Winkelierster

HOOFDSTUK 30

Lies had het even niet meer. Ze zat sinds zaterdagmorgen in een emotionele rollercoaster die maar niet wou stoppen. Ze wist al lang dat ze met haar moeder moest gaan praten, maar sinds zaterdagmorgen, en eigenlijk nog juister sinds die vrijdagnacht, waren er nog enkele zaken bijgekomen.

Ten eerste was er die ervaring van de vorige ochtend die door haar hoofd bleef jagen. Ook de rest van de zaterdag deed haar emotioneel geen goed. En als klap op de vuurpijl was Jan kort voor de middag thuisgekomen van een weekendje babysit met een brede smile op zijn gezicht.

Ze was stikjaloers dat haar broer een plek had gevonden waar hij zich supergoed voelde. Zijn leven leek op orde, net op een moment dat zij dat enorm hard nodig had.

Om even iets te doen te hebben, en omdat ze enorme dorst had gekregen van het gepieker, ging ze naar beneden iets drinken. Gelukkig was alleen haar moeder beneden. Ze ging naar de keuken een glas water pakken. Haar moeder was tv aan het kijken, en zielloos staarde Lies naar het scherm met haar glas in de hand.

Mia had onmiddellijk door dat Lies met iets zat. Ze sloeg met haar hand op de lege plaats naast haar in de zetel als teken dat haar dochter naast haar moest komen zitten, en zette de tv af.

"Liesje, jouw gezicht staat op muizenissen, onweer en angst samen. Kom eens even naast mij zitten."

Nog altijd even doelloos ging Lies naast haar moeder zitten. Mia legde haar arm rond haar dochter en gaf haar een kus op haar hoofd.

"Kan je 't zeggen ?"

De warmte van Mia's arm deed Lies ontdooien. Het was duidelijk voor haar dat ze alles eruit moest gooien. Ze hoopte alleen dat haar moeder niet boos zou worden.

"Mama, ons gesprek van vrijdagnacht moeten we nog eens overdoen. Er zijn nog enkele dingen die ik moet zeggen, maar ik heb heel veel schrik van je reactie."

Mia keek haar dochter aan, en was verrast dat Lies tranen in de ogen had. Dat was absoluut Lies haar gewoonte niet.

"Laat het maar komen, meisje. Onze Jan komt toch niet meer naar beneden. Hij heeft daarnet gezegd dat hij nog wat ging computeren en daarna naar bed zou gaan. We hebben de rest van de avond voor ons."

Lies bleef even stil, vooral om de nodige moed bij elkaar te schrapen.

"Mama, ik zit al enkele maanden met een vervelend probleem."

'Slaapwel, zoeteke. By the way, ik heb daarstraks aan Lies gevraagd of ik vrijdag terug bij jullie mag komen slapen.'

Jan las het sms'je nog een keer. Hij was met een smoes naar boven gegaan, en had nog een tijdje zitten sms-en met Els. Bellen kon nog niet, want dat zou Lies horen, en die zou gegarandeerd komen vragen met wie haar onsociale broertje ineens zo intiem zou zitten bellen.

Hij besefte dat Els met dat laatste zinnetje bewust druk op de ketel had gezet. Hij zou niet kunnen tegenhouden dat ze bleef slapen, en als ze elkaar zagen, zouden ze het onmogelijk verborgen kunnen houden. Hij had dus nog vier avonden de tijd om met Lies te praten.

Vandaag was geen goed idee. Het was al veel te laat, en Lies was behoorlijk afwezig geweest die avond. Die zat blijkbaar zelf met bijgedachten, en dan had het gesprek dat hij met haar moest hebben geen zin. Hij had ze trouwens naar beneden horen gaan. Ze zou waarschijnlijk nog tv aan het kijken zijn.

Jan besloot dat het beter was om te gaan slapen. Hij ging naar de badkamer en poetste zijn tanden. Boven aangekomen deed hij de schuif met zijn luiers open. Toen hij zijn rompers zag liggen, besloot hij het toch maar eens te proberen.

Hij voelde zich veiliger met een romper aan, en als het enkel om te slapen was, kon hij dezelfde romper enkele dagen aandoen. Lies hield zich evenmin als hem met de was bezig. En tegen donderdag zou het toch geen geheim meer zijn.

Jan deed de luier en romper aan, deed zijn licht uit en ging liggen. Hij bleef het vreemd vinden. Bij Marthe thuis voelde hij zich supergoed in een luier en romper. Hier bleef het voor hem raar. Thuis besefte hij veel meer dan bij Marthe dat hij de luier ook echt nodig had.

Door de romper voelde hij de luier ook beter zitten, maar dat stoorde hem niet. Hij verlegde zich op zijn zij en voelde met zijn hand aan zijn kruis. Dit voelde toch echter dan zonder romper. Het volgende dat hij hoorde was de wekker.

Jan deed snel zijn romper en luier uit. De luier was niet zo heel nat, maar wel nat. Sinds donderdag had hij altijd natte nachten gehad. Jan bleef er een dubbel gevoel bij hebben.

Langs de ene kant legde hij zich hoe langer hoe meer neer bij de luiers. Hij droeg ze trouwens graag. Langs de andere kant wist hij goed genoeg dat zijn bedplassen uitzonderlijk was voor iemand van zijn leeftijd.

Toen hij aanschoof aan het ontbijt, zat Lies nog aan tafel met een kop koffie in haar hand. Jan vond dat ze meer weg had van een zombie. Je zag wel dat ze gewassen was, maar verder dan dat was er blijkbaar niet gegaan.

"Dag zusje, het is precies laat geworden ?"

Het enige dat Jan te horen kreeg was een diepe kreun. Haar ongesmeerde boterham legde ze bij Jan. Haar zin was meer gekreund dan gesproken.

"Pak maar. Geen honger."

Net toen Lies vertrokken was naar school, kreeg Jan nog een berichtje.

'Vrijdag slaap ik bij jullie !!!!'

Na een paar seconden kwam er een tweede van haar binnen.

'Gaat Lies af en toe slapen ? Ik kreeg haar bevestiging om half drie vannacht !'

Jan wist ineens waarom Lies een zombie was. Toen hij dit aan zijn moeder vertelde, bevestigde die dat het wat later was geworden dan voorzien.

Jan viel omzeggens van zijn stoel. Zijn moeder die dit wist, en het nog ok vond ook. Toen hij vragend naar zijn moeder keek, zei die enkel "Zwijgen en eten. Dat is tussen ons Lies en mij !" Jan wist dat verder aandringen geen zin had.

's Woensdags waren zowel Jan als Lies thuis. Lies volgde normaal gezien op woensdag zangles, maar ze was terug naar huis mogen gaan toen bleek dat haar leerkracht ziek was. Ze had zich teruggetrokken op haar kamer.

Ook Jan had uitzonderlijk een vrije woensdag. Er waren geen schoolprojecten lopende, en Jan had zich in de zetel gevleid met een boek. Mia stapte op haar zoon af.

"Jan, heb jij nu eigenlijk al met je zus gepraat ? Denk je niet dat het beter is dat ze van je probleem af weet voor vrijdag. Eén keer wil ik je wel uit de nood helpen, maar geen twee keer. Profiteer ervan dat ze thuis is."

Jan had geen enkel excuus meer. Met knikkende knieën ging hij naar boven en klopte op Lies haar deur.

"Binnen !", riep Lies.

Jan stak zijn hoofd door de deur.

"Lies, kunnen wij even klappen ? Ik moet je iets vertellen."

Jan zette zich op haar bed, en vertelde dat hij sinds enkele weken terug was beginnen bedplassen. Hij verzweeg wijselijk dat dit bij Marthe was begonnen.

Hij vertelde dat hij sinds de week ervoor terug met een luier sliep, om geen natte bedden te hebben, en dat zijn moeder ook ander beschermingsmateriaal had gekocht zoals rompers en plastiek broeken. Jan was behoorlijk gebroken toen hij uiteindelijk klaar was met zijn uitleg en wachtte op haar reactie.

"Ik ben blij dat jij dat hebt !"

Dat was wel het laatste wat hij verwachtte.