ချိုမြိန်သော ရင်ခုန်သံ (completed)

အခန်း၁၉🌚

   ''အမလေး...ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ..
   မောင်ရဲ့...ဖယ်ပေးပါ...ဟင့်အင်း...''

စိတ်ထားရဲ့ ကိုယ်လေးကို အပေါ်က အုပ်မိုးကာရွှန်းရွှန်းစားစား စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မောင်က သူမရဲ့ရင်ညွှန်လေးကို ငုံ့နမ်းသည်။

  ''မောင်နဲ့ ချစ်ရအောင် နော်...မိန်းမ ''

စိတ်ထားမှာ မျက်လုံးလေးပြူးသွားရသည်။
အပြင်မှာ မိုးမချုပ်သေးဘဲ အလင်းကြီးရှိသေးတာကို တောင်းဆိုနေတဲ့ မောင်ကြောင့် သူမမှာလန့်သွားရသည်။

   ''မဟုတ်တာ...အစောကြီးရှိသေးတယ်...
  ဖယ်ပေးပါ...မောင်ရယ်...''

ညဏ်က တောက်လောင်နေတဲ့ စိတ်တွေကြောင့်မ ရဲ့ လက်ကလေးကို ခုတင်ခေါင်းရင်းမှာသူ့လက်များနဲ့ ဖိချုပ်ထားပြီး စိုရဲဖူးနေသောနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ကြမ်းရှစွာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

   ''အွန့်...ပြွတ်..ပြွတ်....''

စိတ်ထားမှာ ခေါင်းလေးခါယမ်းရင်း ငြင်းဆန်နေမိသည်။ အခန်းထဲမှာ မီးတွေက လင်းထိန်းပြီးအိပ်ယာပေါ်က သူမနဲ့ မောင်ရဲ့ အနေအထားကြောင့် ရှက်ရွံ့ထူပူနေရသည်။

ညဏ်က သူမရဲ့ နှုတ်ခမ်းသား အိအိလေးတွေကိုတစ်လွှာချင်း စုပ်ယူနမ်းရှိုက်ရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို သွားနဲ့ ဖိကိုက်လိုက်သည်။

  ''အ့..''

သူမလေးက နာကျင်သွားလို့ထင်သည်၊ နှုတ်ခမ်းလေးဖွင့်ဟပြီး ညည်းလိုက်သည်။ ထိုအချိန်ကိုစောင့်နေတဲ့ မောင်သည် သူရဲ့လျှာကို အတင်းထည့်လိုက်ပြီး သူမရဲ့အာခံတွင်းတစ်ခုလုံးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ယူနေမိသည်။

   ''ပြွတ်....ပြွတ်....ပြွတ်.....''

ညဏ်က လျှာ့အချင်းချင်း ရစ်ပတ်ချည်နှောင်ပြီးသူ့လက်များက သူမရဲ့ သဘက်စလေးကို ကိုင်ပြီးဖြေလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ လက်တွေကို စုပ်ကိုင်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမရဲ့ ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို ချေမွလိုက်သည်။လက်ထဲမှာ နူညံ့အိစက်နေတဲ့ အထိအတွေ့လေးကြောင့် စိတ်တွေက ပိုပြီး  တက်ကြွလာရသည်။