Our Married Life

35

This story was Completed on Patreon and Patrons Facebook group. To join with 150 PHP monthly membership just please message my Facebook Author profile Rej Martinez. Thank you for your support!

Chapter 35

Forgive

"Sa pictures na lang kita nakita... And I always think that you're beautiful... Like an angel." Napangiti ako.

And then I sighed. "I am here today to promise you that I will take care of Angel and Gelo. Sa ilang taon ko na rin na nakakasama ang mga anak mo ay sobrang napalapit na rin ang loob at puso ko sa kanila. Parang totoong anak na ang turing ko sa mga bata. Kaya gusto kong malaman mo na mahal na mahal ko na rin sina Angel at Gelo. At hindi ko sila papabayaan."

"Faye... Ang totoo niyan ay gusto kong magpasalamat... Gusto kong magpasalamat sa 'yo for giving me this lifetime to be with your children and Hale... Nagalit din ako kay Hale sa nagawa niya sa 'yo. But I've also learned to accept it and forgive him. Kasi mahal ko siya. At alam ko na totoong minahal mo rin siya. You would've not sacrificed for him if you didn't love Hale... At alam ko rin na kahit hindi man naging maganda iyong nangyari sa inyong dalawa... Alam ko na napatawad mo na rin si Hale..."

"At kung hindi pa... I am asking you now to please...please forgive Hale." I wiped my tears with my hand and fingers. "Forgive him for all the bad things he did to you. Alam kong hindi madali ang pagpapatawad... Pero bilang ama ng mga anak mo, at ang lalaking minahal mo rin, sana ay mapatawad mo si Hale."

I felt lighter after that. Bumalik ako sa sasakyan kung saan naghihintay si Yaya Celsa at ang driver. Ngumiti rin sa akin si Yaya Celsa. Napangiti na rin ako sa kaniya. And we got inside the car to go home.

Pagkatapos din noon ay lumipat na nga muna ang pamilya namin ni Hale sa bahay din namin sa Manila. Naiwan lang sina Manang sa mansyon para may tumingin din sa Casa Salcedo ngayong wala na kami doon nina Hale at ng mga bata. While Yaya Celsa went with us to still look after the kids kapag busy rin kami ni Hale sa trabaho. And yes I started working at Hale's company this time after moving to Metro Manila.

"Hale, hindi pa ba tayo uuwi?" Ngumiti na lang ako nang isa-isa kong maramdaman ang paghawak ng mga kamay niya sa akin galing sa likod, pagkatapos ang paghalik niya sa balik paakyat sa leeg ko. Napapikit na lang ako until Hale gave me a sweet back hug.

"Siguradong nasa bahay na ang mga bata ngayon at hinihintay na tayo." sabi ko pa sa kaniya. Dito na rin sa Manila ngayon nag-aaral ang mga bata. Although adjustment na naman para sa kanila but they both told me and Hale that it's okay. Angel and Gelo were both such understanding kids.

"Let's stay here for more while..." sabi naman niya sa akin.

At hinayaan ko na lang din muna siya na naglalambing pa sa akin. Ilang sandali namin ni Hale pinagmasdan ang skyscrapers sa labas na kita sa malaking glass walls ng opisina ni niya. Tapos na rin ang trabaho ko at usually ay inaakyat ko na lang din si Hale dito sa office niya para sabay na kaming umuwi sa bahay namin after working hours. Maliwanag pa rin ang mga ilaw sa labas na galing na sa mga ilaw ng buildings kapag ganitong gabi na sa Metro.

Hanggang hinarap na ako ni Hale sa kaniya. And then he started kissing my lips which I reciprocate. Pero sandali ko rin kaming pinatigil habang nakakapag-isip pa ako at hindi pa tuluyang nadadala sa matatamis at malalalim na halik ng asawa ko. "Hale, is this okay?" I asked him. Can we really do it here in his office, too?

Tumango naman si Hale sa akin nang nakangiti. "But if you wouldn't be comforting, then..."

Umiling naman ako sa kaniya. Pagkatapos ay tiningnan ko ang malaking sofa na nandoon sa loob ng tahimik at dim na ang lights na office ni Hale. Kaming dalawa lang din ang nandito sa malaking opisina niya.

We resumed kissing. We kissed each other deeply and almost hungrily. Pagkatapos ay isa-isa na rin naming hinubad ang mga damit namin. At nahulog lang ang mga iyon mula sa mga katawan namin sa sahig ng opisina ni Hale.

Kahit glass ang halos kalahati ng dinding ng opisina ni Hale ay hindi naman kami visible sa labas. Napasandal ang likod ko sa glass wall habang nakaluhod si Hale sa harapan ko at abala sa pagitan ng mga hita ko...

My lips were apart and I moaned at the pleasure his mouth and tongue was giving me...

Pagkatapos ay pinatalikod ako ni Hale mula sa kaniya at pinaharap sa kalakhan ng siyudad. My palms and chest pressed against the glass walls of his office. Umungol na lang ako nang maramdaman ko ang pagkalalaki niya na pumasok na sa akin...

"Ah! Ah! Hale!"

The quiet office was filled with my moans and Hale's grunts and groan...

After making love in his office we finally went home that night to our kids. But also after making sure that we did cleaned ourselves first before we faced our children. May malaking bathroom din naman sa office ni Hale and may mga dala rin kami na extra na damit...

"Welcome home, Mommy and Daddy!" Angel sweetly welcomed us. Kasunod niya rin si Gelo na sumalubong at bumati din sa amin.

Ngumiti na lang kami pareho ni Hale sa mga anak namin. Pagkatapos ay sabay-sabay na rin kami gaya ng palagi na nag-dinner ng gabing iyon. Before we said our good nights to each other after our dinner meal and went to our bedrooms to end a beautiful day and rest as a family.

"Ano po ang nangyayari?" I asked the guards. Napalabas ako ng bahay dahil mukhang may taong nagpupumilit yata na pumasok sa gate namin...

"Ma'am Liz, kapatid n'yo raw po..." paliwanag naman ng guwardiya.

Nakita ko na rin si Ella at tumango na lang ako sa guard. "Papasukin n'yo po siya."

Tumalikod na ako para bumalik sa loob ng bahay at alam kong sumunod naman sa akin si Ella. There's a reason why my half sister would be here. Dati ay hindi nila ako napupuntahan sa Vigan dahil medyo malayo nga naman iyon. Simula nang lumipat kami ni Hale dito sa Manila ay matagal na ring gustong makipagkita sa akin ni Ella. But I was truly busy with my family and work...

"Liz! Bakit ba ayaw mong makipagkita sa akin? Gusto lang naman kitang makausap. Iniiwasan mo ba talaga ang pamilya mo?"

Pamilya. Now she calls them a family to me. But when did I ever feel that they were family...? If I didn't do something for myself back then I might have ended given to Tita Olga's older brother, Martin, like I was just a puppy... And just ignored by my own father.

"Ang ganda nitong bahay ninyo!" She almost exclaimed as her eyes wandered around the interior of our home.

Hinarap ko siya nang nasa gitna na kami ng living room. Abala sa ibang bahagi ng bahay ang mga kasambahay sa paglilinis kaya kami lang ni Ella ang nandito ngayon sa sala. The children were at school and Hale was at work. Habang ako naman ay nanatili lang sa bahay ngayong araw dahil medyo masama ang pakiramdam ko.

"Bakit ka nandito, Ella? Ano ang kailangan mo?" Dineretso ko na.

Nagkatinginan kami. Pinagtaasan niya ako ng kilay. "Wala ka na ba talagang pakialam kay Dad? Nakakulong siya ngayon. If only you'll ask your husband and with his connection, siguradong mapapalabas si Daddy sa kulungan."

I sighed. The real reason why I couldn't come to them was because I was scared, too. Nahuli si Papa sa mga illegal niyang gawain at nakulong a year ago. Patong-patong pa ang mga kaso niya kaya nakulong talaga siya at nahirapan na sila. Nalugi na rin ang negosyo ng mga Chavez. And Hale doesn't want me involved with my family. Iniiwasan lang din niyang baka mapahamak din ako dahil kanila Papa.

"Nakagawa si Papa ng hindi tama, Ella—"

"Whatever! Just do something for him! Wala ka talagang utang na loob!"

Natahimik ako sa sinabi ni Ella. Hindi naman sa wala akong pakialam kay Papa. After all he's still my father. It's just that I believe in justice and Papa should at least face the consequences of his bad deeds.

"Pupuntahan ko na lang si Papa. Bibisitahin ko siya sa kulungan pagkatapos kong magpaalam kay Hale..."

"Wala kang kwentang anak!"

Napapikit ako sa sigaw sa akin ni Ella. Parang sumasakit na rin ang ulo ko...

"What's happening here?"

Sabay kami ni Ella na bumaling kay Hale na kakarating lang. I was not really feeling all right. At bigla na lang akong nahilo at nagdilim ang paningin ko...