အသံတိတ်လေး၏ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်း

Chapter- 53.2

နှစ်ယောက်သား နမ်းရှိုက်ကြသည်။မုရှောင်ခယ် သည် ယနေ့ညတွင် သူ မည်မျှနမ်းခဲ့သည်ကို မရေတွက်နိုင်ပေ။ သူသည်နမ်းရှိုက်မှုကြောင့်
အောက်ဆီဂျင်ပမာဏနည်းနေသဖြင့် အလွန်မူးဝေနေကာ ကိုင်တွယ်ထားနိုင်ရုံသာတက်နိုင်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ ချူဟန် သည် ထိုသို့သော သားရဲတစ်ကောင်မဟုတ်ပေ။ သူ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ ဖြစ်နေချိန်တွင် ချူဟန် က သူ့ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲသို့ချလိုက်သည်။

ရေချိုးကန်ထဲတွင် လဲလျောင်းနေသော မုရှောင်ခယ်သည် ကြိုတင်ကာကွယ်မှုအားလုံးကို ချက်ချင်းဆုံးရှုံးသွားပြီး ရေနွေးနွေးက သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားကာ အေးစိမ့်သောလေဒဏ်ကြောင့် နာကျင်မှုကို သက်သာပျောက်ကင်းစေသည်။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က အရာအားလုံးကို ကြည့်လိုက်တော့
မုရှောင်ခယ်က သူလိုချင်တဲ့ လှပတဲ့နေရာလေးမှာ နမ်းနေတာကို အိပ်မက်မက်နေသလိုပဲ ခံစားရတယ် မုရှောင်ခယ် သည် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို မသိစိတ်ဖြင့် ထိလိုက်သည် အနမ်းမှ အပူဒဏ်က သူ့နှုတ်ခမ်းပေါ်တွင် ကျန်နေသေးသည် ။ အနည်းငယ်နီပြီး ရောင်ရမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းများသည် အနည်းငယ် ယားယံလာသည်။ ပေါ့ပါးတဲ့ အထိအတွေ့ကသူ့ကိုအဲဒီအနမ်းတွေရဲ့ အမှတ်တရတွေကို နှိုးဆွပေးနိုင်ပါတယ်။
သူသည်ရှက်လွန်းလို့ မျက်နှာကို အုပ်လိုက်တယ်။
သူ ဘယ်လို မာန်မာနကြီးပြီး လက်ကို မကိုင်ခင် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ နမ်းလိုက်တာလဲ။ ဒီလောက်စွဲလန်းနေတာလား။ချူဟန်က သူ့ရဲ့ ကပ်စေးနဲတဲ့ ထိတွေ့မှုကို မခံနိုင်တော့ဘူးလား။

သို့သော် ချူဟန် သည် သူ့ထက် အသားအရည်အချင်းချင်းထိတွေ့တာကိုပိုပြီးစိတ်အားထက်သန်နေပုံရသည်။

မုရှောင်ခယ်တိတ်တဆိတ်ရယ်မောလိုက်သည်။
ချူဟန်က သူ့ကို အရမ်းသဘောကျတယ်၊ သူ့ကိုနမ်းတာ၊ ခေါင်းကိုထိတာ၊ လက်တွေကို ညှစ်ပြီး ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို သဘောကျတယ်။

"ရှောင်ခယ် ထွက်လာတော့လေ အကြာကြီးစိမ်မနေနဲ့"

ချူဟန်သည် တံခါးဘေးရှိ ရေချိုးခန်းတွင် ရေချိုးပြီးသည်နှင့် မုရှောင်ခယ် ၏တံခါးအပြင်ဘက်တွင် ရပ်ကာ သူ့ကိုခေါ်နေသည်။