Winkelierster

HOOFDSTUK 52

Els stond voor de voordeur te wachten op Jan, en hoorde Mia haar zoon roepen.

"Jan, wil je nu eens voortmaken. Els en haar tante komen je enkel ophalen, die gaan niet mee binnenkomen hoor. En vergeet dat pak luiers niet mee naar beneden te nemen."

Mia deed de deur open, en gaf haar schoondochter een kus.

"Dag Elsje, hij komt er zo aan. Mag ik je zijn K-way al geven ? Dan kan hij die al niet vergeten. Het is nu wel zonnig, maar niks zegt dat dat over een week nog zo zal zijn."

Een minuutje later kwam Jan naar beneden met een reistas op zijn schouder en een vol pak luiers aan zijn hand.

"Zoetje, je had van mijn pak mogen gebruiken, hoor. We gebruiken toch dezelfde."

"Els, ik weet dat jullie dezelfde gebruiken, maar die luiers blijven al bij al niet goedkoop. Het kan niet de bedoeling zijn dat Jan op de kosten van je ouders luiers gebruikt voor langere tijd. Laat hem maar gewoon ook zijn eigen pak gebruiken."

Toen Greet zag dat Jan klaarstond, stapte ze uit en bood aan zijn gerief al in de auto te leggen. Ze nam de reistas en het pak luiers over, zodat Els en Jan afscheid konden nemen van Mia.

"Jan, doe me een lol en doe geen domme dingen. Je gaat gewoon om te werken, dus zie dat je het 's avonds ook niet te bont maakt. Je moet elke dag op het veld kunnen staan, hé. Daar betaalt de nonkel van Els je uiteindelijk voor."

In de auto bleef het lange tijd stil. Jan was in gedachten verzonken, maar ook Els had een tijdlang geen zin om te praten. Uiteindelijk trok Greet het gesprek op gang door te vragen naar de schoolresultaten.

"Och, tante, zoals elk jaar. Alles goed, alleen zoals gewoonlijk mijn talen die niet super zijn."

"Heb je eigenlijk al een idee wat je na volgend jaar wil doen ?"

"Ja en nee. Ik zou wel graag met mensen werken, maar ook wetenschappen boeien mij. Misschien dat ik wel iets van verpleging of ergotherapie ga doen. Ik weet het nog niet."

"En jij Jan. Bij jou alles in orde ?"

Jan had zich al wel aan zo'n vraag verwacht zodat hij bij het gesprek betrokken zou geraken.

"Ja, ik was er gewoon door, zonder potten te breken. En ik weet nog totaal niet wat ik volgend jaar ga doen, om al op je volgende vraag te antwoorden. Ik doe heel graag geschiedenis, maar mama heeft al enkele keren laten vallen dat ik ook goed met kinderen omga. We zullen wel zien in de loop van het jaar."

"Ja, onze Patrick heeft er al eens iets van gezegd, wat voor een goeie babysit dat je blijkbaar bent voor het dochtertje van Marthe. Hoe is het trouwens met haar ? Evert zei me verleden week dat ze blijkbaar een relatie is begonnen met een vrouw, klopt dat ?"

Els legde uit dat Marthe inderdaad sinds kort een relatie had met de tweelingzus van Jan, wat een ergernisreactie uitlokte bij haar tante.

"Da's weer typisch Evert. Jan, je gaat hem nog wel leren kennen. Hij is eigenlijk heel openminded, alleen duurt het altijd lang vooraleer zijn mind effectief openstaat. Hij heeft veel liever dat alles blijft zoals hij het kent en veranderingen vragen bij hem altijd wat inwerkingsperiode.

Waarschijnlijk gaat Patrick hebben gezegd dat Marthe met je zus samen is, maar heeft hij dat laatste verdrongen omdat hij al moest aanvaarden dat Marthe lesbisch is. Hij gaat er geen enkel probleem mee hebben dat ze dat is, het vraagt alleen weer een aanpassing van de wereld die hij kent."

"Tante, hoe denk je dat hij gaat reageren op Jan ?"

"Daar zou ik me niet teveel zorgen in maken. Hij weet dat jullie samen zijn. Uiteindelijk hebben we zelf ook twee dochters moeten laten vertrekken met hun vriend. Hij heeft van hen beiden trouwens ook moeten aanvaarden dat ze niet getrouwd zijn."