Contract with the Young Master ( CVS #1 ) Completed ✓

CHAPTER 33

Gusto ko mang makinig pa sa kung anong sasabin nito, ngunit ayoko namang maging chismosa sa paningin n'ya. Mukhang importante kasi kung ano man iyong pag-uusapan nila ni Tyron. Nacurious ako kung tungkol saan iyon.

Dahan-dahan lang ang paglakad ko, baka sakaling marinig ko ang sasabihin ni Travis. Ngunit, wala akong narinig. Gusto ko mang lumingon sa kanila, pero baka isipin pang nakikinig ako.

Paakyat na ako sa hagdan nang marinig ko ang huling pag-uusap ng dalawa.

"Tomorrow night is very dangerous for her to stay here. At alam mo iyan. Lalo na at pinag-aaralan mo pa lang na kontrolin ang sarili mo. Even Sage is not capable of going in the mansion tomorrow, dahil sa inyong dalawa, s'ya ang mas delekadong makaamoy ng dugo ng tao."

"Kaya nga gusto kong itry ang may kasamang tao dito para malaman ko kung kaya ko na ba talaga. Paano ko malalaman kung hindi susubukan, Travis."

"Still a no, Ty. I will never risk her safety, para lang malaman kung kaya mo na bang kontrolin ang uhaw mo."

"Pero..."

"No, Ty, no! Paano kung hindi mo pa kaya? Paano kung mapahamak s'ya? Ayokong matulad ka sa nangyari sa akin noon. Tama nang ako lang ang may pagsisisi dahil sa pagiging iresponsable ko."

At dahil sa narinig kong iyon, mas rumagasa sa aking sistema ang kagustuhang tuklasin ang katotohanan, tungkol sa kanilang tunay na katauhan.

Mapahamak man ako ay ayos lang, basta wala akong pagsisisihan.

PAGPATAK ng alas-nuebe ng gabi ay lumabas na ako ng aking kwarto. Sinigurado kong hindi ako makakagawa ng kahit anong ingay na magpapalaglag sa gagawin ko.

Pagkatapos naming maghapunan ni Sir Boss kanina ay umakyat agad s'ya sa itaas para raw magpahinga. Pero bago n'ya ako iwanan ay mahigpit na ipinagbilin n'ya na huwag na huwag akong lalabas ng kwarto. Ako naman ay naghugas ng pinagkainan namin at naglinis sa kusina, bago ako umakyat sa kwarto.

Pinagplanuhan kong mabuti ang gagawin kong ito. I'd make sure na tulog na si Sir Boss bago ako umakyat sa ika'tlong palapag para magmatyag.

At heto nga, tahimik na tinatahak ko ang hallway patungo sa hagdanan paitaas.

Tulad ng nakasanayan ko na simula nang mamalagi ako dito, bukas ang lahat ng ilaw mula sa ibaba hanggang dito sa second floor. At tanging ang palapag sa itaas lamang kung nasaan ang kwarto ng tatlo, ang walang bukas na kahit isang ilaw.

Hawak ng mahigpit ang cellphone ko ay umakyat ako. Nang makarating sa huling baitang ay binuksan ko na ang ilaw ang aking cellphone.

Iginala ko ang hawak kong cellphone sa buong palapag.

Isa lang ang masasabi ko...

Sobrang tahimik sa floor na ito. Wala kang maririnig na kahit anong ingay.

Sabagay, wala naman kasing nag-iingay. Kaya talagang walang maririnig na ingay.

Pero kasi... iba ang ambiance ng floor na ito. Ang bigat sa pakiramdam na hindi mo maintindihan. Parang may kung anong mahikang bumabalot na mas nagbibigay ng kilabot sa'yo.

Geezzzz....

Ramdam ko ang pagtaas ng aking mga balahibo sa katawan, nang may kung anong hanging dumaan sa aking likuran. Inilibot ko ang aking paningin sa buong floor ngunit sarado naman ang mga bintana, maging ang pinto ng veranda sa dulo.

Kaya saan daraan ang hangin papasok? Kung gayong walang bukas na bintana.

Sh*ta! Tama ba itong gagawin ko? Paano kung makita ko na naman iyong lalaking may pulang mga mata? Sheesshhh!