Winkelierster

HOOFDSTUK 69

Pas na enkele minuutjes liet Anje los. Zelfs nadat ze haar voeten op de grond had, kon het meisje het niet laten hem nog eens vast te pakken. Als antwoord omhelsde Jan haar nog een keer, en gaf haar een lange zoen op haar voorhoofd.

"Goed thuis, Bambino, bad in, luier aan en bedje in. Slaapwel !"

Jan dacht dat hij eindelijk aan zijn verdere dagtaak kon beginnen, maar plots zag hij Lianne terugkeren.

"Jan, klopt het dat jij af en toe babysit ?"

Jan knikte.

"Heb jij dinsdags toevallig al iets te doen ?"

Deze keer moest Jan nee schudden.

"Ik moet het nog aan mijn man voorstellen, maar wat zou je er van zeggen om voortaan op dinsdag bij ons te komen babysitten ? Je moet er maar eens over denken. Ik bel nog wel. Ik heb toch van jullie Lies jullie telefoonnummer."

"Moeke, wij'e thuis !"

Alhoewel Ella maar een meter voor haar stond, riep ze over heel de straat dat ze thuis waren. Ze vloog in Mia haar armen, die haar vol vreugde oppakte en haar even rondzwierde, tot groot jolijt van het vierjarig meisje.

"Ik hoor het dat jullie thuis zijn. En jij bent heel dringend aan een nieuwe luier toe, voel ik."

Terwijl haar dochter nog op Mia's armen zat, gaf ook Marthe haar schoonmoeder een dikke knuffel en zoen.

"Dag Mia, merci voor alles. Je ziet het toch zitten ? En sorry van haar luier. Ik heb nog niet de tijd gehad haar te verschonen."

"Tuurlijk schat. Anders had ik het wel gezegd. Ik heb boven alles al klaargelegd voor je, dan kan je gelijk in het bad of onder de douche. Ik verschoon deze snotaap nu snel en zet ze straks in bad voor ze gaat slapen. Daar moet jij niet meer mee bezig zijn. Die is vanaf nu volledig van mij."

Mia zag een opluchting in Marthe haar gezicht. Er moest geen tekening bij gemaakt worden dat het kamp ook bij haar veel deugd had gedaan. Marthe zette de zak met gerief voor Ella naast zich en maakte al aanstalten om naar boven te gaan.

"Sorry Mia. Ik ben veel te verstrooid. Ik wou al naar boven gaan zonder eerst verder iets te zeggen, maar ik ben gewoon nog in kampmodus. Het doet raar terug thuis te zijn."

"Schat, blijf jij nog maar in kampmodus. We hebben nog alle tijd om bij te praten. Ga jij je nu maar klaarmaken. Zit alles voor Ella hierin ?"

"Ja. Leg haar voor vannacht maar in de linnen slaapzak die van boven in de zak ligt. Daar heeft ze op het kamp ook in geslapen de dagen dat het zo warm was."

Els was blij dat ze een momentje vrij had. De laatste van haar leden was vertrokken, en alle uitleg gegeven aan de ouders. Een deel van de leiding was samen met de oudste leden en enkele ouders nog bezig het laatste materiaal op zijn plaats te zetten.

Ze zag dat ook Jan zich even op een stoel had gezet. Snel profiteerde ze ervan om zich op zijn schoot te zetten, haar benen aan weerskanten van de rugleuning. Voor Jan deftig kon reageren waren haar lippen al op de zijne.

Jan kon ook niet vermijden dat zijn lichaam reageerde op de zeer directe aanwezigheid van zijn vriendin. Els had dan wel een onderbroek en korte legging onder haar rok aan, maar dat kon niet verbergen dat daaronder een bepaalde massa steviger werd en vurig probeerde de verschillende geweven lagen textiel te doordringen.

"Stouterd ! Die mag straks bij ons Marthe zijn ding doen. Hier is dat niet zo gepast, zoet !"

"En wie zegt dat dat straks nog gaat lukken ? We zijn daar bij vreemden, en misschien zijn we wel te moe. Ik vind hier en nu een meer dan geschikt plekje."