ALABORA

Bölüm 27

♠️ BORAN KARADAĞ ♠️
Sabah öyle bir sinirle çıktım ki evden ,öğlen olmasına rağmen Efnan'ın deyimiyle Barut gibiyim .
Ahmet'i evde Efnan'ın yanında bıraktığım için şirkete Necati ile geldim.
Son 10 gündür şirketten uzak olduğumdan dolayı kulüplerden önce şirkete uğrayıp mali gelir dosyalarını kontrol etmem gerekiyordu.
Sabah beni kapıda karşılayıp selam veren tebrik eden herkesi rüzgar gibi baş selamı ile geçerek odama girdim.

Efnan her an benim sinirimi tepeme çıkartacak bir şey bulmak zorunda sanki.
Kız benim ayarlarım ile oynamadan duramıyor.
Ben onu korumaya ,herkesten uzak tutmaya çalıştıkça o resmen hedef tahtası gibi ortada dolanmaya meyilli .
Yok yok yeminli desem daha doğru.
Selin ile çalışmak ne demek aklımı oynatacağım resmen aklımı.
Ceren hanımın önüme koyduğu bütün dosyalara kördüm resmen .
Sabah kahvaltı tepsisini fırlatırken Efnan'ın gözündeki korku dolu bakış, aklımdan çıkmıyor.
Birde gidip o kırık parçaları ve dağınıklığı toplamaya çalışması biraz daha evde kalsam daha başka yerleri en fazla da Efnan'ın kalbini dağıtacağım için evden kaçarak çıktım.
Şimdi de karımın o diz çökmüş korkulu hali aklımı başıma toplamama izin vermiyor.
Ahh Efnan ne olurdu bu kadar inatçı olmasan, sana kıyamıyorum ama sen beni delirtmek için elinden geleni ardına koymuyorsun.
Tamam farkındayım genç, toy,kaçırdığı bir çok şey içinde kalan çok ukde var ,istediği her şeyi yapmak en büyük isteğim.
Ama çalışmak, ellerimi saçlarımın arasından geçirirken sinirle soludum .
Kapı çalınmadan açıldı, odama kapıyı çalmadan girme cüretine sahip tek kişi Karan .

"Dostum Hoşgeldin, geldiğin gibi herkesin üstünden rüzgar gibi geçmişsin " dedi .

" Bu şirkette tahminimden fazla dedikoducu var ,hepsini tespit edip işine son vermem şart oldu, hoşbulduk ,sende Hoşgeldin" dedim oturduğum sandalyeyi geriye iterek ayağa kalktım.

Karan'da aramızdaki mesafeyi kapatıp yanıma geldi ve ikimizde kucaklaşıp sarıldık.
Karan koltuğa ilerlerken bende karşısına geçtim.

"Hayırdır düğün balayı derken şarj olur gelirsin, insanlar rahat nefes alır dedik ama maşallah herkes sabah sabah gazabından nasibini almış ne kadar öfkeli geldiğinden bahsediyor ne oldu ?" Dedi .

Tam cevap verecekken telefonuma mesaj geldi " Bir dakika" dedim ve mesajı açıp hemen okudum.

EFNAN " Sabah öylece çıkıp gittiğin için çok üzgünüm, nerdesin ?
Yanına gelmek istiyorum seni görmeye ihtiyacım var " yazmıştı.

" Al işte " dedim ve telefonu ortadaki sehpaya fırlattım.

" Hayırdır ne oluyor ?"

"Efnan beni sınıyor " dedim.

" Kardeşim ne oldu adam gibi anlatsana ?"

" Tartıştık "

"Onu anlamak zor değil oğlum esas konuya gel sorun ne ?"

" Efnan çalışmak daha doğrusu çalışmaya devam etmek istiyor"

" Eee ,etsin ne var bunda ".

" Ne var mı bunda ?
Siz aklınızı kaçırmışsınız ,biriniz onu işe alır, diğeri evine ,hepiniz beni delirtmeye yeminli misiniz ?"

" Kız bir şeyler yapmak ,kendine güvenmek, başarmak istiyor, bırak çabalasın, öğrensin, kendine güveni tam yerine gelsin "

" Tamam ama bunun için çalışması gerekmiyor, Efnan zaten ilk geldiği zaman ki Efnan değil ayrıca önünde hazırlanması gereken bir sınav var çalışmak ne demek ?"

" Tamam değişiminin hepimiz farkındayız ,fakat yine de bırak kendi ayakları üzerinde dursun Boran ,sınava da hazırlansın ,çalışsın da ,eğer baktın zorlanıyor, yapamıyor, dersin ki seçimini yap ya okul ya iş ?
Efnan zaten hayatı boyunca hırpalanmış, kısıtlanmış, her şeyden uzak içinde uktelerle yaşamış, bırak istediğini yapsın,sen yine gözünü üzerinden ayırma sen yine onu kontrol et ama özgürlükte tanı ,emin ol Efnan bu şekilde şimdiki halinden daha da mutlu bir hale gelecek "