Naiilang nakayuko ako habang naglalakad kaming dalawa dahil sa mga empleyadong niyang mga nakatingin sa amin.
He opened his car door for me, I got in and waited for him to get in his car.
"Saan tayo pupunta?" I asked when he entered the car. He didn't answer me and just fastened my seatbelt as well as his.
Nanahimik na lang ako dahil wala ata siyang balak sabihin kung saan kami pupunta.
Nakasandal ako sa upuan habang pinapakiramdaman ang banayad na paghaplos ng hangin sa balat ko. Ramdam ko ang patingin-tingin sa akin ni Hercules pero hindi ko man lang ginawang tignan siya.
Hindi ko na namalayang nakatulog na ako dahil na rin siguro sa hangin na dumadampi sa aking balat at kulang na rin sa tulog ko.
Naramdaman ko na lang ang pagbuhat sa akin ni Hercules. Hindi ko na magawang imulat ang aking mata dahil sa pabangong nalalanghap ko sa dibdib niya.
Mas lalo kong isiniksik ang mukha ko sa dibdib niya. I heard his chuckled because of what I did.
"My baby is still sleepy," he whispered.
Napamulat ako dahil sa lamig na nararamdaman ko sa aking katawan. Sa naalala ko ay nasasakyan ako at kasama ko si Hercules.
I got up quickly because the surroundings were unfamiliar to me. I realized we weren't in the car.
Napatingin ako sa aking kausotan ko kung ganoon pa rin ang suot ko, dress na ngayon suot ko. Umalis ako sa aking kama, kahit na nakayapak ako ay hinayaan ko na lang. Ang importante ay alam ko kung nasaan ako at nasaan si Hercules.
I looked around the house until I landed on the man sitting on the sofa holding a glass of wine.
Napatingin ito sa akin. "You're awake."
"Nasaan tayo?" Kaagad na tanong ko sa kaniya.
Iginala ko ang tingin ko. Malaki ito sapat na sa dalawang taon.
"We're here on my ship." Namilog ang aking mga mata.
Ano raw? Nasa barko niya kami?
"You're joking, right?" Natatawang tanong ko sa kaniya at umiling pa.
"No, I'm not. We're here on my ship. You can go inside if you don't believe me." He shrugged his shoulder and continue what he's doing.
Sinunod ko ang kaniyang sinabi at lumabas. I have passed through many rooms and I have also seen many people there.
Napaawang ang labi ko ng makalabas ako. Totoo nga! Nasa barko niya kami, rinig na rinig ko ang hampas ng alon.
Kahit namamangha, gusto kong damhin ang karagatan, at langhapin ang sariwang hangin ng karagatan ay hindi ko magawa dahil iba ang nasa isipan ko.
Kung paano ko kukumbinsihin si Hercules na umuwi kami. Alam kong hindi kaagad siya papayag na umuwi kami.
Hindi puwedeng narito kami. We need to go home as soon as possible. Dahil baka hanapin ako nila Caitlin at baka mag-alala sila sa akin at lalong lalo na si Ylona.
Siguradong hahanapin niya kami dahil lahat ng mga bodyguards ni Hercules ay mga tauhan niya.
Bumalik muli ako kung nasaan si Hercules. Wala akong naabutan na Hercules doon kaya tinungo ko ang kuwartong nilabasan ko kanina.
Wala rin siya roon pero may narinig akong lagasgas ng tubig sa banyo. Naligo siya siguro.
While waiting for him, I lay down on the bed. I just looked at the ceiling. Iniisip ko pa lang ang reaksyon ng nanay na magkasama kaming dalawa na walang tauhan ay baka mag-histerikal iyon.
Chapter 18
Começar do início
