Axel x reader

PIERWSZE SPOTKANIE

Ten dzień był dla całej szkoły wyjątkowy. Właśnie dziś miała przyjechac grupa osób z wymiany. Co roku z jakiejś części świata przyjezdza grupa młodzieży. Z tego powodu przez niemal tydzień uczniowie przygotowują się a powitanie nowych uczniów. Dla Axela nie było to jednak jakieś super wydarzenie. Podziwiał entuzjazm Marka, ale on nie czuł tego samego. Jednak gdy został przez niego poproszony, aby zagrał w meczu towarzyskim tego dnia nie umiał odmówić. Wszedł z resztą drużyny do szatni i zaczął się przebierać. Gdy wszyscy byli gotowi, razem wyszli na boisko. Przed nimi stała drużyna z technikum rolniczego. Wszyscy stanęli na miejscach, a gdy dyrektor skończył przemawiać i zabrzmiał gwizdek rozpoczęli grę. Wszystko dobrze szło. Gra była zacięta ale przyjemna. Nikt nie walczył tu o puchar. Jednak w pewnym momencie Axel wyrwał się z towarzystwa obrony i rozpoczął atak. Udało mu się strzelić, ale Walters pojawił się nagle na drodze piłki i zmienił jej tor lotu. Piłka poszybowała w stronę gości. Dało się słyszeć krzyki i niepokój. Nikt nie chciał aby nowi uczniowie oberwali z całej mocy footbolówką. Piłka leciala nieprzerwanie w stronę dziewczyn. Nagle jedna z nich widząc zbliżający się przedmiot podskoczyła i przejęła piłkę tak, że zmieniła jej tor ruchu w stronę boiska. Wszsycy patrzyli zdumieni. Nauczyciele odetchnęli. Mark nie mógł się powstrzymać. Obrócił się w stronę dziewczyny. Chciał zaprosić ją później do wspólnej gry. Nie klubowej, bo jest dziewczyną, ale zawsze jest z tego niezła frajda. Axel poszedł za jego wzrokiem. Ujżał nastolatkę z zielononiebieskimi oczami i długimi brązowymi włosami. Wyglądała niesamowicie. Mimo że dopiero ją zobaczył to poczół do niej sympatię. Teraz musieli się znowu skupić na grze. Wynik zakończył się 2:1. Mark zaliczył kilka pięknych interwencji, a Axel strzelił 2 cudowne gole. Po meczu Evans od razu podbiegł w stronę uczniów z Europy. Po chwili zjawiła się również tam cała drużyna. Wszyscy byli zainteresowani nowymi uczniami. Kiedy Mark skończył się witać podszedł do brunetki.

- Cześć, jestem Mark Evans, kapitan naszej piłkarskiej drużyny. Mam dla Ciebie propozycję. Chciałabyś przychodzić do nas na treningi? Mogłabyś też zostać menadżerką, dopóki nie wyjedziesz.

- Chętnie. - odpowiedziała cicho. Była teraz zupełnie inna niż jej styl gry. Może musiała tylko się zapoznać z otoczeniem.

- To jutro o 7.00 trenujemy tu na boisku. Jak się w ogóle nazywasz?

- Jestem Gabi. - Usłyszał odpowiedź. Zaczął z nią rozmawiać o piłce. To zawsze łączy ludzi, a wspólna gra jezcze bardziej. Axel przyglądał się temu z daleka.

Kiedy już emocje już opadły wszyscy zaczęli się rozchodzić. Mark wracał razem z Axelem i Sally. Nagle w bramie zobaczył Gabi i szybko do niej podbiegł.

- Hej, przyjemniej jest wracać w towarzystwie, prawda? - powiedzial zachodząc ją od tyłu. Ta się uśmiechnęła. - Gdzie pozostali uczniowie?

- Prawie nikogo nie znam z tej grupy. Poza tym część jeszcze zostaje. Mają jutro na 10.00.

- Rozumiem. Zapewniam, że o przyjaciół nie musisz się martwić. Tak w ogóle to jest Sally i Axel, moi przyjaciele. - Gabi uśmiechnęła się i podała rękę ale po chwili się zreflektowała kłaniając.

- Przepraszam, jeszcze nie pamiętam wszystkich zwyczajów... - powiedziała zakłopotana. - Jestem Gabriela.

- Nie musisz się tym przejmować. Jesteś wśród swoich. - powiedziała szatynka. Axel natomiast w odpowiedzi podał jej rękę. Słońce już chyliło się ku zachodowi, więc na szczęście nikt nie dostrzegł jego rumieńców. Nie wiedział do końca czemu, ale jego serce jakby zaczęło bić szybciej.