Litost

damarlarımda zemheri

bir defter kısıtlı bir kainatsa
bir kitap benim yaşam öyküm
sözler beni avutan tabutlarken
şiirlerim beni özgür kılan hudutlar
sanırım bu yüzden anlamıyorum konuşmaktan

çoğu şeyden zevk almak kadar yazmaktan
ölmüş birer bunak kadar okumaktan
anca ilerleyebildiğim o loş patikadan
yaşarken anladığım, mezarlarına tükürmekten yorulmayacağımdır

kin, damarlarımda hürriyetim kadar akmaktan
yürüdüğüm yoldan sapmamaktan
yeri gelip saptırmaktan
hatta, o kış gecesi kadar kan kokmaktan
vazgeçemeyeceğim en mutlak harcımdır