben bu Dünya'ya geleli iki gün bile olmamıştı. mavinin bedenine alışabilmiş değildim henüz.fazlasıyla kusursuzdu.

düşüncelerimden uzaklaştım ve hapı cebime attım. ne olduğunu bilmediğim bir şeyi yutmam imkansızdı. ayağa kalkmaya çalıştım fakat ayakta durmam için büyük bir güç sarf ettim.

Ne kadardır buradaydım?bilmiyordum.
komidinin üstünde katlı Duran elbiseleri aldım.Arel bırakmıştı Muhtemelen. üstümdeki geceliği sıyırdım ve hızlıcana üstüme geçirdiğim kıyafetlere şöylece bir baktım.

siyah bol bir kazak ve kadife bir pantolon beni şimdiden sıcak tutmuşlardı bile.aşağı indiğimde şöminenin yanan ateşini izlerken buldum areli.

Bakışları hızla üzerimde gezindi."Sidal hanımın bıraktığı kıyafetleri giymişsin bakıyorum" Sidal hanım mı?
içimi büyük bir rahatlama hissi kapladı. ona cevap olarak gülümsedim. ve karşısındaki kanepeye oturdum.

Bana soru sorma fırsatını yok ederek "kendini tanıtmayacak mısın?" Dedim dudakları hafif bir gülümseme ile büküldü. "Benimle ilgili neyi merak ediyorsun" dedi ağır ağır.

" Ailenle niye yaşamıyorsun" aklıma ilk gelen şeyi söylemiştim "Ailemle yaşamıyorum" dedi.

yüzündeki gülümseme silinmişti.neden diye soracakken beni susturdu "Ben onlardan uzak olmak için bu evde yaşıyorum" dedi derin bir iç çekerek.
"ne için?" Diye sordum.

Koyu mavi irislerini  gözlerime dikerek "yokluğum onları aksine sevindiriyor. Ne de olsa benden çok sevdikleri bir oğulları var"  sesinde Derin bir acı ve öfke vardı. annesi ve babasından nefret ediyordu gözlerindeki tiksintiyi saklamadı. Adeta görebilmem için tüm duygularını ele vermişti.

"Bunun için üzgünüm Bu konuyu hiç açmamalıydım"dedim mırıldanarak.
Elini bir şey olmaz dercesine salladı. Ama yine de sorduğum için pişmandım.
Kapı açılma sesi ile kapının olduğu tarafa gitti Gözlerim.

Oturduğum yerde huzursuzca kıpırdandım arele baktığımda Onun da beklemediği biri gelmiş olmalıydı ki şaşkınlığını son anda gizledi. Kimdi bu davetsiz misafir?

"Hoş geldin Ağabey" dedi arel.
yüzünü incelediğimde hem şaşırmış hem de sevinmiş gibiydi.

Bu bölümü nasıl buldunuz?

Bölümü beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen...

ve yeni gelen okuyucularım okuma listenize eklemenizi Şiddetle tavsiye ederim ..

Bu bölüm düşüncelerinizi yorumlara. Yazmaktan çekinmeyin❤️

Kendinize iyi bakın ve Şimdilik hoşça kalın..

TUTUKLUOnde histórias criam vida. Descubra agora