𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐌𝐚𝐝𝐧𝐞𝐬𝐬 • 𝐋𝐨𝐤𝐢 𝐋𝐚𝐮𝐟𝐞𝐲𝐬𝐨𝐧 [1]

SİXTH HOUR

🌼

Choices bring pain. And death doesn't always give us what we want.

🌼

SİXTH HOUR

🌼

Beni duyan var mı?

Dünyaya inişinden beri aklında yankılanan en belirgin söz buydu. Zihninin içindeki bir başka benlik çığlıklar atıyor, ağlıyor ve kendisini adeta parçalıyordu. İstediği şey belki özgür kalmaktı, belki de değil. Ancak emin olduğu en büyük şey, kontrolün eninde sonunda ona geçeceğiydi.

Ve Arin ona sert bir yumruk attığında bu gerçekleşti.

Tanrı olmanın iyi yanını kullandı bedeni, kendini hızlıca iyileştirdi. Ancak Zihin Taşının bıraktığı hasar o kadar şiddetliydi ki baş ağrısına herhangi bir çare bulamazdı. Ama sırf kendisine ceza olması için bile olsa o ağrıyı geçirmezdi. Yaptığı şeyler zihnine o kadar büyük bir sarsıntı ile girdi ki.

"Onu kurtarmalıyız." Dedi zihnindeki kadın endişeyle. "Glorian onun varlığını saklayabilir. İyilik borcu var."

"Ya zihinlerimiz?" Dedi Loki dalgınca. "Onu oradan da alabilir mi?"

"Baba?" Dedi Arin onu sarsarken. Pişman olmuştu ancak elindeki tek seçenek iradesini tamamen kapatıp açmaktı. Zihin Taşı, uyanık olduğu sürece herkesi rahatlıkla kontrol edebiliyordu. Algıları açık olan bir tanrının durdurulması çok daha zordu. "Üzgünüm. Aklıma başka bir şey gelmedi."

"Adını ne koymak ona yakışır?" Dedi Loki heyecanla.

"Arin," diye mırıldandı Vega dolu gözleriyle. "Ateşin ve gücün varisi, demek. Ona layık en güzel isimlerden biri."

"Arin," kendi kendine baygınken fısıldıyor dahi olsa, kendisini duyabiliyordu. Onun sayıklayışları kalbini acıttı. Kendi yaşadığı zaman dilimine göre yıllar sonra ona kavuşmuştu. Adını onun kan akan dudaklarından duyuyordu. Sağlam bir yumruktu onu kendisine getiren. Dizi üzerine çöküp onu yakalarından kavrayarak başını dik tutabilmesi için sarstı.

"Beni duyabiliyor musun?"

"Evet," dedi gözlerini netleştirmeye çalışırken. Işık, oğlunun arkasından parladı. "Seni tanıyamıyordum. Kimsin?"

Gözyaşları, kirpiklerini ıslatacak kadar kenara gelmiş olsa da onları geriye gönderdi. Kendi babasiyla kavuşma anından çok daha duygulu olacak bir şey daha varsa, anne ve babasının birbirlerine kavuşması olacaktı. Ağlamak için doğru an bu an değildi.

"Adım Arin." Dedi. "Oğlun."

🌼

Tony Stark, titanyum-altın alaşımlı ve oldukça net bir şekilde fark edilen zırhıyla gökdelenlerin arasından geçerken peşinde olan şeyi görebildiler. Steve Rogers, kucağındaki kadını daha sıkı tuttu. Yanındaki Bruce Banner ve Clint Barton da endişeli görünüyordu.