Μια μυστηριώδης χριστουγεννιάτικη ιστορία

Kεφάλαιο 4

Μερικά πράγματα δεν εξηγούνται και παραμένουν στις σκέψεις μας περίπλοκα, περίεργα, μυστήρια...

Ο  Δήμος ήταν μπερδεμένος. Έφερνε στη μνήμη του μυαλού του τη πρόσφατη συνάντηση και την αινιγματική (ένα βουνό από γρίφους) κουβέντα με την Λήδα.

«Γνωρισα χθες τη κληρονόμο της ευκατάστατης οικογένειας...ένα κορίτσι με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Μου εδωσες την εντύπωση της εικόνας μιας μαζεμένης, ατολμης, ευάλωτης κοπελας κ σημερα  εμφανιζεσαι δυναμική, εγωκεντρική, σίγουρη για τον εαυτό σου, αμφιλεγόμενη, αντιφατική. Τι αλλο να  σκεφτώ γι αυτό; Σε ποιο συμπέρασμα να καταλήξω; » τη ρώτησε ο Δήμος.

« Έτσι περίεργη και αλλόκοτη είμαι εγώ. Χθες γνώρισες την καλή, ευαίσθητη πλευρά μου. Σήμερα έχεις μπροστά σου την αντίθετη: την δυναμική, εγωιστική, φιλόδοξη. Εσύ αποφασίζεις ποια προτιμάς και σε προσελκύει. Μερικές φορές, οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε διάφορες πλευρές και άσσους όταν πρόκειται να επωφεληθούμε για κάτι » έλεγε η Λήδα καθώς έπλεκε τα χέρια της και το πρόσωπο της παρέμενε ψυχρό, αδιάφορο και μυστηριώδες.

« Όπως και για να κερδίσουμε κάτι με νόμιμα και παράνομα, ηθικά και μη μέσα; Σωστά δεσποινίς Λήδα;» ο κυνικός λόγος του σε συνδυασμό με το σκληρό βλέμμα του δεν την τάραξε διόλου ούτε έγινε η αιτία να προκαλέσει την αποκάλυψη-παραδοχή του αδικήματος της. Θα μπορούσε ο κυνικός του λόγος να πειράξει μόνο μία ευάλωτη και εύκολα ταραγμένη ψυχολογικά κοπέλα, σαν την δίδυμη φιλενάδα της Λήδας.

Ξαναθυμόταν αυτή την συζήτηση και δεν μπορούσε να βγάλει άκρη ούτε να δώσει κάποια εξήγηση ως προς την αλλόκοτη συμπεριφορά της Λήδας. Γιατί ενώ τη πρώτη φορά που επικοινώνησε μαζί της, η αριστοκράτισσα του εμφάνισε το προσωπείο μιας αδύναμης και ευαίσθητης κοπέλας χωρίς πίστη στον εαυτό της και έντονη κοινωνική ζωή, τη δεύτερη φορά έδειξε εντελώς διαφορετική. (;)

[....]

Βρέθηκε και άλλες φορές με τη Λήδα αλλά η συμπεριφορά της δεν ήταν κάτι περίεργο και ασυνήθιστο...όπως την γνώρισε τη πρώτη βραδιά, το κορίτσι της ντροπαλοσύνης και της σεμνότητας. Η άλλη εκδοχή της όπως ισχυριζόταν αυτή της ''κακιάς'' και ''ανήθικης'' δεν διαφάνηκε στον ορίζοντα της επικοινωνίας τους ούτε σαν ελάχιστο δείγμα.

Θα κατέληγε και θα καταλάβαινε σύντομα την συγκλονιστική αλήθεια που μόνο αυτή ίσχυε, του φαινόταν πειστική και δυνόνταν να εξηγηθεί.

Η κοπέλα που γνώρισε στο πάρτι της δεξίωσης και η κοπέλα που συνάντησε στο μπαρ-εστιατόριο δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο. Προφανώς μία από τις δύο κοπέλες ήταν η Ληδα...η δεύτερη ήταν κάποια άλλη...

η δίδυμη αδερφή της...

η σωσία της...

μια κοπέλα με τυχαία ομοιότητα μόνο στην όμορφη εξωτερική εμφάνιση αλλά τόσο αντίθετο ''μέσα''...

Δεν θα ήταν δυνατόν αυτή η κοπέλα να ήταν τυχαία. Αφού η κακιά Λήδα άφησε να εννοηθεί πως θα έκανε τα πάντα για να κερδίσει τον σκοπό της, πιθανόν αναφερόταν στην βοήθεια που της παρείχε στο σχέδιο της η σωσία της. Απλώς εκείνος δεν το ήξερε και δεν το καταλάβαινε από τη μία κουβέντα που είχαν λόγω του αινιγματικού της λογύδριου.

Το μόνο που απέμεινε ήταν να διαπιστώσει αν ήταν αλήθεια και να την ξεσκεπάσει. Μα τω θεό, τίποτα δεν ήταν αρκετό ισχυρό για να τον σταματήσει και εμποδίσει από τον επιτακτικό σκοπό του. Πολύ σύντομα, η δεσποινίς που υποδυόταν την Λήδα, θα είχε να αντιμετωπίσει μια αδυσώπητη δοκιμασία μαζί του όταν θα μαθευόταν η αλήθεια.

[...]

Η Μάνια θυμόταν έντονα και χαρακτηριστικά τη τελευταία συνάντηση με τον Δήμο. Εκείνος τη παρατήρησε κάπως ύποπτα αινιγματικά και μυστηριωδώς ανησυχητικά για την ίδια. Παρολ αυτά το τελευταίο διάστημα, κατάφερνε να κρύβει την αληθινή της ταυτότητα αρκετά επιτυχημένα και μαζί με αυτήν και τα στοιχεία που θα την ενοχοποιούσαν και θα οδηγούσαν τους πάντες στην αλήθεια.

Μια πρόσκληση σε ένα συγκεκριμένο σημείο συνάντησης στο οποίο θα υποχρεούταν να πάει θα την τάραζε συθέμελα.