𝒀𝐞𝐬 𝒕𝐨 𝑯𝐞𝐚𝐯𝐞𝐧

YOU ARE READING

Fanfiction

Cold war? Funny how it cannot be as cold as your feeling to me. Knowing that you're by my side, you're hella abstract after all. Countless times of being an escapee, you never feel sick of it. There's no way I can feel relieved whether you are with...

#1970s #angst #coldwar #drama #jungkook #kookv #onesidedlove #sacrifice #taehyung #taekook

Part 26

Start from the beginning

by AureumV

"ဘာဖြစ်လာကြတာလဲ အစ်မ"

"အစ်မယောကျ်ားတို့စက်ရုံ မီးလောင်လို့တဲ့။ အခုမှ ရွာသားတွေ မီးငြိမ်းဖို့လိုက်သွားကြတုန်း။ ညကြီးသားအမိနှစ်ယောက်တည်းလိုက်မသွားရဲလို့ အစ်မတို့ကို လိုက်ကူပေးပါလားဟင်"

"ရပါတယ် အစ်မ။ ကျွန်တော်လိုက်ခဲ့ပါမယ်"

ဒါဆို ခုနက ဆူညံနေတဲ့ အသံတွေက မီးသတ်ဖို့သွားကြတဲ့ ရွာသားတွေအသံပေါ့။ တော်တော်လေးဆူပုံထောက်ရင် လူအင်အားများများစုဝေးကြပုံရသည်။ မီးကလည်း များသည်ထင်ပါရဲ့။
စက်ရုံလောင်တာဆိုတော့ ပိုဆိုးလိမ့်မည်။ သည်ရွာမှာ မီးသတ်ကားမရှိဘူးလား။

Abbyတို့သားအမိကလည်း သူ့ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်နေတော့ ဒါလေး လိုက်ကူပေးသွားဟာ သူ့အတွက် ဘာမှ အပန်းမကြီးသွား။ သူနဲ့ Abbyတို့သားအမိဟာ ရွာပြင်စက်မှုဇုန်ကို ခပ်သုတ်သုတ်လေး လိုက်လာခဲ့တော့သည်။

"ရွာမှာမီးသတ်ကားမရှိဘူးလား အစ်မ"

"ရေလှောင်လှည်းတွေတော့ လိုက်သွားကြတယ် Taehyung. အစ်မကတော့ စိတ်ပူတာပဲသိတော့တယ် ငါ့မောင်ရယ်။ စက်ရုံမှာ အလုပ်ဝင်ခိုင်းတာတောင် မှားသွားပြီလားမသိဘူး"

အစ်မက ညည်းညည်းညူညူဆိုလာသည်။ တကယ်လည်း ပူဆွေးနေပုံ။ အင်းပေါ့လေ.. ကိုယ့်အကြင်ခင်ပွန်းတစ်ယောက်လုံး မီးဘေးသင့်နေသည့်အဖြစ်ကို ဘယ်သူက မပူဆွေးဘဲ နေနိုင်လိမ့်မလဲ။

နေရင်းထိုင်ရင်း လူ့ဘဝမှာ ကိုယ့်ခံစားချက်တွေအတွက် အကြောင်းပြချက်ဖြစ်ပေမည့်လူတစ်ယောက်ရှိဖို့လည်း လိုအပ်သည်ဟု ထင်မိပါသည်။ ပျော်တာဖြစ်ဖြစ်၊ ပူဆွေးသောကရောက်ရတာပဲဖြစ်ဖြစ် သည်လူကြောင့် ခံစားရတယ်လို့ လက်ညှိုးထိုးစရာရှိတာမျိုး။
ဒါဟာ လူ့ဘဝရဲ့ ရသတစ်မျိုးဖြစ်ကောင်းဖြစ်လိမ့်မည်။

"ဟိုမှာ ဟိုမှာ.. ဟယ်.. မီးတွေက မနည်းဘူးပဲ။ Mason Mason!"

Abbyအမေက သူ့ယောကျ်ားနာမည်ကို တကြော်ကြော်အော်ရင်း အရှေ့က ပြေးသွားသည်။ သူနဲ့ Abbyကတော့ အနောက်ကနေ ဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်လိုက်သည်။