Taehyung hyung ramen alıp gelmişti. Ramenleri hazırladıktan sonra, resim atölyesinde yere oturup, yemeye başladık.
TAEHYUNG
Demek çiçekçi dükkanında çalışıyorsun.
JUNGKOOK
Evet. O dükkan ailemin ve şu an onlar olmadığı için ben bakıyorum.
TAEHYUNG
Neredeler? Yurtdışına mı gittiler?
Buruk bir şekilde sırıttım.
JUNGKOOK
Hayır. Ben küçükken babam kazada hayatını kaybetti. Annem de babamın ölümü yüzünden perişan oldu. Bana belli etmemeye çalışıyor, içine atıyordu. Babamın kaybı derken, dükkanı ayakta tutayım derken, hastalandı ve vefat etti.
Benim için çok çalışıyordu. Günlerce yemek yemezdi, çalışırdı.
TAEHYUNG
Ah...Bunu bilmiyordum, özür dilerim.
JUNGKOOK
Sorun değil hyung. Nereden bilebilirdin ki?
TAEHYUNG
Peki dükkanı ayakta tutabiliyor musun?
JUNGKOOK
Evet, satışlar fena değil ama dükkan-
Kendimi kaptırmıştım.
TAEHYUNG
Dükkan?
Boğazımı temizledim.
JUNGKOOK
Boşver gitsin.
Taehyung hyung derin nefes alıp verdi.
TAEHYUNG
En sevdiğin çiçek günebakan, en sevdiğin yiyecek ramen, çizim yaparken çiçekleri çizmeyi de çok seviyorsun ve sigara kullanıyorsun.
Şaşkın bir şekilde Taehyung hyunga baktım.
JUNGKOOK
N-nereden biliyorsun bunları?!
Taehyung hyung sırıttı.
JUNGKOOK
Y-yoksa beni tanıyor musun?! Nereden?! Nereden tanıyorsun beni?!
TAEHYUNG
Tahmin ettim.
JUNGKOOK
Tahmin mi ettin?! Hepsini tutturman imkansız!
TAEHYUNG
Bir önceki hayatlarımızda tanışmışız gibi hissediyorum.
JUNGKOOK
Sana bunu hissettiren ne hyung?
Taehyung hyung bir süre suratıma baktı.
TAEHYUNG
Bilmem, hissettim.
