ALABORA

Bölüm 31

                   ⚫️ BORAN KARADAĞ ⚫️

" Hadi ama kızım babaya gel ,baba de kızım Ba Baa" .

" Hayatım, kızımız daha çok küçük farkındasın değil mi ?"

" Evet farkındayım ama ne yapayım kendimi durduramıyorum, her an kollarıma koşup atlasın,durmadan sesi kulaklarımda çınlasın istiyorum ".

"Merak etme bir kaç aya kalmaz konuşmayı tam sökünce sussun diye yalvaracaksın " .

" Asla asla öyle bir şey olmayacak "dedim yanağımdan eğilip öpen hayatımın anlamı olan karıma .

" Sana bu günleri hatırlatırım o zaman " Güldüm ve kızımı alıp kucağıma evin içinde omzumda koşturmaya başladım.
O kadar güzel gülüyordu ki sesini kaydedip her zaman dinlemek istiyordum.

" Dikkat et " dedi Nil salondan çıkarken " Merak etme " dedim ona cevap olarak.

" Alya sence de annen çok güzel değil mi? " dedim kızımı kollarımla havaya kaldırırken, cevap olarak beni gülüşüyle onaylayan kızımı indirip yanaklarından öptüm.

"İyi ki doğdun babacık, iyi ki doğdun Boran " elinde mumlarla adeta bir peri kızı gibi salona giren Nil' e Baktım.
O kadar güzeldi ki ,bakmaya hiç bir zaman doyabileceğimi zannetmiyordum, kızım da tıpkı annesinin kopyası gibiydi.
İkisinin de sağ yanağında cennet çukurları vardı,her seferinde baktıkça öpmek istediğim.
Ikisi de süt gibi beyazdı benim tam aksime Alya sadece gözlerini benden almıştı, geri kalan herşeyi ile Nil'in kopyası ve benim gurur kaynağımdı.
Hayatımda bu kadar güzel iki kıza sahip olduğum için dünyanın en şanslı adamıydım.
At kuyruğu yaptığı doğal sarı saçları ile yanıma gülerek gelen karıma bakıp "Hiç unutmazsın değil mi " dedim .

"Nefes aldığım sürece asla unutmayacağım "dedi ve Alya ile birlikte mumları üfledik.
Demin kucağımda gülen Alya ve elinde pastamı tutan karım sonra bir anda kayboldular .
Etrafıma baktım ve neler olduğunu anlamaya çalıştım.
Bomboş evin içinde etrafıma baktım.
Her yer kapkaranlık, Alya'nın gülme seslerini duyuyorum ama etrafta onu göremiyorum.

" Baba buraya gel " diyen sese kulak kabarttım.

"Alya kızım neredesin?" Dedim.

" Uzakta baba çok özledim seni " .

"Alya şimdi buradaydın kollarımda nereye kayboldun hem annen nerede ? Nil ,neredesin ?"

" Boran Sevgilim iyi ki doğdun ".

" Nil neredesin ?"Diye deli gibi sesin etrafında dönerken bir anda gözümün önünde salonun kapısında belirdiler.

" Baba buradayız, görmüyor musun bizi ?"

Koşarak yanlarına ulaşmaya çalıştım ama hep benden bir kaç adım ötedeydiler.

"Baba kaç yıl oldu neden ben hiç büyümüyorum "diye sordu Alya tam onlara yaklaşmışken evin kapısını açıp gözden kayboldular.
Şimdi Alya,Nil'in kucağında arabaya doğru ilerliyordu.
Peşlerinden koşup " Durun o arabaya binmeyin ,bu sefer olmaz ,sizi bırakmayacağım diye bağırdım Nil ve Alya bana dönüp el salladılar ve arabaya bindiler.

" Nil dur hayır ,hayır o arabaya binme "diye bağırdım ama bana sadece gülümseyip "Seni Seviyoruz Boran"diye bağırdı ve sonra bir anda kulakları sağır eden bir patlama oldu .

" Hayır hayır hayır " diye bağırdım .

"Boran uyan ,Boran, uyan lütfen "diyen sesle yerimden sıçradım.
Önüme tutulan su bardağına ve gözümün önünde beliren yüze baktım.