Badboy's can't have a badgirl

Hoofdstuk 3

"Verleiden is enkel een kunst. Maar iemand kunnen krijgen is de echte missie" hij keek me verbaasd aan. Ik snapte zijn verbaasdheid, "je verwacht veel te weinig van mensen." Fluisterde ik zwoel in zijn oor. "Misschien ben ik niet zo'n naïef meisje als jij denkt."

Ongeveer 3 uur eerder

Ik keek nog één keer achterom, en zag zijn gezicht verbaas maar ook woest kijken. Hij dacht echt even dat hij meer van me kreeg, ik bedoel we hebben al gekust. Maar ik kon voelen dat hij meer wou.

Ik liep naar het lokaal "241" geschiedenis. Gelukkig vond ik geschiedenis wel een leuk makkelijk vak. Ik liep naar de docent "aha jij bent Nicolina" nu stopte hij even.

"Nyströ?"

"nyström" verbeterde ik de docent.

"En je mag me gewoon Nicole noemen of mevrouw nyström." Blijkbaar hoorde hij dat niet want hij ging vrolijk verder met de volgende vraag.

"Aha kom je uit Noorwegen of een ander land in Scandinavië?"

"Zweden"

Ik liep weg in ging zitten, ik had geen zin om een heel verhaaltje te gaan lullen over mijn zogenaamde familie. Om geen foute te maken kon ik vragen maar beter gaan ontlopen. Ik ging zitten naast een meisje die me wel een beetje liet denken aan de echte ik.

"Hey" het meisje keek op en stopte één van haar oortjes uit. Ik hoorde het muziek er nog uitkomen.

"Hey, ik ben Lavinia maar iedereen noemt me Nia heb geen flauw idee waarom. Want ik vind het nog lelijker.

Ik moest me lag inhouden, door haar sarcastische stem, maar ging snel weer veder in mijn rol. "Weet je wat ik noem je gewoon Lavinia denk ik."

We gingen samen zitten, ik kon heel goed met haar opschieten. Zo goed dat de docent er ons had uitgestuurd.

"Ik weet niet hoe vaak ik jullie nog moet waarschuwen, dus alle twee eruit. Kom vanmiddag maar na! Eruit nu!"

We liepen samen al lachend het lokaal uit, "en waag het nog om in deze les te verschijnen!" Hoorde ik de docent nog achter ons naar schreeuwen. We liepen samen de gangen in opweg naar de conciërge, om een briefje te halen. "Bang" ik knalde tegen iets hards aan. "Godverdomme, Kijk uit waar je loopt!" Schreeuwde ik naar die gene toe. Het sloeg eigenlijk nergens op want ik was de gene die tegen die persoon aan liep. Nu kreeg ik door dat Lavinia bang keek, toch niet om mijn reactie?

Nu draaide het persoon waar ik zo net tegen aan knalde zich om. Ik keek weer in de ogen, die mooie ogen, zijn ogen. Ik zag dat de jongen het zelfde wou zeggen. Maar toen hij mij zag gaf hij een scheve glimlach.

P.O.V. Cale

Ik stond met de jongens in de gangen te praten. We hadden eigenlijk wiskunde maar hadden daar geen zin in. We waren in een diep gesprek over ons "slachtoffer" van vanavond.

"Bang" ik voel een klap tegen mijn rug aan. Ik wou net gaan zeggen dat die gene moet uitkijken, en het niet nog eens moet gaan flikken. Maar een bekende stem is mij voor.

"Godverdomme, kijk eens uit waar je loopt!"

Ik draaide me om, nu was ik echt kwaad. Maar ik keek al in haar mooie blauwe ogen. Het was het meisje van vanmiddag. Ik zag aan haar gezicht dat ze schrok.

"Ik wil niet flauw doen hoor, maar waarom moet ik uitkijken terwijl jij de gene was die tegen mij aanliep?" Ik zag dat er een wenkbrauw bij haar omhoog ging.

"Had je niet een originelere reactie kunnen bedenken?"

"Had jij gewoon niets iets slimmers kunnen zeggen?"

"Nee, anders was jij mij voor geweest. En ik ben altijd graag de eerste."

Ze gaf snel een knikje naar het meisje als teken dat ze weer verder gaan lopen. Nu pakte ik haar pols vast er trok haar dicht naar me toe. Ik zag dat ze schrok, maar al snel kreeg ze een glimlach op haar gezicht.

"Waarom, loop je eigenlijk tijdens de lessen hier tijdens de lessen?"

"Eruit gestuurd, want dan ben ik de eerste die er tijdens zijn eerste les is uitgestuurd"

P.O.V Nicole

Ik wou net weggaan lopen, maar "ineens" pakte hij mijn pols vast en trok me naar hem toe. Hij heeft echt niet door wie ik ben, en dat is misschien maar goed ook. Maar hij krijgt het wel te weten hoor.

Nu kreeg ik pas door dat hij nog steeds die flauwe grijns op zijn gezicht had, die hem eigenlijk heel sexy stond.

"Wat nou als je met mij mee naar huis gaat, dan ben jij ook de eerste met wie ik het vandaag doe." Die had ik niet zien aankomen, dus dit keer schrok ik echt. Omdat ik nog de spanning en voor hem de verlangen er in te houden zij ik nee. Nu trok hij mij dichter naar hem toe, zodat alleen ik hem kon horen.

"Meisje, volgens mij heb ik je niet goed verstaan. Want de meeste zeggen tegen mij ja, dus ik vraag je het nog een keer, wil jij met mij mee naar huis gaan?"

Hij dacht echt dat hij mij snel kon krijgen, dus ging ik zijn spel ingewikkeld maken.

"Verleiden is enkel een kunst. Maar iemand kunnen krijgen is de echte missie" hij keek me verbaasd aan. Ik snapte zijn verbaasdheid, "je verwacht veel te weinig van mensen." Fluisterde ik zwoel in zijn oor. Misschien ben ik niet zo'n naïef meisje als jij denkt."

Ik bevrijde me snel uit zijn greep, en liep samen met Lavinia naar de conciërge voor een briefje. Hij keek me net zo als paar uur geleden weer verbaast aan. Ik zag de lust in zijn ogen. Dit kon nog eens heel erg goed gaan.

***

Sorry heel slecht hoofdstuk.

Ik had heel weinig inspiratie, maar ik beloof jullie dat het volgende hoofdstuk wel beter word.

Xx Katharina