"မင်းကို နောက်တစ်ခါ အခုလို မဖြစ်စေရပါဘူး"
"ကျွန်တော်ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး Taehyungရဲ့"
"မင်းသေတော့မလို ဖြစ်ခဲ့တာလေ။ ငါဘယ်လို လက်ခံနိုင်ပါ့မလဲ!"
အသံက ဖြစ်သင့်သည်ထက် မြင့်သွားသည်။ Antonတောင် မျက်လုံးပြူးပြီး ရင်ဘတ်ကို လက်ဖြင့် ဖိမိသည်အထိ။
သူဘာလို့ အခုလောက်ထိ စိတ်မရှည်ဖြစ်နေရပါသလဲ။ Jeon JungKook လုပ်သမျှအပြုအမူတိုင်းကို မုန်းတီးမိနေတာကလွဲလို့ သူဘာမှမခံစားမိ၊ မတွေးမိ။
"စိတ်လျှော့ပါ Taehyung.. ကျွန်တော် တကယ်အဆင်ပြေပါတယ်။ နောက်အဲ့ဒီအိမ်ကို မလာတော့ရင် ရမှာပါ"
"မရဘူး..။ Jeon JungKookလို လူမျိုးက သွက်သွက်ခါအောင် ရူးနေတဲ့လူ။ သူစိတ်ရူးပေါက်တိုင်း မင်းအသက်ကို ရန်ရှာနိုင်တယ်။ မင်းသိရဲ့လား"
"ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ကအခုမော်စကိုမှာလေ"
"နေရာတိုင်း သူ့လူတွေမရှိဘူးလို့ ထင်လို့လား။ ငါ မင်းကို ကာကွယ်မှဖြစ်မယ်။ ငါ့ကို လက်ထပ်လိုက် Anton"
မြန်ဆန်လွန်းသော ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ဒါမှမဟုတ် ဆုံးဖြတ်သည့်အဆင့်ကို ကျော်ပြီး နှုတ်မှပြောထွက်မိတာ။ မသိစိတ်က အတွေးကို စကားလုံးတွေအဖြစ် ချပြမိတာမျိုး။ တကယ်တမ်း ထိုစကားအတွက် သူဘာမှ ရေရေရာရာ စီစဥ်ထားခြင်းမရှိချေ။
"Taehyung.. ကျွန်တော့်ကို လာနောက်နေတာလား"
"ကိုယ်မနောက်ပါဘူး။ မင်းကို လက်ထပ်ဖို့က ကိုယ့်ဆန္ဒပါပဲ။ ကိုယ်ဘာလို့ လက်ထပ်ပွဲကနေ ထွက်ပြေးလာသလဲဆို မင်းကို တွေးမိသွားလို့လေ"
'ကိုယ်'ဟု ပြောင်းလဲသုံးနှုန်းလိုက်တော့ Antonအပေါ် အရှိန်အဝါတစ်ခုရှိသွားသလို ခံစားမိသည်။ Antonက သူ့ကို နားမလည်နိုင်သလို ဆွံ့အလျက်ကြည့်နေဆဲ။
ဟုတ်တယ်.. သူAntonကို လက်ထပ်ရမယ်။ အနည်းဆုံးတော့ Jeon JungKookရှေ့မှာ လက်ထပ်ပြဦးမည်။ သူသတ်ဖို့ကြိုးစားဖူးတဲ့လူကို ကိုယ်ဘယ်လောက်ထိ တန်ဖိုးထားမြတ်နိုးတယ်ဆိုတာ ပြချင်လွန်းအားကြီးနေလို့။
YOU ARE READING
𝒀𝐞𝐬 𝒕𝐨 𝑯𝐞𝐚𝐯𝐞𝐧
FanfictionCold war? Funny how it cannot be as cold as your feeling to me. Knowing that you're by my side, you're hella abstract after all. Countless times of being an escapee, you never feel sick of it. There's no way I can feel relieved whether you are with...
Part 9
Start from the beginning
