Beyaz Yalan Devam

7. Bölüm

Alara'yla birbirimize bakıyorduk ki aramızdaki sessizliği o bozdu. ''Parayı getirdin mi?'' dedi. Kafamı sallayarak çantamdaki çeki aramaya koyuldum. Çeki ararken Zeliş kapıdan ''Aaaaa! Demir Bey? Buyurun?'' dedi bana işaret vermek istermişcesine. Hemen durduğum yerde irkildim. Alara sinirli bir şekilde bana bakıyordu. Bakışlarından anneme yapabileceği kötülükleri görebiliyordum.

Demir'in sesini duydum. ''Alara burada mı?'' sesi sakindi. ''Yooook. Alara'nın burada ne işi olur ki?''

''Ama ben buraya girdiğini gördüm. Çıkmadığından da eminim.''

''Gerçekten Alara burada değil. Hiç gelmedi.'' Ellerimin titrediğini hissediyordum. İçeri girerse mahvolurdum. Demeye kalmadan korktuğum oldu.

''Sadece onu görmek istiyorum.'' derken Zeliha'yı ittirdi ve içeriye daldı. Onu görür görmez Alara ' ya arkamı döndüm. Şimdi Demir'le göz gözeydim. Ona açıklama yapmaktan nefret ediyordum çünkü sorduğu soruların cevabı yoktu.

'' Demek Alara burada değil.'' diyerek kafasıyla arkasına, zeliha'ya baktı. Zeliş utancından yere bakmaya başladı. Demir ise önüne dönerek ''Senden bir açıklama bekliyorum. Burada ne işin var?''

''Şey ben.'' diye düşünürken Alara atıldı.

''Benim için Burada.'' derken arkama şaşkınlıkla döndüm. Alara gerçektende yüzsüzün tekiydi. Demir koltukta oturan Alara'ya baktı ama tanımadı. Zaten nasıl tanıyabilirdi ki?

''Sende kimsin?'' dedi ve bakışlarını Alara'dan bana çevirdi.

''Alara bu kim?'' ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Aslında cevap verebileceğimdende emin değildim.

''Alara!'' sinirlenmeye başlıyordu. Acilen birşeyler bulmam lazımdı.

''Hasta ziyareti canım. Başka ne olacak. Ha bi de bana borçlu olduğu parayı vermek için gelmişti.'' Alara benden parayı DEmir'in önünde almak istiyordu. Böylece hem benden Demir'le konuşmaya devam etmenin intikamını alacak, hem de Demir'in önünde kendini ondan soğutacaktı. Yani Alara'yı. Demir tenis maçı izlermiş gibi bir bana bir Alara'ya bakıyordu.

''E hadi ama. Paramı verde kurtul bu harabeden.'' dedi Alara. Zafer kazanmış gibiydi. Çantamı karıştırmaya başladım. Çantamdan cüzdanımı bulup içinden Demir'in verdiği çeki buldum ve Alara'ya uzattım. Uzatırken Demir'e baktım. Kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. Bakışlarımı yere çevirdim. Alara ise çekin Demir' ait olduğuna şaşırıyordu. Tam bu sırada annem içeri daldı.

''Ne oluyor burada? Rahat bırakın kızımı. Defolun evimden!'' derken bizi ittirmeye çalıştı ama Demir ''Çıkıyorduk zaten.'' diyerek bana baktı. Ben kapıya doğru yönelirken Zeliş'in kolunu tutup ''Anneme kötülük Yapmasına izin verme.'' dedim. ''Merak etme. Ben bu kzın icabına bakarım.'' dedi karşılık olarak. içim biraz olsun rahatlamıştı. DEmir bana bakmaya devam ediyordu. Kapıya vardım. Ayakkabılarımı giydim ve dışarıya çıktım. Tabi Demir'de arkamdan. Kapı arkamızdan sertçe kapandı. Ben birden irkilerek arkama bakıyordum ki Demir bana sordu.

''Bu sefer bir yere kaçamazsın. Ne olup bittiğini anlatacaksın.'' dedi ve kolumu sertçe tutup evin demirlikli yerinden geçirdi. Arabaya doğru sürüklemeye başladı. ''Bırak. Canım acıyor. Kendim yürüyebilirim.'' dememe rağmen arabaya kadar çekiştirdi. Ah tabi şimdi anladım.

''Sen beni mi takip ettin?'' diye sordum cevabımı bilerek. Aslında hesap soruyordum.

''Parayı kimin için aldığını söylemiyorsun birde üstüne 'Beni takip mi ettin?' diye soruyorsun. Şimdi uzatmada bin arabaya''dedi ve arabaya binip arabayı çalıştırdı. Ben de yanına binip arabayla ilerlemeye başladık. Benim ''Nereye gidiyoruz?'' sorularımı cevapsız bırakıyor, üstüne daha da gaza basıyordu. Bir an için bana baktı ve bir fren sesi duydum. Sonrası ise karanlıktı.

OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKÜR EDERİM. :D