ဆရာ၀န်က ဆေးစာရေးပေးပြီး လိမ်းဆေးပေးသွားသည်။ ပုလင်းကြီးတန်းလန်းက ရှိနေဆဲ။ နောက်ထပ်တစ်နာရီလောက် စောင့်ရဦးမည်။
"အခုဘယ်မှာနေလဲ။ ရွာလူကြီးက စီစဥ်ပေးတာလား"
"အဲ့စက်ရုံက အလုပ်သမားတစ်ယောက်အိမ်လို့ပြောတယ်။ လောလောဆယ်တော့ သူ့မိန်းမနဲ့ကလေးပဲရှိတယ်"
"စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနဲ့ ထွက်သွားပြီးရင်လည်း ဇိမ်ကျကျနေနေရောပေါ့။ အပင်ပန်းအဆင်းရဲခံနေရတယ်လို့.. ကိုယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်အောင်"
Taehyungက ခပ်မှိန်မှိန်ကလေး ပြုံးပြသည်။ ဟုတ်ပါရဲ့.. ဆင်းရဲမှုက ပင်ပန်းလိုက်တာ။ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတော့ အထီးကျန်မှုတွေပါ ကပ်ပါလာပြီး ပိုပင်ပန်းသည်။
ဖြတ်သန်းလာတဲ့ နှစ်များစွာမှာ အထီးကျန်ခြင်းမကျန်ခြင်းအကြောင်းက မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်။ အဖေ့အကြောင်းတွေးမိလိုက် Jeon JungKookကို ကျိန်ဆဲလိုက်၊ စိတ်ပျက်စရာကောင်းအောင် ဆိုးပြလိုက်နှင့် ဖြတ်သန်းခဲ့သည်။
မုန်းရတယ်ဆိုတာကလည်း အထီးမကျန်အောင် နှစ်သိမ့်ပေးနိုင်တဲ့ နည်းလမ်းတစ်မျိုးလား။
အနည်းဆုံးတော့ Jeon JungKookရှိနေလို့ပဲ အထီးကျန်ဖို့အရေးကို သူမေ့လျော့နေခဲ့တာဖြစ်သည်။
"ကျွန်တော်အထီးကျန်နေခဲ့တာ။ Abbyတို့မိသားစုက ကျွန်တော့်အပေါ်ကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းလို့ ခံစားနေမိတာ"
"အခုမင်းမှာ ကိုယ်ရှိနေပြီလေ။ မဟုတ်သေးပါဘူး.. ကိုယ်က မင်းအတွက် အမြဲရှိခဲ့တာပဲ။ မင်းသတိမထားမိလို့နေမှာ"
"အင်း.. ဘာလို့ပါလိမ့်။ ခင်ဗျားကိုမုန်းပေမဲ့ လိုအပ်နေတာမျိုးက ထူးဆန်းတယ်"
"နောက်ဆို ကိုယ့်အနားနေပြီးတော့ပဲ မုန်းပေးပါကွာ"
ကောင်းကင်ဘုံနဲ့ တူသော အိမ်၊ ကောင်းကင်ဘုံကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်။
သူ့အပေါ် အနွံတာအခံနိုင်ဆုံးလူ။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပိုင်းတွေမှာ သူအခါးသီးဆုံး ဆက်ဆံခဲ့သောလူ။ သည်လူကို မမြင်နိုင်ခဲ့တာ သူသိပ်ညံ့သည်။
YOU ARE READING
𝒀𝐞𝐬 𝒕𝐨 𝑯𝐞𝐚𝐯𝐞𝐧
FanfictionCold war? Funny how it cannot be as cold as your feeling to me. Knowing that you're by my side, you're hella abstract after all. Countless times of being an escapee, you never feel sick of it. There's no way I can feel relieved whether you are with...
Part 28
Start from the beginning
