Litost

doğduğun zavallılık azâpkar
ortaya çıkan bastırılmış senfonim
çaldıkça çalar kulaklarımda
ikiyüzlülükten dem vururken
nedensiz bir iki titreşim
azat edilmiş ruhlarından şehmuz
bağırıp örseler iç sesimi
tanıdık gelecek camdan şebboylar
boynunda alevlenip merkezine tükürecek can’dan
kan revan solutmuş mermerinden
acısının kaşmerinden, kirinden
bir güneş solacak temizinden
donacak tenin ateşinden
kışından, benimseyip ölüşünden
anlaşılmayacak nedenin ileri gelişinden
boktan cami tuvaletinden en çok da vaz geçişinden
donuk tebessümüm zemheriyi yaşatacak
belki en ebedisinden ezeliyet
seni tekrardan taşıtacak
ölümden mabedini arşınlayacak
takipsiz, afakî ve en tarumarından
adını aklına haykıracak

litost: içimizdeki zavallılığın birden ortaya çıkmasından doğan acılı durum