DİLRUBA

BÖLÜM 20

"eminsin yani yemek güzel geçti?" ablamın artık kaçıncı kere sorduğunu hatırlamıyordum.

"Evet dedim ya ablacım güzel geçti her şey." diyince derin bir nefes verdim.

Dünkü yemekten sonra Korhan beni eve bırakmıştı ve düşünmeye fırsatım olmuştu.

Birkaç gün ondan uzak durmak istiyordum çünkü korktuğum şeyin olması ihtimali beni paniğe sokuyordu.

"O zaman bu hafta onları yemeğe davet edelim ne dersin? hem dedem de istiyordu,bende doğumdan önce tanışmış olurum." diyince hızla reddettim.

"Olmaz abla! yani şey onlar biraz ailecek vakit geçirsin hem bu hafta bende yoğunum daha sonra olur mu?" sonunda bir şekilde ikna olduğunda vedalaşarak telefonu kapattık.

Dünden beri fırsatını kolladığım şeyi yaparak Eda'yı aradım.

"Buyurun gelin hanım?" dedi kıkırdayarak.

"Dalga geçme benimle zaten başımda yeterince dert var." diyerek nazlandım.

"Gerçekten sormaya korkuyorum ama bir şey olduğu belli dökül bakalım şekerim?" diyince derin bir nefes alarak dün neler olduğunu anlattım.

"Annesi gerçekten anlamış bile olabilir ayrıca kadın sürekli beni köşeye sıkıştırdı." dedim sıkıntıyla.

"Ayrıca Çınar'ın bu oyuna daha da dahil olması canımı sıkmaya başladı." diyince o da bir süre ne diyeceğini bilemeyerek sustu.

"Canım ne diyeceğimi bilemiyorum.
Belli ki bu oyunu devam ettirmek seni çok rahatsız ediyor.Madem öyle daha fazla birikmesin,al aileni karşına konuş." diyince sustum.

Artık böyle şeylerle uğraşmak yerine aileme anlatmak istiyordum ama Korhan bana bunca iyiliği yapmışken ben onu nasıl yarı yolda bırakacaktım.

"İyi diyorsun da daha dün Korhan'ın annesine büyük büyük laflar ettim.Şimdi de gidip her şey bir oyundu Korhan bana sadece yardım etti,biz birbirimizi sevmiyoruz desek ne olacak.Annesi Korhan'ı rahat bırakır mı sanıyorsun?" dedim huzursuzca.

"Ayperi?" diyen sesle hızla arkamı döndüm.Poyraz hoca şaşkın bir ifadeyle bana bakıyordu.

"H-hocam?" dedim korkuyla.
Konuştuklarımızı kesinlikle duymuştu ve şuan ilk açığımızı vermiştik.

"Odama gel." dedi soğuk bir sesle.
Telefonu hızlıca kapatıp korkuyla arkasından ilerledim.Daha önce hiç sinirli tarafına denk gelmemişken ne tepki vereceğini çözmek zordu.

Bir süre sonra o önde ben arkasında odaya girdiğimizde yerine geçerek bakışlarını bana dikti.

"Her şey yalan mı? dün olan o konuşmalar da mı boşunaydı Ayperi?
Ben size güvendim ve arkanızda durdum ama siz bu işe birde Çınar'ı dahil ettiniz,neden?" dedi.

Diyecek bir şeyim yoktu.Bakışlarımı yere dikip sakinleşmeye çalıştım.

"Ya da dur bana hiçbir şey anlatma.
Madem bu aptal oyunu birlikte başlattınız,o zaman akşam Korhan ile birlikte bize geleceksiniz ve birlikte hesap vereceksiniz.Anlatın bakalım neden bizi kandırma gereği duyduğunuzu." diyince sinirli olduğu için kafamı salladım ve odasından çıktım.

Ama kendimi dağılmış hissediyordum.
Bunu daha önce bizden öğrenmeleri gerekirken şimdi kendi ellerimle bu oyunu karmaşık hale getirmiştim.

Dolan gözlerime inat telefonumdan Korhan'ın numarasını buldum ve aradım.

"Efendim Ayperi?" dedi sakince.