ΠΑΝΘΕΡΑΣ 🦁

Ταρκύνιος και Λουκρητία

Η τυφλόμυγα, θεωρώ πως συνέβαλε ιδιαίτερα στην κατανόηση και αφομοίωση του χαρίσματος μου. Ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται η Νόνα τα τελευταία χρόνια και εγώ το δέχομαι αμίλητη προσπαθώντας γρήγορα να αλλάξω θέμα.

Κάθε Σάββατο όταν ήμουν μικρή και το παιχνίδι μας με την Σόφη έφτανε σε τέλμα -με άμεσο κίνδυνο την αρχή ενός τσακωμού, η Νόνα έβγαζε από το σκρίνιο του σαλονιού ένα μεταξωτό μαντήλι γεμάτο με ζωγραφισμένες χρυσές μύγες και το κουνούσε πάνω από τα κεφάλια μας λέγοντας τραγουδιστά τα λόγια "Μύγα μύγα σε τύφλωσε η γκρίνια, μύγα μύγα γύρνα να βρεις ποια είναι η ξύπνια" . Ήταν το αγαπημένο μας παιχνίδι. Εκείνο που μας ένωνε ξανά και εκείνο που με βοήθησε να καταλάβω την δύναμη της αφής.

Παίζαμε οι τρεις μας. Στροβιλιζόμασταν στο σαλόνι και τα γέλια και οι τσιρίδες μας ακούγονταν σε όλο το Λιστόν. Η Νόνα πάντα χαμήλωνε στο ύψος μας για να μας μπερδέψει περισσότερο και πάντα μας φορούσε τα δικά της άνετα φορέματα για να μην έχει καμία μας κάποιο πλεονέκτημα.

Δεν με ενδιέφερε να κερδίσω. Όταν έτρεχα μέσα στο σαλόνι και τις κυνηγούσα με τα μάτια μου σφιχτά δεμένα, ένιωθα μια απόλυτη ελευθερία και μια υπέροχη έξαψη για τον κόσμο που δεν μπορούσα να δω. Φανταζόμουν που ήταν οι καναπέδες μας, το σκρίνιο, η τραπεζαρία, φανταζόμουν τον όγκο τους, τα χρώματα τους, την κίνηση των κουρτινών μας καθώς ο αέρας εισέβαλε από το παράθυρο. Και όταν κατάφερνα να πιάσω μια από τις δύο, έκλεινα τα μάτια μου πίσω από το μαντήλι γιατί πραγματικά δεν ήθελα να δω τίποτα. Άγγιζα τα μάγουλα τους, τις πτυχές τους, τις γραμμές των χειλιών τους, τις βλεφαρίδες τους, τις άκρες των αυτιών τους. Η εικόνα ήταν πάντα ξεκάθαρη στο μυαλό μου. Μετρούσα νοητά τα εκατοστά, υπολόγιζα τα τελειώματα τους, έφερνα ξανά και ξανά στο μυαλό μου την αίσθηση της υφής τους.

Έπειτα ζωγράφιζα ό,τι θυμόμουν από την εμπειρία μου.Συνήθως έκλεινα τα μάτια μου και άφηνα την ανάμνηση να με καθοδηγήσει.

Και τα χρόνια πέρασαν. Και ξαφνικά ήμουν δεκαέξι στα δεκαεφτά. Δευτέρα λυκείου. Δεν ξέρω να πω αν στην εφηβεία ήμουν όμορφη ή όχι, αλλά τουλάχιστον δεν δυσκολεύτηκα και έτσι είχα πειστεί πως ναι, ήμουν όμορφη. Οι όμορφοι δεν δυσκολεύονται ποτέ. Δεν χλευάζονται, ούτε γίνονται εύκολα θύματα. Οι όμορφοι έχουν πάντα ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Οι όμορφοι ποτέ δεν βρίσκονται στη θέση της τυφλόμυγας. Οι όμορφοι κερδίζουν εύκολα αυτό που θέλουν, -ή αυτό που νομίζουν ότι θέλουν.