Ένοχο μου παρελθόν 1 (Β5)

Κεφάλαιο 15

Η Ευαγγελία κρατιέται από το λευκό μαντίλι στο χέρι του Παύλου. Το ένα της πόδι είναι μπροστά από το άλλο και πιέζει την φτέρνα προς το κάτω. Ύστερα ρίχνει ένα βλέμμα στον άνδρα της, δίνοντας του να καταλάβει ότι θέλει να κάνει στροφές. Εκείνος χαλαρώνει την λαβή και την αφήνει να περάσει κάτω από το γεφυράκι κάνοντας αυτές τις συνεχόμενες στροφές, ώστε λίγο μετά να αποχωρήσει και να πάει πίσω στην θέση της.

Βγαίνει ο Σταύρος μπροστά κρατώντας το χέρι του Παύλου, κάνει κύκλο, κάνει ταλίμια και για κάποιο λόγο προσπαθεί να καθυστερεί το σολάρισμα της Ιωσηφίνας, η οποία απλά περιμένει από τον ίδιο να σηκώσει το λευκό μαντίλι. Τελικά αυτό δεν το κάνει ποτέ και η μουσική, τελειώνει.

Η Σοφία μοιάζει το ίδιο παραξενεμένη με την αδερφή της. «Μπορεί να το ξέχασε ή να κατάλαβε ότι τελειώνει η μουσική και για αυτό να μην σε έβγαζε. Τζάμπα κόπος να βγεις και να δώσουμε εμείς τέλος, ε;» Της λέει.

Η Ιωσηφίνα κουνά το κεφάλι της θετικά δεχόμενη την απάντηση της αδερφής της. Ωστόσο κάτι την κάνει να σκεφτεί παραπάνω από όσο πρέπει, ίσως ενδόμυχα και να την ανησυχήσει.

Την ίδια ώρα, ο Σταύρος κατεβαίνει στο μικρό μαγαζάκι για να καπνίσει τσιγάρο πίνοντας λίγο καφέ από τα παιδιά κάτω. Τοποθετεί το τσιγάρο στο στόμα και προσπαθεί με τον αναπτήρα να ανάψει την φωτιά. Ωστόσο ο αναπτήρας δεν ανάβει.

Ξαφνικά, ένας μια φλόγα εμφανίζεται μπροστά του και με μιας το τσιγάρο του ανάβει. Συγχρόνως με αυτό, νιώθει ένα δροσερό χέρι να αγγίζει τον σβέρκο του και απότομα τραβιέται. Αυτό το χάδι δεν είναι της Ιωσηφίνας.

Γυρίζει να κοιτάξει το πρόσωπο...

«Πως τολμάς; Τι κάνεις;»

«Σε βοηθάω να ανάψεις το τσιγάρο. Κακό είναι;» Του λέει με προκλητικό τρόπο.

Ο Σταύρος την κοιτάζει με βλέμμα που σκοτώνει. «Φύγε, τώρα!»

«Δεν νομίζω ότι θα το κάνω μωρό μου. Άλλωστε, ήρθα για να δω την Σοφία, να την περιμένω να τελειώσει την πρόβα και μετά να βγούμε. Τι πιο φυσικό να καθίσω κοντά σε κάποιον που η ίδια μου έχει γνωρίσει;» Τον ρωτάει με μια άνεση που αυτόν τουλάχιστον τον τρομοκρατεί.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, τα βήματα που ακούει από την σκάλα του προκαλούν κρύο ιδρώτα. Σαν να γράφει το μέτωπο του πόσο ένοχος είναι.

_____________
«Αγάπη μου;» Η Ιωσηφίνα πλησιάζει τον Σταύρο περνώντας τα χέρια της γύρω από τους ώμους του. Ναι, αυτό είναι το χάδι της κοπέλας του και για κάποιο λόγο, μόνο σε αυτό νιώθει ασφάλεια.