Litost

aynı tablo

aynı tablo
renklerim doğmuş bugün
saati fark etmemişim
küçük şarkı sözleri, sıralanmış
boyanın zerreleri harflere vurmuş
birtakım savaşlar verilmiş
ben görmemişim

günler sonrası için yer ayırtmış
ellerim kirli
ona bakıp gülüyordum
bir iki çizgi çekti
üzerinde ilerleyip
aynı tabloyu resmettim

rüzgâr beni yine uçuruyordu
aynı şekilde kollarımı açmıştım
sesleri algılamıyor
başımı döndürüyordum
etrafıma baktığımda yoktu
sinirli ve üzgündüm

algısız umutsuz bir hafta
renklerim doğmaya devam ediyordu
tek fark belki ruhlarıydı
kaçmışlardı
her ıslak gün bana ölümü çağrıştırdı
haziranlar ölümü çağırıyordu

aslen on altısıydı ayın