Chapter 16

33 3 0

by Sakura_km

by Sakura_km

Kitang kita ko ang magandang ukit ng aking espada, nakakamangha at nakakabighani katulad ko.

Kaytagal kong naghintay namabawi ang espadang ito. Pinasadahan ko ang bagay na ito saaking mga kamay. Magkahalong ginto at
Silbarya ang aking espada.

Ano pa ba ang aasahan ko sa isang magiting na sinaunang reyna.

Lahat ay nakalimot ngunit hindi sya, hindi ako.

Sa panahon ngayon ay ipinagbabawal na ang pagbigkas ng aking pangalan sa mga hindi karapat dapat. Kinalimutan nila akong lahat tapos may gana pa silang tawagin ang aking ngalan? Isang malaking hangal!

My name is sacred! And no one can say it. If they're able to say it? They will punish by the death itself.

Wala silang karapatan! Wala silang karapatan, walang wala.

Sa totoo lang ang mismong kamatayan na ang nagpaparusa sa kung sino mang magbabanggit nang aking pangalan. Wala silang karapatan. Kinalimutan nila akong lahat. Kaya heto ako nagiisa na parang wala lang.

Dadating ang panahon na makakaalala silang lahat saakin at sila na mismo ang magmamakaawa na bumalik ako sa tronong na dapat ay saakin lang.

Ang tanong nasa kanila nga ba ang trono?

At sinong may sabi na bumaba ako sa trono?

Sila lamang may gawa gawa niyan sa kadahilanang nakalimutan nila akong lahat.

Sinong tangang bumaba sa trono na hindi inaalis ang korona sa ulo? Edi ako lang.

Isa silang malalaking hangal at tanga iniisip nilang isa sila sa mga dugong bughaw, ngunit diyan sila nagkakamali.

Ako, ako lang ang nagiisang may dugong bughaw sa mundong ito. Ang dugo ko ay ginto kaya karapatdapat ako sa lahat.

And by the way, the name is Illisha if your able to say it you will be punishable by the death itself.

TO BE CONTINUED...

Sakura_km