Bu sefer doğum sırasında karışan bir bebek yok.
Bir kızın ailesini kaybettikten sonra kurduğu yeni ailesini okuyacaksınız.
Duru 18 yaşında ailesini kaybetmiş bir kız. Amcasının zoru ile evlenmek zorunda.
Yamaç ise oğlu doğduğunda terk edilmiş , çocu...
Tüm TÜRKİYE olarak hepimize geçmiş olsun, hala mucizelere tanık oluyoruz. Kaç gün geçmesine rağmen hala enkazdan sağ kurtarılan insanlar var.
Bölümler hazır olduğu için bu hafta paylaştım ama amacım sadece evde kalan bizlerin kafasını on dakikalığına da olsa dağıtmaktı. Herkes elinden gelen yardımı yapıyor, biz de yapıyoruz. Evde oturan bizler de onlar için dua ediyoruz ya da yardım kolileri hazırlayıp yolluyoruz.
Biz burada tüm güm haberleri izlemeye dayanamıyor, her gördüğümüzde gözlerimiz dolarken insanlar bunu yaşıyor. Gerçekten zor bir dönemden geçiyoruz.
Yarım saatliğine de olsa kafam dağılsın istiyorum çünkü izlemeye dayanamıyorum ancak okuyacak bir şey de kalmadı. Sizlerin de benim gibi derin bir nefes almaya ihtiyacı olduğunu düşünerek depremden önce yazmış ve bitirmiş olduğum bölümü sizlerle paylaşmaya karar verdim. Salı gününü beklemekten vazgeçtim.
•••
Ben Duru ve Yamaç'ı yazmayı çok özlemişim. Bugün sevgililer günü gerçi benim için çok bir anlam ifade etmiyor ama şaldldlslslsls bu bölüm sevgililer gününde yalnız olan bizlere hediyem.
Bölüm finalden sonrasında geçiyor yani finale kadar okumayanlar için Spoi içerir ‼️❕❕
Bölümü umarım seversiniz. Aşağıya bölüm ile ilgili birkaç fotoğraf da ekleyeceğim. Bebek geliyor!
Bir sürü yorum bırakırsanız sevinirim çünkü yorumlarınızı okumayı seviyorum.
İyi okumalar ❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
•
•
14 ŞUBAT ÖZEL BÖLÜM
Zaman değişkendi.
Eğer mutluysanız vakit hızlı geçerdi ama mutsuzsanız da size acıyı daha çok hissettirmek için yavaş geçerdi.
On sekiz yaşım hayatımın ikinci dönüm noktası olmuştu.
Anne ve babamın kavgaları arasında büyürken ikisi de birbirlerine daha fazla katlanamayarak boşanmışlardı. Annem ile tek kaldığımızda bizim için oldukça zor geçen birkaç yıl geçirmiştik. Öz babamdan bana daha çok baba olan adam hayatımıza girdiğinde hayatımın ilk dönüm noktasını geçirmiştim. Mutlu bir çocukluk yaşamaya başlamıştım. Sevgi dolu bir ailem vardı. Yanımda anne ve babam olduktan sonra diğer insanların ne söylediği benim için önemli değildi. Dış dünya umurumda değildi çünkü evimdeki kendi dünyamda mutluydum.
