Πόσες φορές θα βάψεις το ταβάνι; <ρωτάω τον Jimin που είναι έτοιμος να ξεκινήσει να βάφει>
2 ή 3 φορές <λέει και νεύω>
Τον βλέπω να ξεκινάει να βάφει και παίρνω κι εγώ ένα πινέλο και αρχίζω να βάφω τον τοίχο. Παίρνω την σκάλα και ανεβαίνω για να βάψω τα σημεία που δεν φτάνω.
Πρόσεξε <τον ακούω να λέει και τον κοιτάζω>
Τι να προσέξω; <ρωτάω>
Να μην πέσεις <λέει>
Δεν πέφτω <λέω και την στιγμή που πάω να γυρίσω για να συνεχίσω το βάψιμο γλιστράω>
Κλείνω τα μάτια μου και περιμένω να πέσω στο πάτωμα. Αλλά αντί να πέσω στο κρύο και σκληρό πάτωμα νιώθω δύο τεράστια και ζεστά χέρια να με κρατάνε. Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου και βλέπω τον Jimin να με κρατάει στα χέρια του.
Σου είπα να προσέχεις <λέει και κοιτάζω το πάτωμα>
Αυτή την στιγμή είναι η καλύτερη επιλογή που έχω γιατί έχω γίνει κόκκινος από ντροπή οπότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τον κοιτάξω στα μάτια. Και το πάτωμα πολύ ωραίο είναι.
Χτύπησες; <ρωτάει>
Όχι. Δεν πρόλαβα να πέσω οπότε δεν χτύπησα <λέω>
Τον ακούω να γελάει και γυρίζω να τον κοιτάξω, κάτι που κάνει τα πρόσωπα μας και τα χείλη μας να είναι σε απόσταση αναπνοής.
Τον βλέπω να κοιτάζει μια τα μάτια και μια τα χείλη μου ενώ με σφίγγει περισσότερο στα χέρια του. Γλύφει τα χείλη του και με πλησιάζει ακόμη περισσότερο, εάν αυτό γίνεται δηλαδή από το πόσο κοντά ήμασταν ήδη πριν φέρει το πρόσωπο του πιο κοντά.
Έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου πως δεν θα το κάνω. Αλλά αυτή την στιγμή δεν μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου <λέει ενώ τα χείλη του ακουμπούν τα δικά μου καθώς μιλάει>
Με κοιτάζει μια τελευταία φορά στα μάτια πριν νιώσω τα χείλη του στα δικά μου.
