Κεφάλαιο 23

63 7 40
                                    

Αθήνα Αττική 2018
Σεπτέμβριος, Ηρώδειο Θέατρο
~~~


Είναι μεσημέρι της 12ης Σεπτεμβρίου.
Ο Λαογραφικός όμιλος «Μαδάρες» βρίσκεται ώρα στις αίθουσες και φορά τις φορεσιές με προσοχή, σαν ιεροτελεστία η οποία πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτη. Η Ιωσηφίνα βγάζει από την θήκη την μπλε Σφακιανή φορεσιά και με την βοήθεια της Μαρίνας την φοράει. Το ίδιο κάνουν και οι υπόλοιπες, η μια με την βοήθεια της άλλης, ώσπου σε δύο ώρες από τώρα είναι όλες πανέτοιμες.

Ο Σταύρος στερεώνει το σαρίκι πάνω στο κεφάλι του και κατεβάζει τα αυτοσχέδια δάκρυα του κεφαλομάντιλου λίγο χαμηλότερα. Το χαμόγελο του λάμπει, το ίδιο και της Ιωσηφίνας, σε σημείο που βάζουν όλους τους χορευτές σε σκέψεις. Τέτοια ευτυχία έχουν καιρό να δουν ανάμεσα τους, σαν να ερωτεύτηκαν ξανά από την αρχή. «Τι πάθατε ρε και κοιτάζεστε σαν να μην υπάρχει αύριο;» Τον ρωτάει ο Σήφης όσο μπίγει το κρητικό μαχαίρι στο μεταξωτό ζωνάρι της μπλε φορεσιάς του.

Ο Σταύρος σηκώνει το χέρι του και του δείχνει την βέρα στο δάχτυλο. Το χαμόγελο του μεγαλώνει και άλλο ενώ στιγμιαία δαγκώνει τα χείλη του.

Ο Ιωσήφ κοιτάζει το δαχτυλίδι και σμίγει τα φρύδια του. «Αρραβωνιασμένοι δεν ήσασταν, πήρατε και βέρες;»

«Την παντρεύτηκα Σήφη, πήγαμε πριν δύο μέρες και παντρευτήκαμε» Γυρίζει το πρόσωπο του και κοιτάζει την γυναίκα του.

Ο Ιωσήφ νιώθει σαν να του έχουν πετάξει ένα κουβά παγωμένο νερό. Κάτι δεν καταλαβαίνει. «Πως; Πως την παντρεύτηκες; Γάμο κανονικό;»

«Για αρχή πολιτικό» Την κοιτάζει άλλη μια στιγμή και αυτήν την φορά τα βλέμματα τους ανταμώνουν. Ο Σταύρος της κλείνει το μάτι. «Το καλοκαίρι θα κάνουμε θρησκευτικό» Συνεχίζει.

«Τι λες ρε; Είσαι με τα καλά σου; Πότε σου ήρθε αυτό; Και; Ποιος σας πάντρεψε; Δεν χρειάζεται μάρτυρες εκεί πέρα;»

«Ο Μίλτος και η αδερφή σου ήρθαν ως μάρτυρες. Και τέλος πάντων τι πειράζει. Ήθελα να το κάνω και το έκανα. Δεν την πήγα με το ζόρι»

«Ναι αλλά γιατί το έκανες; Δηλαδή μου φαίνεται αλλόκοτο, δεν είπες κανέναν μας. Κρυφά Σταυρή, γιατί;»

«Γιατί εσύ ξέρεις τι μαλακίες έκανα και μπορεί να είχες αντίρρηση. Τώρα δεσμευτήκαμε για τα καλά και κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει»

Ένοχο μου παρελθόν 1 (Β5)Where stories live. Discover now