𝐏𝐇𝐀𝐍𝐓𝐎𝐌 ⸻Regulus Black

|28|Takip

"Bu bölüm için bana destek olan eylulcanxx e teşekkür ederim ❤️"

Avis, sabahın ilk ışıklarıyla uyanmış ve çapulcularla buluşmak üzere aceleyle hazırlanmıştı. Kahvaltıda onlarla buluştuğunda, gizemli ormana yapacağı yolculuğu kimseye açıklamamıştı. Çapulcuların neşeli sohbetleri sürerken, Avis'in aklında amcasının karanlık planları dönüp duruyordu. Amcasının ne yapacağını tahmin edemiyordu.

"Seni biraz gergin görüyorum Avis, her şey yolunda mı?" diye sordu Sirius Black.

"Evet, sadece... derslerim hakkında düşünüyordum." diye yanıtladı Avis, düşünceli bir şekilde.

"Eğer yardıma ihtiyacın olursa, unutma ki biz buradayız." dedi Remus Lupin, şefkatle.

Avis, teşekkür ederek kahvaltısını bitirdi ve ormana doğru yola koyuldu. Ormanın derinliklerine ulaştığında, amcasının ruhunun bir hayvana büründüğünü hissetti. Hızla hareket eden bir sincap, ağaç dalları arasında onu izliyordu.

"Amca, sen misin? Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sordu Avis.

Sincap, aniden ortadan kayboldu. Avis, kendisini büyülü bir varlık tarafından izlenmiş hissetti. Amcasının kötü niyetleri, ormanın her bir köşesinde hissediliyordu. Avis, amcasının planlarını bozmak için cesaretini topladı ve onunla yüzleşmeye karar verdi.

Ormanın gizemli sisleri arasında ilerlerken, Avis, amcasının kötü ruhunun etrafındaki havayı kararttığını hissedebiliyordu. Amcasının beden bulmuş hali, bir sincap olarak onu izlemeye devam ediyordu. Avis, asasını sıkıca tuttu ve derin bir nefes alarak cesaretini topladı ve konuşmaya başladı.

"Amca, seni burada görmek beni şaşırtmadı. Ne yapmaya çalışıyorsun?" diye sordu. Aniden arkasında bir gölge hissetti.

"Gerçekten beni bir sincap mı sandın sevgili yeğenim?" Avis, sesin geldiği yöne döndü ve amcası Cormac Mclagen'in, canavar formu, karanlık ve ürkütücü bir varlık olarak tasvir edilebilirdi. Kocaman, kaslı bir bedene sahip ve derisi, gece göğünün koyu tonlarını andıran bir renge bürünmüş. Gözleri, kızıl bir ateş gibi parlıyor ve bakışlarındaki şiddet, onun kötü niyetini yansıtıyordu. Keskin pençeleri, her bir hareketinde tehlike saçıyor ve ağır adımlarıyla ormanın sessizliğini bozuyordu. Uzun, sivri dişleri ve kükreyen bir ağzı vardı, bu da onun yırtıcı doğasını ortaya koyuyor.du McLagen'in bu formu, hem fiziksel gücünü hem de içindeki karanlık ruhu simgeliyordu.

Avis, amcasının karanlık gölgesi altında dururken, Cormac'ın sesi ormanın sessizliğini yırttı. "Bir sincap mı? Ah, Avis, sen hâlâ masum bir çocuksun. Gerçeklerin farkında değilsin, ama zamanı geldiğinde her şeyi öğreneceksin."

Avis'in kalbi hızla çarpmaya başladı. "Ne demek istiyorsun, amca? Benim hakkımda ne biliyorsun?"

Cormac, karanlık bir gülümsemeyle yanıt verdi. "Senin gerçek baban hakkında konuşuyorum. O, senin düşündüğün kişi değil. Ve sen, onun mirasını taşıyorsun, ister kabul et ister etme."

Avis şaşkınlık içinde donup kaldı. "Yani... sen nasıl?"

Cormac kahkahayı patlattı. "Ben herşeyi biliyorum küçüğüm. Ama senin babanın kim olduğunu bilmek, senin için hem bir lütuf hem de bir lanet olacak. Şimdi git ve gerçeği ara. Ancak o zaman, kendi kaderini kontrol edebilirsin."

Avis, amcasının sözleriyle sarsılmış ve şaşkına dönmüş bir halde ormanın daha da derinliklerine doğru ilerledi. Gözleri, karanlıkta parlayan bir ışık arıyordu; belki de bu, ona yol gösterecek ve gerçekleri aydınlatacak bir işaret olabilirdi. Yürüdükçe, etrafındaki ağaçların gölgeleri sanki ona eşlik ediyor, her adımında onunla birlikte hareket ediyormuş gibi hissettiriyordu.

Birden, bir çiçek açmış ağacın altında durdu. Ağacın dalları arasından sızan güneş ışıkları, çiçeklerin üzerinde dans ediyor ve ormanın karanlığını bir anlığına da olsa aydınlatıyordu. Avis, bu güzellik karşısında bir an için nefesini tuttu ve içinde bir umut hissetti. Belki de her şeyin bir anlamı vardı ve belki de karanlık, aydınlığın değerini anlamamız için vardı.

Avis, ağacın altında oturdu ve düşüncelere daldı. Babası kimdi? Gerçekten de amcasının dediği gibi, bilmediği bir mirası mı taşıyordu? Ve eğer öyleyse, bu miras onun hayatını nasıl etkileyecekti?

Bir süre sonra, Avis kendini toparladı ve ayağa kalktı. Kararlı bir adımla ormandan çıktı ve evine doğru yöneldi. Yolda, amcasının sözlerini düşündü ve kalbinde bir kararlılık hissetti. Gerçekleri öğrenmek için ne gerekiyorsa yapacaktı.