Moments

Part 20

Ο Dorian πάντα κατάφερνε να πάρει αυτό που ήθελε. Το είχε μέσα του. Από παιδί ακόμα κανείς δε μπορούσε να του πει "όχι". Γι' αυτό και μπόρεσε να φτάσει εδώ που είναι σήμερα. Ήταν επίμονος και παθιασμένος με τη δουλειά του. Ήταν μορφωμένος, αλλά και κομψός. Αυτό το πακέτο μπορούσε να κάνει τον οποιοδήποτε να λυγίσει. Η γοητεία του όμως, αλλά και η επίδραση που ήταν ικανός να ασκεί πάνω στον καθένα έμοιαζαν να είναι καταλυτικοί παράγοντες. Έφτασε εδώ που είναι με την αξία του θα έλεγε κανείς. Ο πλούτος δεν είναι αρκετός για να "ανεβάσει" κάποιον. Λεφτά έχει και ο Louis, αλλά δεν είχε θέση όμοια με του Dorian. Δεν είχε καν θέση. Ήταν κάπου χαμένος πάντοτε. Ήταν το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Είχε όμως αυτό που έλειπε από τον Dorian, το επαναστατικό πνεύμα και ίσως καλοσύνη και συμπόνια κάπου στο βάθος.

- Soo.. I think you wanted to tell me something. What is it?, απομακρύνοντας αδιάφορα το σώμα του από το δικό μου.

- It's about the job you offered me, remember?, είπα κάπως ενοχλημένη καθώς έκανε πως δε θυμόταν. Well, I don't want it. And now I'm gonna leave., είπα ενώ σηκωνόμουν από την καρέκλα που είχα καθίσει γυρίζοντας του την πλάτη.

- Don't you dare leave now. First of all, I like you and I would love to work with you. Plus I don't like being rejected. Secondly, it's a dignified job with good salary and with very flexible working hours actually. I don't see why you should deny this offer. Maybe I have to show you the company before you decide. And I don't take "no"., έλεγε πάντα σοβαρός και τελείως χαλαρός, αλλά πλέον και χαμογελαστός εφόσον πρώτα σηκώθηκε από τη θέση του πίσω από το γραφείο του.

Εγώ τόση ώρα στεκόμουν όρθια έχοντας γυρισμένο το μισό σώμα μου προς το μέρος του, κρατώντας το πόμολο της πόρτας και κοιτώντας τον. Έβαλε σε ένα συρτάρι κάτι χαρτιά με τα οποία έπαιζε τόση ώρα, φόρεσε το σακάκι του και τότε πρόσεξα ότι τώρα φορούσε και μια μαύρη γραβάτα. Ήταν και πριν εκεί; Με μια κίνηση τώρα κούμπωσε ένα κουμπί του σακακιού του στο ύψος της μέσης του δείχνοντας κομψός και πανέτοιμος να αναλάβει και να χειριστεί προσωπικά αυτήν την "υπόθεση". Έπειτα, με λίγα βήματα με έφτασε. Σταμάτησε μπροστά μου, τοποθέτησε τα ζεστά του χέρια στους ώμους μου κοιτώντας με στα μάτια και ταρακουνώντας με λίγο σαν να ήθελε να με επαναφέρει στην πραγματικότητα.

- Let me show you how important this chance is in this big world business of ours. Many women would beg to be where you're standing right now and with such a great offer in their hands. Let me introduce you to the Tom & Inc. company. A company that I adore and I had such a rough time building it up. Let me introduce you to your near future., έλεγε ενθουσιασμένος και γεμάτος υποσχέσεις. Στη συνέχεια, άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω, έχοντας εμένα να τον ακολουθώ.