TUTUKLU

5.bölüm -soğuk-

Dışarıya adım atar atmaz beni ılık bir rüzgar karşıladı. Gökyüzüne baktığımda  Mavi olması gerekirken griydi.

Tuhaftı .

Evet kesinlikle burası normal değildi. normal olmayan bir şey daha vardı Şu ana kadar hiç acıkmamıştım.

Evdeki mutfakta yemeğe benzer hiçbir şey yoktu. Bu yüzden markete benzer bir yer aramaya koyuldum. Esen soğuk Rüzgarı iliklerime kadar hissettim. Soğuk Rüzgar sanki beni alıp götürecekmiş gibi hissediyordum.

***

Yarım saat sonra markete benzer bir yer bulduğumda neredeyse mutluluktan Çığlık atacaktım.içeri girdiğimde güler yüzlü bir kadın karşıladı beni, fakat beni görür görmez yüzündeki gülümseme soldu. hızlı hareketlerle ilerledim. Burada bir şeyler yanlıştı.

"Ne yüzle buraya geliyor?" Arkamdan memnuniyetsiz fısıltılar işitiyordum. Pekala mavinin ne yaptığı hakkında bir fikrim yoktu, fakat girişteki kadınla aralarında bir mevzu olduğu aşikardı. eve gerekli malzemeleri aldıktan sonra param olmadığını fark etmem uzun sürmedi.

Evet bu dünyada para geçerli olmalıydı muhtemelen.

Ama yanımda değerli bir şey de yoktu"Macranız yok gibi görünüyor"
Macra? Bu dünyanın para sembolü olabilir diye tahmin ettim.

" Maalesef yok" dedim.boynumdaki kolyeyi görünce adamın gözleri parıldadı "takas olarak onu verebilirsiniz leydim"

Kolyemi verecek kadar saf değildim. önümdekileri bıraktım ve kapıya doğru yürüdüm elim doğal olarak boynuma gitti.kolyeme dokununca rahatlama hissi tüm bedenimi sardı. bu güzel bir histi.

Kapıyı açar açmaz beni buz gibi bir hava karşıladı.Evden çıktığımda hava güzeldi fakat ya şimdi?

gökyüzü simsiyah olmuştu Yağmur'un ilk damlaları düşmeye başlarken,hızlı adımlarla yürümeye başladım. Üstümde sadece bluz vardı bedenim bu inanılmaz soğuğa karşı titremeye başlarken evden çıktığım için pişman olmuştum.

Bir dakika ev demişken ev neredeydi?

Birkaç dakika boyunca olduğum yerde dikildim. olamazdı kaybolmuştum. yutkundum.ne yapacağım hakkında hiç fikrim olmaması beni daha da çok korkutuyordu.

Yürüdükçe boynumdaki kolye nefes almamı imkansız hale getiriyordu. elim refleks olarak kolyeme gitti. Alev topu gibi yanıyordu.Normalde beni rahatlatan kolye şu an niye beni rahatlatmak yerine korkutuyordu?

Her ne kadar güçlü durmaya çalışsam da korkuyordum.bilmediğim bir yerdeydim en kötüsü bir kitabın içinde uyanmıştım ve baş Kahraman olan mavinin bedenindeydim çözmem gereken birden çok Sırrın olduğuna emindim.  Ne yapmam gerektiğine dair en ufak bir fikrim bile yoktu.

Mavinin nasıl bir karakter olduğunu çözmem gerekiyordu fakat ailesini bulmak için çıktığım evde bir ipucu aramak yerine Karanlık sokaklarda kaybolmuştum.

Birden kararan gökyüzü... Şimşekler... sanki hepsi beni bekliyordu... çizme giymeme rağmen ayaklarım buz tutmuştu. Üstümdeki ince bluz tenime yapışmıştı.

Başıma yapışan saçlarımı arkaya atarak yağmurdan korunmak için bir yer aramaya koyuldum. her adım attığımda daha fazla üşüyordum soğuk Sanki bedenimi esir almak istiyordu.

Buz gibi havada nereye gittiğimi bilemezcesine yürüdüm. vücudum tir tir titrerken etrafımı incelemem de zorlaşıyordu.

Ben neredeydim?

Kesinlikle burada insana benzer  kimse yoktu.

Sanki karanlığın içinde yürüyordum. Ve karanlık iri ellerini uzatmış beni içine çekmeye çalışıyordu. Yağmur şiddetini daha da arttırıyordu. her geçen saniyelerde tenim yanıyordu adeta.

Elim ağzıma kapattım. Boğazımda bir kaşınma hissettim.
öksürük krizine girmiştim. Ardı ardına öksürürken olduğum yere çakıldım elimi göğsüme bastırmış nefes almaya çalışıyordum.

Bu Yağmur normal değildi.

Asitliydi.

Bir astımlı edasıyla nefes almaya çalışıyor ama başaramıyordum. etraf ilk bulanıklaşmaya ardından kararmaya başladı hiçbir şey hissetmiyordum.sadece Karanlık vardı.

Acaba burada nasıl ölecektim? Ama ölmek istemiyordum. ölüm demişken donarak ölmek kulağa fena gelmiyordu. Donarak ölürken Aynen böyle düşünüyordum.Vücudunuzun her yeri ılıktır.acıdan geriye eser kalmaz

koca bir şişe Öksürük şurubunu kafaya dikmiş kadar Dumanlı hissedersiniz.
Beyaz Dünya Ak kollarını size Sarar ve buzlu beyaz denizin içine doğru taşır.
Ve Sessizlik o kadar boktan bir sessizliktir ki evrende duyulan tek şey kalp atışlarınızdır.

Öylesine sessizliktir ki düşünceleriniz Soğuk ve dondurucu havanın içinde fısıltıya benzer bir ses çıkarır.

Karanlık ellerini bana doğru Uzattı ve beni içine çekti.

Son düşündüğüm şey acı oldu...

Bölümü nasıl  buldunuz?

Düşünceleriniz benim için çok önemlii🤍

Yorum ve oy atmayı ihmal etmeyin lütfen ❤️

Bildirim almak için okuma listenize eklemenizi Şiddetle tavsiye ederim

****