Opening Sequence + Taegyu +

  Taehyun bir dakikalığına duraksadı. Kalbi bunu beğenmişti: Bu çekingen tavrı, bu masum davranışları ve sesine yansıyan isteği; tatlı bulmuş, beğenmişti. Bu çocuğun diğer idollerden farklı olduğu başka bir noktası vardı herhalde: Kendisini üstün görmemesi ve yeni birileriyle tanışmak istemesi... Gerçekten tatlıydı bu davranışları ve gülümsemeden edemedi, ardından kafa salladı ve bilgisayarına geri döndü. Beomgyu'nun arkadaş edinme isteğini anlayabiliyordu ama onun işleri vardı şu an ve pek de birilerini hayatına katacak havada da değildi, son yaşadıklarından sonra da pek böyle bir hatayı yapmayı düşünmüyordu.

  Beomgyu, Taehyun'un aksine onun gözlerine bakıyordu. Taehyun gerçekten yakışıklı çocuktu, aklından geçirdiği ilk şey buydu ve beğendiğini söylese fazla ileri gider miydi? Evet, gidebilirdi ama yalan değildi ki: Taehyun gerçekten yakışıklı çocuktu ve ona bakan herkes aynı şeyi düşünebilirdi. O niye düşünüyordu bunu şu an!? Düşünmemeliydi ama düşünmek de suçmuydu ki!? Hayır, değildi; düşünmek suç değildi ama Taehyun onun düşüncelerini okuyacakmış gibi geliyordu; okuyabilirse çok utanırdı!

  Beomgyu düşüncelerinden sonra hızla gözlerini Taehyun'un üzerinden çekti ve yeri inceledi, sonra yeniden bir cesaretle Taehyun'a baktı ve onu incelemeye devam etti. Taehyun, üzerindeki bakışları fark ettiği halde ses etmiyordu. Rahatsız değildi ilginç bir şekilde, normal zamanda böyle bakışlara gelemez ve ortalığı birbirine katabilirdi; tuhaf bir şekilde hiç de öyle yapası gelmiyordu çünkü Beomgyu onu... Tanımak için bakıyordu? Belki de öyle hissediyordu da bir şey yapmak istemiyordu ama Beomgyu'nun bakışları hiç de iğneleyici değildi...

  "Nasılsınız?" diye konuşma açmak için sordu Beomgyu ve yeniden ona baktı, önünde bulunan kahve kutusunda ise kendince ritim uydurmuştu parmaklarıyla. Taehyun ise onun aksine sakindi ve aynı sakinlikle kafa sallayarak -bilgisayarından kafasını kaldırmadan- cevapladı onu. "Teşekkür ederim. İyiyim, siz nasılsınız?" diye sordu kibar bir şekilde ve işine devam etti. Onun bu kibarlığı ile Beomgyu biraz utandığını hissetti; tanımadığı ve aniden yanına gelen birisi için kim kibar olurdu ki?

  Taehyun gerçekten olgun birisi olmalıydı, bu davranışları: Kendini bilen birisi yapabilirdi, o an ona saygı duyduğunu hissetti fakat ona çaktırmadan sadece kafası ile baş selamı verdi. "Teşekkür ederim, ben de iyiyim." diye cevapladı ve Beomgyu'nun cevabından sonra yeniden sustular. Beomgyu konuşmayı devam ettirmek için başka konular aramaya çalışıyordu, Taehyun ile daha fazla konuşmalıydı sebepsizce, sebebini bilmiyordu ama konuşmalılardı. Başka bir şey bulamıyor ve konu bulmaya çalışıyordu ama bu çocuk dikkatini o kadar dağıtıyordu ki...

  Taehyun son işini de halledip bilgisayarını kapattı, diz üstü bilgisayarını aldı ve çantasına koydu. Taehyun bunları yaparken Beomgyu dikkatli bir şekilde onu izliyordu. Babası Afrodit*¹ miydi de bu kadar yakışıklıydı bu çocuk? İmkansız ama gerçek olması yüksek ihtimaldi, Taehyun buna kanıt olabilecekmiş gibiydi çünkü. Yalnız Tanrı övmüş de yaratmış, diye geçirdi istemsizce içinden Beomgyu. Taehyun'a hayran kaldığını fark ettiğinde, Taehyun'a bakan yumuşak bakışları bir anda normale dönmüş ve önündeki masaya inmişti hızlıca. Ah, ne yapıyordu!? Kendine gelmeliydi, bunu yapmamalıydı! Arkadaş olmaya çalışıyordu fakat o hayran kalıyordu, saçmalık!

  Taehyun ona döndü gülerek. Az öncesine kadar kendisine bakan bu idol şu an bir şeyleri sorgular gibi oturdukları masaya dik dik bakıyordu. Beomgyu'nun bu şekilde duruşu biraz daha genişletti gülümsemesini, bu idol kendi üyelerine hiç benzemiyordu doğrusu. "Buyurun sizi dinliyorum." diye onun konuşması için öncülük etti Taehyun ve Beomgyu'ya baktı. Taehyun'un sesini duyduğu gibi Beomgyu'nun bakışları hızlıca masadan ayrılıp gözlerini bulmuştu. İlk kez o sırada göz göze gelmişlerdi.