Winkelierster

HOOFDSTUK 35

Jan was behoorlijk zenuwachtig. Met hun drieën waren ze op weg naar een fuif in één van de buurdorpen, en Jan zou ondergedompeld worden in de vriendengroep van Lies en Els.

Toen ze 's morgens met het idee kwamen, vond hij het allemaal dik oke, maar nu het zover was, had hij zijn twijfels. Sowieso was hij geen uitgaanstype, en de ganse groep wist hoe Els aan haar vriendje gekomen was.

Hij had geen zin om door het leven te gaan als 'die tweede bedplasser'. Alhoewel Lies er alles aan ging doen om dit tegen te gaan, had hij nu wel veel schrik. Hij kon immers niet meer terug.

De dag was anders fantastisch begonnen. 's Morgens was Els uit de kamer van Lies geslopen, en was ze bij hem in bed gekropen. Niet dat er nog veel geslapen werd daarna, maar het was wel heel gezellig. Voor geen van beiden hoefde het meer te zijn dan gewoon bij elkaar liggen en knuffelen en zoenen.

Het was even spannend toen Lies haar gezicht liet zien om te zeggen dat de tafel klaar stond, maar haar gezicht stond één en al vrolijkheid uit te stralen. Ze had er blijkbaar vrede mee genomen.

Toen ze beneden aankwamen, was zijn mama verbaasd dat ze hun luier en romper nog aan hadden.

"Sorry mama, dat is eigenlijk macht der gewoonte. Bij Marthe doen we dit eigenlijk altijd, en het is de eerste keer dat ik hier in het weekend met een luier slaap. Ik dacht wel dat het kon."

"Je doet wat je zelf wilt, zolang je je maar verzorgt. Te lang moet je zo'n natte luier niet aan houden, en ik wil ook niet dat je doorlekt door hem aan te houden. Als dat gebeurt, kuis je zelf alles volledig op."

Het was duidelijk voor Els dat hier een moeder sprak. Marthe liet haar veel meer vrij, maar Mia was duidelijk iemand die grenzen trok waar je niet over moest gaan. Zonder er veel erg in te hebben, en voor Jan maar de kans had, reageerde Els.

"Dat is begrepen. We zullen ons er aan houden."

Mia keek Els aan.

"Els, sorry, dat was helemaal niet voor jou bedoeld. Ik zei dat vooral voor onze Jan."

Els zei dat ze het niet erg vond om rekening te moeten houden met deze regel. Ze vond het maar normaal dat zij zich aanpaste.

Na het ontbijt volgde nog een gezamenlijke douchesessie, waarbij Jan het niet kon nalaten nader kennis te maken met Els haar stevige tepels, dit tot grote tevredenheid van Els, maar daarna ging ieder zijn eigen weg. Na het avondeten kwam Els dan langs om Jan en Lies op te pikken om naar de fuif te gaan.

De fuif was een daverend succes. Op geen enkel moment voelde Jan ook maar een scheef oog of wijzende blikken. Integendeel, iedereen was dolenthousiast dat hij Lies haar broer was, en al snel werd hij ondergedompeld in de verhalen over Els en Lies.

Hoe meer hij te weten kwam, des te meer verbaasde Jan er zich over dat Lies niet had doorgehad dat hij elke week ging babysitten bij Els haar zus.

Ook Lies genoot. Zij was heel blij dat de kennismaking zo goed verliep, en ook dat ze Jan had kunnen lostrekken uit zijn cocon. Alhoewel ze niet de indruk had dat Jan zelf veel zei, was het wel duidelijk dat hij genoot van zowel de gesprekken als de dansmomenten met haar of Els, en later op de avond ook met anderen uit hun groep. Toen ze 's nachts terug naar huis reden, was Lies dan ook heel benieuwd naar zijn ervaring.

"Jullie hebben echt een heel aangename vriendengroep. Ik heb me geen moment een vreemde eend gevonden. Merci jullie twee. En eerlijk gezegd mogen er nog wel van zo'n momenten komen."

Els keek naar Lies en ze schoten in de lach.

"Da's een gevaarlijk zinnetje. Je hebt nog geen tiende gehoord tot wat je zus allemaal in staat is. Beware of your sister, zoetje."