Taehyung'ın gözleri yerinden çıkacak gibiydi.
TAEHYUNG
N-ne?!
Hızla nefes alıp veriyordum.
~7 YIL ÖNCE, YANGININ OLDUĞU GÜN~
Jiwoon'un kollarının arasından kurtulmaya çalışıyordum.
JİWOON
Boşuna direnme Jungkook. İkimiz de geberip gideceğiz.
JUNGKOOK
ÖLECEKSEM DE SENİNLE BİRLİKTE ASLA ÖLMEM!
Tüm gücümle Jiwon'u ittim. Her yer ateş içindeydi. Öksürüyordum ve gözlerim yanıyordu. Jiwoon'un kolu ateşlere değmişti ve acı içinde bağırmıştı.
JİWOON
JUNGKOOK!
Kırık ayağımla zor da olsa ayağa kalktım. Kasanın orada duruyordum.
JİWOON
HAY SİKEYİM! NE DİYE DİRENİYORSUN?!
JUNGKOOK
OROSPU ÇOCUĞU SENİNLE ASLA ÖLMEM! ASLA!
Kasa da duran içi su dolu cam şişeyi alıp, kasaya vurdum ve şişeyi kırdım.
JİWOON
TAEHYUNG İLE Mİ GEBERECEKSİN YOKSA!
Elimdeki cam şişeyi Jiwoon'a doğrulttum.
JİWOON
NE O?! İLK BEN Mİ ÖLEYİM İSTİYORSUN?!
Jiwoon sırıtıyordu. Dumanlar etrafı sarmıştı.
Öksürüğüm yavaş yavaş şiddetleniyordu.
JUNGKOOK
OROSPU ÇOCUĞU!
Jiwoon bana yaklaşır yaklaşmaz onu kolundan yakaladım ve ellerini arkasında birleştirdim.
JUNGKOOK
TAEHYUNG'I SEVİYORUM, SENİ DEĞİL! HAYATIN BOYUNCA KENDİNİ KANDIRDIN! SENİN CANINI ACITACAK BİR ŞEY DAHA SÖYLEYEYİM! ONUNLA YATTIM!
Jiwoon direniyordu ama tüm gücümü onu tutmak için kullanıyordum. Gözüm dönmüş, delirmiş gibiydim. Cam şişeyi Jiwoon'un boğazına sapladım.
JUNGKOOK
TEK BAŞINA GEBER SİKİK!
O kadar delirmiş gibiydim ki, kırılan bacağımın acısını dahi hissetmiyordum.
Jiwoon'u hızla alevlerin içine attım ve dükkanda uyuduğum odaya doğru ilerlemeye başladım. Şanslıydım ki odanın kapısı ve penceresi açıktı. Pencereye doğru yaklaştım ve zor bela kendimi dışarıya attım. Temiz havayı içime çekmek için derin nefes alıp veriyordum ve durmadan öksürüyordum.
JUNGKOOK
Za-zaman....Zaman kaybedemem!
Ayağa kalktım ve kırık bacağımı sürükleyerek, Jiwoon'un aracına doğru yöneldim. Bacağıma baktım ve dizimdeki kemik neredeyse görünüyordu.
