DİLRUBA

BÖLÜM 32

Deniz ve ben mutfağı toplarken erkekleri içeri göndermiştik.Çalan kapıyla birlikte Deniz bana döndü.

"Canım sana zahmet olmazsa kapıya bakabilir misin?" diyince onu onaylayarak kapıya ilerledim.

Açtığımda karşımda annemi görmeyi beklemiyordum.

"Anne?!"

"Kızım." dedi annem arkamdaki Deniz ve Korhan'a bakarken.Bakışları birden sertleşti ve konuşmaya başladı.

"Toparlan eve gidiyoruz." diyince kaşlarımı çattın.

"Ne diyorsun anne ne evi?" dedim.

"Deden beni ablanın yanına götürdü,her şeyden haberim var burada kalmama izin vermiyorum." diyince şokla yüzüne baktım.

Tam konuşacağım anda Korhan elimi tutarak yanıma geçti.

"Hanımefendi ayaküstü konuşulacak mevzular değil bunlar içeri gelin her şeyi anlatalım size."  dedi sakince.

Annem koluma uzandığı anda geri çektim kendimi.

"Ne yapıyorsun anne sen?!
Hiçbir şeyi bilmeden gelip burada böylece tatsızlık çıkaramazsın!" dedim.

"Hiçbir şey bilmeden mi?
Kızım senin çocuklu bir adamla ne işin var?! üstelik herkesi kandırmış yalan söylemişsiniz." dedi.

"Hanımefendi siz bir içeriye geçin sakince bir konuşalım olur mu?" dedi Deniz annemin yanına gidip.

Bir süre dirense de pes edip içeriye geçti.
Titrek bir nefes alıp arkalarından içeriye girdim.

"Oya hanım bakın çocuklar bir hata yaptılar evet ama buraya gelip böylece Ayperi'ye baskı yapmanız doğru mu sizce? siz bir sakinleşin oturup konuşalım." dedi Poyraz abi,ona minnetle baktım.
Annem ne ara gelmiş ve bunları öğrenmişti.

"Bakın kimsenin kalbini kırmadan kızımı alıp evime gitmek istiyorum, tatsızlık çıkmasın çocuklar." dedi annem gözlerimin içine bakarken.Olumsuzca kafamı sağa sola salladım.Beni dinlemek yerine hâlâ alıp götürmekten bahsediyordu.

"Oya hanım kimden ne duydunuz bilmiyorum ama birde bizden dinlemek yerine neden hâlâ ısrarla Ayperi'yi götürmekte ısrar ediyorsunuz?" dedi Korhan elimi tutarak.Bu beni biraz da olsa sakinleştirmişti.

"Bak Korhan,ben kızımı sokakta bulmadım.Buraya gelecekti ve okulunu bitirip güzel bir hayat kuracaktı.Şimdi ise evlenip boşanmış, üstelik bir çocuğu olan bir adamla evlenmeyi planlıyor.
Ve ailesi olarak bizim onaylamamıza rağmen?"diyince kafama balyoz yemiş gibi oldum.

"Ben buraya yeni bir gelecek kurup okulumu bitirmek için mi geldim yani?" dedim alayla.

Annem kaşlarını çatarak tekrar konuştu.
"Bunlar burada konuşulacak şeyler değil Ayperi,hadi insanları daha fazla rahatsız etmeden evimize gidelim." diyince Deniz atıldı.

"Oya hanım Ayperi bizim kız kardeşimiz ve bizi rahatsız etmiyor ama siz onu böyle götürmeye çalıştıkça ne kadar üzülüyor görmüyor musunuz?" dedi omzumu sıvazlarken.

Anne,beni bir tek sen anlamadın.

"Bak kızım ben onun iyiliğini düşünüyorum.Benim kızım çocuk bakmaktan ne anlar? üstelik onun bile olmayan bir çocuğa." diyince gözyaşlarım bir bir dökülmeye başladı.

Anne,sen ne ara bu kadar acımasız oldun?
Bir kez olsun, güvenemez misin bana...

"Ayperi iyi misin güzelim?" Korhan'ın bana yaklaşıp konuşmasıyla bakışlarım ona döndü.Gözlerim dolduğundan olsa gerek,yüzünü bulanık görüyordum.
Buna rağmen gördüm,o bana hâlâ şefkatle bakıyordu.