YENİDEN | TAMAMLANDI |

37. BÖLÜM PART 1

|DÜZENLENMİŞTİR|

İyi okumalar ❤️

•

•

•

•

37.BÖLÜM PART 1

Arya elini sıkıca tuttuğu Batı'yı koşması için peşinden sürüklerken küçük çocuğun canının acıdığının da farkındaydı.

İkisinin de küçük bedenleri daha fazla koşamayacak kadar nefes nefese kaldıklarında sonunda kalabalık caddeye ulaşmışlardı.

Arya kalabalık olan caddede bir kişinin bile olsa ablasına yardım edeceğini umarak korkudan titreyen sesi ile "Yardım edin! Ablamı dövüyorlar!"diyerek birkaç kez üst üste bağırdı. Batı ise yüzüne atılan sert tokat yüzünden alev alev yanan yanağına, karnına atılan tekmeden dolayı acıyan canına ve annesine zarar verildiğinden dolayı hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

İnsanlar iki küçük çocuğun perişan halini gördüğünde çocukların etrafını sardılar. Arya titreyen sesi ile onlara sorular soran insanları az önce koşarak kaçtıkları ara sokağa götürdü. Duru'nun amcası gitmişti.Duru ise vücudunun kaldıramadığı ağrılar sonucunda baygın  bir şekilde kaldırımın kenarında yatıyordu.

İnsanlar hemen polise ve ambulansa haber vermiş kısa süre içerisinde gelen ambulansa Duru'nun baygın bedeni¸ sağlık görevlileri tarafından bindirilmişken Arya ve Batı'da polis arabası ile hastaneye götürülüyordu. Duru'nun çantasını polis arabasında gören Batı göz yaşları ile çantayı karıştırmış ve annesinin telefonunu bularak babasının ona öğrettiği gibi rehbere girerek resmini bulmuştu. Ağladığı için boğuk ve titrek çıkan sesi ile yanında oturan polis memuruna elindeki telefonu uzatarak "Babam." demişti.

Polis memuru içli içli ağlayan Batı'nın saçlarını birkaç saniyeliğine okşadıktan sonra telefonu alarak Yamaç'ı aramış ve durumu bildirmişti.

Yamaç, polis memurdan duyduğu gerçekler ile nefesi kesilene kadar koşarak şirketten çıkmış ve arabasına binmişti. Korkudan titreyen parmakları ile direksiyonu sıkıca kavrarken hız kurallarını aşarak kısa süre içerisinde hastaneye ulaşmıştı.

Danışmandan aldığı bilgi ile nefes nefese ameliyathanenin önüne geldiğinde polis görevlilerinin yanında duran Arya ve Batı'yı görmüştü.

Batı babasını fark eder etmez oturduğu bekleme sandalyesinden yere atlamış ve koşarak babasının bacaklarına sarılmıştı. Hem canı yanıyordu hem de annesi onları bırakacak diye çok korkuyordu.

Yamaç bacaklarına sarılan oğlunu kucağına aldığında dudağının kenarında kuruyan kan ve tombul yanağında belirgin olan parmak izleri ile deliye döndü ve sesinin yüksek çıkmasına engel olamadı.

"Kim vurdu sana?"diye sorduğunda, Batı babasının kendisine kızmadığını biliyordu.
"Eve gelmişti biy keye ya anneme vuymuştu. Yine geldi."dedi ve içli içli ağlamaya devam etti. "Baba çok acıdı! Kaynıma da vuydu! Çok acıdı!"dedi.