41.BÖLÜM

39K 3.1K 408
                                    

Bölümü okurken bol bol yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar❤️



41.BÖLÜM

YAMAÇ ULUHAN'DAN

Yanaklarımda hissettiğim küçük parmaklar ile huysuzca mırıldanarak gözlerimi açtığımda Batı neredeyse üzerime çıkmıştı ve başını da eğmiş yüzüme bakıyordu.

"Baba doyum günüm benim!" diye neşeyle bağırdığında yüzümü buruşturdum.

İyi ki doğmuştu ama uyanır uyanmaz da bağırmasına gerek yoktu.

"Bağırma." dediğimde dudaklarını büzerek üzgünce yüzüme baktı.

"Ama benim doyum günüm."

Doyum dediği için gülmek istesem de kendimi tuttum.

"Evet oğlum senin doğum günün. Unutturmadın bize zaten." dediğimde küçük bedenini iyice üzerime bıraktı ve başını da göğsüme yasladı.

"Kaç yaşında oldum baba?" diye sordu.

"Dört yaşında oldun oğlum." dediğimde istemsizce gülümsedim.

Dört senenin ne çabuk geçtiğini bir türlü anlamamıştım ve günden güne gözümün önünde benim öğrettiklerim ile bir insanın büyümesine şahit olmak gerçekten güzel ve tuhaf bir duyguydu.

Batı ile ilgili tek sorunumuz harfleri düzgün söyleyememesiydi ve sanırım bunun için de yardım almamız gerekti ya da kendim öğretmeye çalışacaktım.

Her geçen gün bana daha çok benzemesi içten içe sevinmeme neden oluyordu.

Sarı saçlarının üzerine bir öpücük bırakarak şefkatle kollarımı küçük bedenine sardım ve " İyi ki doğmuş benim oğlum." dedi.

Bilmiş bir şekilde "Bence de." dediğinde canını acıtmayacak şekilde yanağını ısırdım.

"Anneni de uyandırdın mı?" diye sordum.

Dün gece Arya ve Duru birlikte uyumuştu. Batı da benimle birlikte uyumuştu.

"Yok."dedi ve kucağımdan kalktı.

"Uyandıyıyım baba?" diye sordu.

Yataktan kalktığımda ince pikeyi açtım ve "Kahvaltıya kadar sen biraz daha uyu." dedim.
Yattığında pikeyi üzerine örttüm.

"Yatak keyfi!" diye neşeyle söylendiğinde eğilip yanağına bir öpücük bıraktım.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra Arya'nın odasına yöneldiğimde sessiz bir şekilde içeri girdim. Arya ve Duru hala uyuyordu.

Arya'nın yattığı tarafa oturduğumda kısık bir sesle "Arya." diye birkaç kez üst üste seslendim

Huysuz bir şekilde yanağını kaşıdı ve gözlerini açmadan "Baba." diye fısıldadı.

Zorlukla yutkunduğumda birkaç saniye boyunca ne yapacağımı bilemedim.

İki hafta önce ölmüştü ve Arya iki haftadır durgun ve aşırı sakindi.

Sanki iki hafta da büyümüşte küçülmüştü.

Zaten yaşımızın üzerindeki acılar bizi büyütmez miydi?

YENİDEN | TAMAMLANDI |Kde žijí příběhy. Začni objevovat