Unicode~
ထူးထူးခြားခြား Jeonစံအိမ်ထဲ သီချင်းသံလေး ပျံ့လွှင့်နေသည်။ အနက်ရောင်ဓါတ်ပြားလေးက တစ်မနက်လုံး လှည့်နေခဲ့တာ။
ခေတ်ဟောင်းသီချင်းတစ်ပုဒ်ကို အမျိုးသမီးအဆိုတော်တစ်ယောက်က သီဆိုနေပြီး Taehyungက လိုက်ညည်းလျက်။
သူသီချင်းနားမထောင်တာလည်း ကြာရောပေါ့။ စိတ်ဒဏ်ရာရစရာတွေကိုချည်း အထပ်ထပ်အခါခါ တွေးနေခဲ့တော့ သာယာကြည်နူးဖွယ်ရာ သံစဥ်များအကြောင်း မေ့မေ့လျော့လျော့။
"အသည်းက သီချင်းကြိုက်တာ ကိုယ်အခုမှသိတယ်။ ဒီလိုမှန်းသိရင် ကိုယ်ဓါတ်ပြားတွေအများကြီး ၀ယ်ထားမှာပေါ့"
တံခါးဘောင်ကို အထာကျကျ မှီတွယ်ရပ်နေရင်း Jeon JungKookက မေးလာသည်။ ဓါတ်မတည့်မှုကြောင့် မျက်နှာနီရဲနေသည်က သက်သာရုံသာ ရှိသေးသည်။ အပြီးမပျောက်သေး။
"တစ်ခါတလေမှပါ။ ပြီးတော့ ခင်ဗျားကို ဆရာ၀န်က အပြင်မထွက်ဖို့ မှာထားတယ်လေ။ ဘာလို့ အခန်းထဲ မနေတာလဲ"
"အိမ်ထဲက ထွက်တာမှ မဟုတ်တာ။ ဘယ်လိုလုပ် အခန်းထဲအမြဲနေနိုင်မှာလဲ။ မင်းက ဒီမှာရှိနေတာကို"
Jeon JungKookက သူ့ကိုဆို သိပ်တွယ်ကပ်သည်။ မျက်စိအောက်က ပျောက်ရင်ကို အဝေးကြီးထွက်သွားတယ်လို့ ထင်နေတော့တာ။
ရင်ခွင်ပိုက်အရွယ်ကလေးတစ်ယောက် မိခင်ကို အပျောက်မခံသကဲ့သို့။ သူ့အတွက်တော့ ဒါဟာ Jeon JungKookရဲ့ နူးညံ့တဲ့ တစ်ဖက်ခြမ်းပါပင်။
"ကျွန်တော့်ကို ဒီလိုပဲ လိုက်ကပ်နေတော့မှာလား"
"အင်း.. မင်းကိုယ့်အပေါ် အကောင်းမြင်တဲ့အချိန်လေးက ရှားပါးလွန်းလို့ တစ်စက္ကန့်တောင် မဖြုန်းပစ်ရက်ဘူး"
"မသိရင် ကျွန်တော်က နေ့ချင်းညချင်း ခင်ဗျားကို ပေါက်ကွဲပြတော့မလိုပဲ"
"ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ။ မင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကိုယ်က အရာရာကို အသင့်ပြင်ထားချင်နေတာ"
Jeon JungKookနဲ့ စကားပြောနေရင်း သူဖတ်လက်စ စာအုပ်ကို မေ့လျော့သွားသည်။ စကားပြောနေရင်း သူ့မျက်နှာထားက မည်သို့ရှိနေသည်ကိုပင် သတိမထားမိ။
YOU ARE READING
𝒀𝐞𝐬 𝒕𝐨 𝑯𝐞𝐚𝐯𝐞𝐧
FanfictionCold war? Funny how it cannot be as cold as your feeling to me. Knowing that you're by my side, you're hella abstract after all. Countless times of being an escapee, you never feel sick of it. There's no way I can feel relieved whether you are with...
