EP - 27

2.3K 167 13
                                    


Zawgyi

"ျဖစ္ပါ့မလား……မျဖစ္ေသးပါဘူး……ဒါေပမယ့္ ငါကသတင္းလာေမးတာေလ…ျဖစ္တယ္……ဟာ…မျဖစ္ေသးပါဘူး……"


တစ္ေယာက္တည္းေရရြတ္ကာ ကားေပၚကဆင္းရမလိုမဆင္းမလိုျဖစ္ေနတဲ႕သူကေတာ့ သူေဌးသားေလးမင္းျမတ္သံစဥ္။ ပ်ာယာခတ္ေနတဲ႕စိတ္အစဥ္ကိုသက္ျပင္းအရွည္ၾကီးဆြဲခ်ကာ ျငိမ္ေအာင္လုပ္ျပီးမွ ကားေပၚကဆင္းလိုက္ေတာ့သည္။


"သြားမယ္……"


တကယ္ေတာ့သူ႕ဒီေလာက္အထိေတြေဝေနရတဲ႕ေနရာက ရွယ္ယာရွင္အစည္းအေဝးပြဲလည္းမဟုတ္သလို ၊ crushရဲ႕အိမ္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုကို႕ဆီကိုေတာင္တံခါးမရွိဓါးမရွိဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္ေနတာ ရင္လည္းမခုန္သလို တစ္ခါမွလည္းမေတြေဝခဲ႔ဖူးဘူးမဟုတ္လား။


ကိုကို႕အေၾကာင္းေတြးမိတာနဲ႕ျပံဳးမိလာတဲ႔ႏွဳတ္ခမ္းကိုမနည္းထိန္းသိမ္းထားလိုက္ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကားလာရပ္ကတည္းကထိုနားက ကေလးတစ္သိုက္ကသူ႕ကိုဝိုင္းၾကည့္ေနတာ တစ္ေယာက္တည္းျပံဳးေနလို႕အရူးလို႕ထင္သြားၾကမွျဖင့္။


"အဟမ္း!……"


ေခ်ာင္းတစ္ခ်က္ဟန္႕ကာ အေျခခံလူတန္းသားေတြေနတဲ႔ရပ္ကြက္ထဲသို႕ဝင္လာခဲ႕လိုက္သည္။ လမ္းကေတာ့ေလွ်ာက္လို႕အဆင္ေျပေပမယ့္ ဟိုလူကဝင္တိုက္ေတာ့မလို ဒီလူကဝင္တိုးေတာ့မလိုျဖစ္ေနတာမို႕ သိပ္ေတာ့အဆင္မေျပ။ အေၾကာင္းအရင္းဆိုရင္ေတာ့ ဟိုပန္းသည္ေကာင္ကိုသတင္းလာေမးျခင္းေပါ့ေလ။


"ဒါနဲ႕ဗ်…ရိုးရာတို႕အိမ္ကဘယ္နားမွာလဲမသိဘူး……"


ရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ လြယ္အိတ္ထဲမွစာအုပ္တစ္အုပ္ေပၚခ်ေရးထားသည့္နာမည္ကို မရည္ရြယ္ဘဲမွတ္မိေနသည့္စိတ္ေၾကာင့္ ထိုနာမည္နွင့္ပင္ အနီးအနားကေစ်းဆိုင္ကိုဝင္ေမးလိုက္သည္။


"ဟယ္……အဆင္ေလးေတာ့……"



မင္းျမတ္အသံမထြက္မိေပမယ့္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးလက္ဖ်ားခါသြားသည္။ ငမ္းငမ္းတက္မ်က္လံုးေတြနဲ႔သူ႕ကိုၾကည့္ေနတဲ႔ၾကီးေဒၚၾကီးပံုစံနဲ႔တစ္ေယာက္ကို မဲ႔ရြဲ႕ကာျပန္ၾကည့္ေပးေနတာေတာင္ဟိုကအခုထိလတ္လတ္ထေနဆဲ။


ဘယ်သူကကျွန်တော့်ရဲ့နှင်းဆီနီWhere stories live. Discover now