𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐌𝐚𝐝𝐧𝐞𝐬𝐬 • 𝐋𝐨𝐤𝐢 𝐋𝐚𝐮𝐟𝐞𝐲𝐬𝐨𝐧 [1]

CHAPTER CODE: I

🌼

Yukarıdan gönderilen melek, dünyamı aydınlattığını biliyorsun.

Ben yıkılmış, acı çekerken, beni kaldırmaya geldin.

Hayat, bir içki ve aşk, bir uyuşturucu.

Şimdi ben millerce yukarıda olmalıyım.

Ben kurumuş bir nehirken, sel gibi yağmaya geldin.

🌼

DAY 1: WOULD YOU LIKE TO PLAY AGAIN?

🌼

Loki, kendini uzay boşluğuna bıraktığında, öleceğine inandı.

Ancak kendini hiç bilmediği bir yerde bulduğunda tüm zihni adeta durdu. İhanetin acısını hissetmesinin yanında, kaybolmuşluk hissi de her yanındaydı. Terk edilmişti. Koca uzay boşluğuna, babası tarafından terk edilmişti.

Ve şimdi, yemyeşil bir çayırın ortasında, neredeyse ölü bir ruhla öylesine yatıyordu. Düştüğü andan beri kalkmadı. Öleceğine inanmış ve bunu kabullenmiş biri kolayca ayağa kalkamazdı. Loki yaşamak bile istemiyordu.

"Ne zamandır tanrılar ölmeye hazır bekliyor?"

Yine mi? Ölürken bile insanların aptal yargılarıyla uğraşacaktı. Öte yandan ses ona bir yerlerden tanıdık da geliyordu. Ancak hissedebildiği büyü enerjisi bu kadar yoğun bir kişiyle tanışmadığından emindi. Loki, annesi dışında bu kadar güçlü birini hiç hissetmedi.

"Seni ne ilgilendirir?" Dedi kibirle. Ne durumda olursa olsun kendini ezdirmeyecekti. "Ne zamandır aşağı varlıklar bir tanrıyı sorguluyor?"

"Sen, topraklarıma girene ve tüm büyü gücünü kaybedene kadar, ilgilendirmiyordu." dedi kadın usulca. Adımları çimenlerin arasında duyuldu. "Fesatlık Tanrısı, tüm Asgard'ı ayakta uyutan Loki, benim rünlerle kaplı topraklarıma düştü ve güçsüz kaldı. Sence beni ilgilendirmiyor mu?"

İnanmak istemedi. Böyle bir hatanın olması onun için imkansızdan da öteydi. Bu kadar savunmasız kalmazdı. Bıçaklarını bile çağırmak için büyüsünü kullanırdı o. Üzerindeki Asgard derisi kıyafette de elbette ki silahı vardı ancak onları kaybettiği an savunmasızdı. Loki, onun doğruyu söylediğini fark etmekte zorluk çekmedi. Büyüsünün bastırılmış olduğunu net bir şekilde hissediyordu.

Burnundan soludu, yattığı yerde oturur pozisyona geldi. Arkaya yatırılmış dalgalı saçları savruldu. Karşısında duran ve yüzünde hoş bir gülümseme taşıyan kadın onun hareketleriyle keyiflendi. Onun buraya gelmesini hiç beklemiyor olabilirdi ancak hayatının şansı olduğu da bir gerçekti. Ama hayallerini içine gömen bir kadın olarak yaşamaya başlayalı ve bir çok şeyden vazgeçeli yedi yüz yıl oluyordu.