ALABORA

Bölüm 11

                              BORAN KARADAĞ

Son iki gündür şu açılış için uğraşıp duruyordum.
O kadar yorulmuştum ki bir an önce şu kulübü açıp gitmek tek isteğim haline gelmişti.
Marcus'un ölümü tam bir sır perdesi gibiydi.
Adamın dirisi de ölüsü de başıma belaydı.
İki gündür bunca derdin içinde bir de bu dava çıkmıştı başıma.
Kimin yaptığını bende araştırıyordum.
Tüm bu belalar ile uğraşırken yüzüm Efnan sayesinde gülüyordu.
Ahhh Efnan, şaşkın savunmasız halleri ,kendini koruma iç güdüsü ve şapşal hareketleri .
Ahhh hala o küçücük havluya sarılı bedeni ve üzerine düşüşüm aklımdan çıkmıyor.
Altımda o halde uzanırken kulaklarına  kadar kızarması, deli gibi atan kalbi, masumiyetle kırptığı  gözleri, bende uzun zamandır hissetmeyi dahi unuttuğum hisleri uyandırıyordu.
Dolgun dudakları ve kapanıp açılan ağzı o dudaklara yapışmamak  ve o bedene tapınmamak  için kendimi zor tuttum.
Hele önceki akşam tişörtümü çıkarmamışsın dediğim an kapalı gözleri ve farkında olmadan verdiği cevap "Çünkü sen kokuyorsun "resmen kalbimin hızla atmasına neden olmuştu.
Bu hisler bana çok uzak yasak hislerdi ama gel gör ki küçücük bir kız çocuğu bana neler yapıyordu.

Ben 34 yaşında bir çok acı ile sınanmış,karısı ve kızını vahşi bir suikastle kaybetmiş bir adamım.
Alya'm  güzel kızım şimdi yaşasaydı 8 yaşında olacaktı.
Efnan tam bir bomba gibi düştü hayatımın ortasına,yıllarca gerçek anlamda hiçbir kadınla duygusal bir ilişki yaşamadım, düzgün bir iletişim kurmadım buna gerekte duymadım.
O kadar kapatmıştım ki kendimi bu tür duygulara bu tür bir sorumluluğa, Efnan aynı zamanda omuzlarıma ağır bir yük.
Kendi canımı umursamayalı o kadar uzun zaman oldu ki ,yani en fazla ölürüm ve huzuru bulurum diye düşündüm hep nefes aldığım bu sekiz yıl içinde.
Ama Efnan hayatımı derinden sarstı diyebilirim .
Yıllarca yanında adam akıllı kadın olmayan Boran Karadağ bir gece gencecik beyazlar içinde masum güzel bir kadınla kendi evinde göründü.
Bu canımı yeniden yakmak ve zayıf karnımı arayanlar için bulunmaz bir fırsattı.
Onu karım sananlara nedense hayır diyemedim ,ürkek bakışları, korku ve endişe dolu yüzü, bir şey durdurdu beni ,zaten olan olmuştu,ne dersem diyeyim bir kere peşine düşeceklerdi.
O yüzden yanıma aldım onu ,yani hayatını kolaylaştırdım mı, daha mı çıkmaza soktum bilmiyorum.
Bildiğim tekşey son zamanlarda kafamın fazlasıyla karıştığı.
Kendime olan nefretim ve öfkem beni öyle bir ele geçirmiş ki ,bir kadına nasıl davranmam gerektiğini unutmuşum.
Bazen farkındayım canını yakıyorum, kötü davranıyorum ama bunların hepsi benim kontrolüm dışında oluyor.
Ben zor bir adamım farkındayım,duygu denen meretin esamesi bile yok artık bende .
Kapkara kalbim.
Yakıyorum kızın canını,zehir gibi dilim var tutamıyorum,sonradan acısını gözlerinde görünce,kalbini kırdığımı düşündükçe yanlış yaptığımı farkediyorum ama o zaman da iş işten geçmiş oluyor.

Birde çok ürkek Efnan ,kendini korumayı öğrensin istiyorum, kurtulsun o üzerine yapışan korkudan ,açsın gözünü, ayaklarının altına koca bir dünya serdim .
Bir servet ,bambaşka bir hayat ,biliyorum çok şey yaşamış, çok kırgın ve en önemlisi Efnan,Efnan sevmiyor kendini ,sevgiye, layık görmüyor,o bile değer vermiyor kendine beni en çok sinir eden şey bu .
Belki yöntemim yanlış ama böyle böyle güçlensin istiyorum.
Acıyla yüzleşsin, şimdi kızın çektikleri yetmiyor neyin acısı diyeceksiniz ama hayatta sınavlar hiç bir zaman bitmez ,hele benim gibi bir adamla bir yola girdiysen daha dik dursun ,bana bile  kafa tutsun istiyorum,karşımda güçlü bir kadın istiyorum çünkü ne olursa olsun o artık benim karım.
Benim soyadımı taşıyor.
Benim olan herşey onun dostum da düşmanım da ,ona servet ile beraber bir sürü belada getirdim aslında.
Bu yüzden öğrenmeli üstesinden gelmeyi ,bana bir şey olursa hayatına devam etmeyi başarmalı.
Ona dair çok şey istiyorum belki de yada neden istiyorum bunu ,işte tamda bu noktada daha da sinirleniyorum .
Çünkü beni de çekiyor kendisi ile birlikte bir bilinmezliğe.